Ζωή πατίνι…

Φαντάσου το εξής σενάριο: Είσαι γύρω στα τριανταπέντε-σαράντα, έχεις οικογένεια και δύο παιδιά, εργάζεσαι και εσύ, και η γυναίκα σου από το πρωί μέχρι το βράδυ. Διανύετε τα πλέον παραγωγικά σας χρόνια, στα οποία ο κάθε άνθρωπος θέτει τις βάσεις για μία αξιοπρεπή, αν όχι άνετη ζωή.

 Με άλλα λόγια είναι η εποχή της δουλειάς και της επένδυσης σε όλα τα επίπεδα, αλλά δε σε πειράζει κανένας κόπος, όσο μεγάλος κι αν είναι, γιατί σταδιακά οι κόποι σου θα αποδώσουν καρπούς.

Όλα αυτά όμως είναι πλέον παρελθόν. Ίσχυαν κάποτε. Γιατί εσύ με το άγχος κοιμάσαι, με το άγχος ξυπνάς. Δε δουλεύεις για το μέλλον. Δε δουλεύεις καν για το παρόν. Δουλεύεις  μόνο για το παρελθόν. Δουλεύεις για τους λογαριασμούς που έχουν λήξει και δεν έχεις ακόμη καταφέρει να τους πληρώσεις, δουλεύεις για το νοίκι που έχει καθυστερήσει, για τις απλήρωτες δόσεις των τραπεζών. Ζωή πατίνι…