Δακοκτονία 2017: Ο δάκος δεν περιμένει την… προκήρυξη

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”4487″ img_size=”full”][vc_column_text]Άρθρο του Νίκου Μιχαλόπουλου- γεωπόνου

Για μια ακόμα φορά ο Περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης όπως είχε κάνει και το 2013 με το «εντέλεσθαι» δίνει λύση στο Μπάχαλο και της φετινής Δακοκτονίας 2017.
Δηλαδή μπροστά στον υπαρκτό κίνδυνο της ολοκληρωτικής καταστροφής της φετινής ελαιοπαραγωγής πήρε την πολιτική απόφαση να ξεκινήσει το έργο της Δακοκτονίας,

Η ενέργεια αυτή του Περιφερειάρχη και των συνεργατών του, Αντιπεριφερειαρχών αλλά και όλων των εμπλεκόμενων Φορέων – Υπηρεσιών κλπ φέρνει στην επιφάνεια τα προβλήματα που προκύπτουν κάθε χρόνο κατά την εφαρμογή του προγράμματος της Δακοκτονίας, είτε αυτά έχουν να κάνουν με τη γραφειοκρατία στις διαγωνιστικές διαδικασίες ( εργολάβοι – τομεάρχες – παγιδοθέτες – προμήθεια υλικών κλπ) , είτε με την χρηματοδότηση του προγράμματος, αλλά και όλα όσα επισημαίνουν κάθε χρόνο οι αρμόδιες Υπηρεσίες (ΔΑΟΚ) στις εκθέσεις τους, αλλά ουδέποτε ελήφθησαν σοβαρά υπ’ όψιν κυρίως από το ΥΠΑΑ που έχει και το πρώτο λόγο.

Έχω βαρεθεί να ακούω κάθε χρόνο ότι υπάρχουν προβλήματα με τη Δακοκτονία και τότε που οι πιστώσεις ήταν περισσότερες και τώρα που είναι περιορισμένες και να μην ευθύνεται κανείς, αφού για την επιτυχία του προγράμματος θα πρέπει να γίνονται συγκεκριμένα πράγματα με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα.

Αν δε γίνονται, τότε κάποιος θα πρέπει να φταίει και η ευθύνη γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν όλοι πλέον έχουν επισημάνει και γνωρίζουν τις δυσλειτουργίες του προγράμματος.
Θέλω να πιστεύω ότι και η Π.Δ.Ε γνωρίζει τα προβλήματα που έχουν προκύψει στην εφαρμογή του Προγράμματος (καθυστέρηση στη προμήθεια των φαρμάκων, αλλαγή Νομοθετικού πλαισίου κλπ), αλλά επειδή μπαίνουμε στον Ιούλιο και ακόμα δεν έχουν αναρτηθεί οι παγίδες (διαδικασία που θα έπρεπε να είχε γίνει από τις πρώτες μέρες του Ιουνίου) γιατί αυτή την εποχή ακόμα και 1-3 δακοσυλλήψεις καθιστούν αναγκαία την πρώτη επέμβαση, ενώ τώρα μιλάμε για «ραντεβού στα τυφλά» με το Δάκο, και επειδή φοβάμαι ότι μένοντας στον τύπο και όχι στην ουσία του προγράμματος το Πρόγραμμα κινδυνεύει να μην ξεκινήσει ούτε τον Ιούλιο γι’ αυτό δεν επιτρέπονται φαινόμενα ατολμίας, χωρίς να σημαίνει ότι ευθύνεται η Περιφέρεια που το πρόγραμμα δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, αλλά όμως ο Αρναουτάκης δείχνει το Δρόμο.

Η κίνηση Αρναουτάκη στέλνει όμως και ένα άλλο μήνυμα. Ότι ήρθε πλέον ο καιρός οι Περιφέρειες να διεκδικήσουν την αυτονομία υλοποίησης του προγράμματος, γιατί απ’ ότι γνωρίζουμε μέχρι τώρα ή τουλάχιστον τα τελευταία δέκα χρόνια το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ασχολείται μόνο με τη μείωση των δαπανών και του προσωπικού που κάνει το πρόγραμμα της Δακοκτονίας μία αμφίβολη διαδικασία.

Εκτιμώ ότι είναι καιρός πλέον να γίνει αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και πόρων για τη Δακοκτονία. Δεν μπορεί να ρυθμίζεται κεντρικά ένα θέμα που αφορά μεν όλη τη χώρα αλλά αφορά και περιοχές με διαφορετικά κλιματολογικά δεδομένα.
Σε ότι αφορά τις ευθύνες θα πρέπει να σταματήσει πλέον το ΥΠΑΑΤ να τις μεταθέτει στις Περιφέρειες, οι Περιφέρειες να βλέπουν με καχυποψία του εργολάβους, οι εργολάβοι να μην εμπιστεύονται τις Υπηρεσίες και πάει λέγοντας.

Τον δρόμο τον δείχνει και πάλι η Κρήτη με τον ΣΕΛΔΗΚ (Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων και Κοινοτήτων). Όλοι μαζί ΥΠΑΑΤ, Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού, Συνεταιρισμοί, Επιμελητήρια, Υπηρεσιακοί Παράγοντες κλπ, στο τέλος κάθε ελαιοκομικής περιόδου να κάθονται στο ίδιο τραπέζι, να αναλύουν τα προβλήματα που προκύπτουν με στόχο η επόμενη χρονιά να είναι καλύτερη.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με την ποιότητα αλλά και με το εισόδημα του παραγωγού, γιατί το λάδι δεν είναι απλά ένα αγροτικό προϊόν , είναι η Οικονομία – η Ιστορία και ο Πολιτισμός κάθε περιοχής. Εξ άλλου είναι άδικο ένα πρόγραμμα που αν δε κάνω λάθος στοιχίζει στο Κράτος 25 εκ ευρώ (εκ των οποίων τα 9 με 10 εκ ευρώ είναι εισφορά των ελαιοπαραγωγών) να πηγαίνουν στράφι.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]