«Ζω με τους γονείς μου». Φταίει το κόστος;

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”137989″ img_size=”full”][vc_column_text]

Γιατί οι 30ανταρηδες μένουν στο πατρικό

[/vc_column_text][vc_column_text]Το 80% των ενηλίκων έως 30 ετών στην Ελλάδα συγκατοικεί με τους γονείς του. Είναι το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στις 40 χώρες του ΟΟΣΑ. Μόνο μία χώρα προηγείται και είναι επίσης μεσογειακή· η Ιταλία.

To κόστος της στέγασης θεωρείται ο κύριος αποτρεπτικός παράγοντας για τους νέους που θα ήθελαν να ζήσουν στο δικό τους σπίτι. Όμως η Ελλάδα είναι η 5η φτηνότερη χώρα του ΟΟΣΑ στην αγορά κατοικίας και η φτηνότερη στην ενοικίαση.

Αλλά το βάρος των τιμών ορίζεται και από το ύψος του εισοδήματος. Πράγματι, στην Ελλάδα ο χαμηλόμισθος αμείβεται με λιγότερα από 5 ευρώ την εργατοώρα, καταλαμβάνοντας την 20η θέση στις 30 χώρες που μελετά η Eurostat με βάση τις απολαβές. Εξάλλου, η ανεργία στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμη ψηλά, στην περιοχή του 16%, αγγίζοντας το 37% στους νέους έως 24 ετών.

Οι οικονομικές παράμετροι διαμορφώνουν ίσως μια μεικτή εικόνα στην Ελλάδα, όταν εξετάζεις το ποσοστό των νέων που ζουν στο δικό τους σπίτι. Μετατοπίζουν έτσι το ενδιαφέρον στις κοινωνιολογικές παραμέτρους.

Αυτές δεν τις μετράς το ίδιο εύκολα με τις οικονομικές. Όμως υπάρχουν γύρω μας δείγματα γραφής. Συχνά οι γονείς προτρέπουν τον γιο ή την κόρη να μη φύγει από το σπίτι στο οποίο μεγάλωσε, πιθανότατα, «μέχρι να παντρευτεί». Λιγότερο συχνά ενθαρρύνουν το παιδί τους να χαράξει τη δική του πορεία, ακόμη και αν χρειαστεί να μοχθήσει, δυναμικά και αυτόνομα.

Συμπέρασμα: Οι νέοι στην Ελλάδα ζουν με τους γονείς τους περισσότερο απ’ ό,τι σε άλλες χώρες. Υπάρχουν σαφώς οικονομικοί λόγοι που τους αποτρέπουν να εξετάσουν την προοπτική της ανεξαρτησίας τους. Όμως δεν υπερτερούν απαραίτητα των κοινωνιολογικών. Προφανώς, ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Πηγή: moneyreview.g[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]