Απ το κλουβί στη γυάλα
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”65566″ img_size=”full”][vc_column_text]Ακόμη και στις μέρες μας μου κάνει εντύπωση που η κοινωνία μας σοκαρίστηκε από την «τρομερή» λέει αποκάλυψη πως υπάρχουν φαινόμενα εκφοβισμού και σωματικής ή και σεξουαλικής βίας στα ελληνικά σχολεία. Λες και μικρές και μεγαλύτερες κοινωνίες και οι θεμέλιοι λίθοι τους, οι νοικοκυραίοι -σαν το άλλο πρόσωπο του ίδιου δηλαδή του ‘Ιανού’- δεν βλέπουν το πώς αντιμετωπίζουν τα καμάρια τους τα άλλα πλάσματα
Όπως όμως έχει σωστά ειπωθεί το εθνικό μας σπορ είναι να πέφτουμε από τα σύννεφα. Για ακόμη μια φορά λοιπόν πέσαμε από τα σύννεφα με την αυτοκτονία ενός 15χρονου παιδιού και τη βία που είχε υποστεί όπως φαίνεται μέσα από κείνο το σπαρακτικό «με κατέστρεψαν». Λες και δεν είχε υπάρξει η περίπτωση της μαθήτριας από τη Βουλγαρία που βιάστηκε στις τουαλέτες του σχολείου της από παιδιά υπεράνω υποψίας… Λες και δεν έχει υπάρξει η περίπτωση του Βαγγέλη Γιακουμάκη που δολοφονήθηκε από πιθανούς «λεβέντες». Λες και δεν υπάρχουν μυριάδες περιστατικά πογκρόμ που δεν φτάνουν ποτέ στην επιφάνεια….
Όλη η χώρα μια Ελένη από το Κωσταλέξι. Χωμένη βαθιά στα έγκατα της γης για να μην δούμε το κρυφό πρόσωπό της. Και να μην αναλάβουμε την ευθύνη του. Η ίδια χώρα που ως επίσημη κρατική ανάγνωση ειρωνευόταν δεκαετίες το φτωχικό μεγαλείο της Ψωροκώσταινας γιατί ήθελε, δίχως ηθικό και πνευματικό κόπο, να «μεγαλοπιαστεί». Άλλωστε γιατί θα μας χρωστούσε η μοίρα αν όχι ως απογόνους του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη; Θα εξακολουθήσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα λοιπόν. Αλλωστε ο ιδεολογικός ρόλος του εγκλήματος και των στάσεων απέναντί του απορρέει από την ίδια την σχέση του με την κάθε μικρή ή μεγάλη εξουσία, σχέση η οποία είναι λόγος ύπαρξης, αλλά και όρος επιβίωσής του. Οπότε όλοι κι όλες, σε διαφορετικές ποσότητες φυσικά και με διαφορετικές ποιότητες έστω, παραδομένοι στη γη και παραδαρμένοι στα σύννεφα, βολευόμαστε.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
