Αναπολώντας το χθες: Η γιορτή
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”34601″ img_size=”full”][vc_column_text]Στολισμένες βιτρίνες, λαμπιόνια που λαμπυρίζουν, πλαστικά δέντρα φορτωμένα στολίδια.
Όλα αυτά στους κεντρικούς δρόμους, εκείνους που ο δήμος έχει στολίσει από τη μια όχθη στην άλλη με ιπτάμενες κορδέλες και λαμπτήρες να φωταγωγήσει τον ενθουσιασμό, να ευνοήσει τη χαλάρωση των αισθήσεων και την τόνωση των παραισθήσεων.
Όμως η γιορτή δεν είναι παντού η ίδια. Τα Χριστούγεννα δεν χτυπούν με τον ίδιο τρόπο όλες τις πόρτες και οι πόρτες δεν τα καλωσορίζουν με την ίδια προσμονή.
Κι αν πάντοτε οι τσάντες των δώρων προέρχονταν άλλες από φτηνομάγαζα κι άλλες από τα ακριβά καταστήματα πιο φινετσάτων δρόμων, τώρα πια, μετά από οκτώ χρόνια σκληρής αναδιανομής του πλούτου, η διαφορά ανάμεσα τους γίνεται φανερότερη.
Το «κοριτσάκι με τα σπίρτα» δεν βρίσκεται σήμερα στις γωνίες των παγωμένων δρόμων, αλλά πίσω από πόρτες που κρύβουν μέσα τους τη μιζέρια της στέρησης και τον αποκλεισμό από το Χριστουγεννιάτικο όνειρο.
Και τριγύρω τους να τρεμοσβήνουν μικρές φιλάνθρωπες λάμψεις υποκρισίας, που η καλοσύνη τους θα χαθεί μόλις θα σβήσουν τα φώτα της γιορτής…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
