Κριτική ταινίας από τη Γεωργία Λαμπαούνα
Wallay… Το όνομα αυτό παραπέμπει σε μια χώρα με μεγάλη παράδοση. Σε κάνει να φαντάζεσαι γιορτές, χορό, τραγούδια και πολύ κέφι.
Παρόλα αυτά η ταινία αυτή, μόνο για χορούς και πανηγύρια δεν μιλάει. Είναι από τις λίγες ταινίες που σου προκαλεί περιέργεια για τον τρόπο ζωής και τα έθιμα της περιοχής, αλλά ταυτόχρονα και ένα αίσθημα συμπόνοιας ιδιαίτερα για το φαινόμενο της εκμετάλλευσης ανηλίκων, το οποίο κυριαρχεί στην χώρα όπου είναι γυρισμένη η ταινία.
Όσον αφορά στην σκηνοθεσία, ήταν φανταστική καθώς και όλοι οι ηθοποιοί έπαιζαν καταπληκτικά! Πολύ ενδιαφέρον είχαν επίσης τα τοπία, τα σκηνικά και η μουσική που εναλλάσσονταν συνεχώς και έτσι αποκτούσε καλύτερη ροή το έργο και δεν σε άφηνε να βαρεθείς.
Κατά την γνώμη μου, ο 13 χρονος πρωταγωνιστής στήριζε όλη την ταινία με την συναρπαστική του ερμηνεία, διότι τουλάχιστον εμένα, με έβαλε να ζήσω μαζί του τις δύσκολες στιγμές που περνάει αυτός και πολλά παιδιά ακόμα στον κόσμο, έχοντας χάσει την μητέρα του και έχοντας μόλις μετακομίσει σε μία ξένη χώρα, στην οποία οι συνθήκες είναι σκληρές.
Τέλος, από την ταινία αυτή μου αποτυπώθηκε το πώς ένα παιδί έχει την ψυχική δύναμη να ζήσει μακριά από την χώρα του και τους κοντινούς του συγγενείς και το πώς καταφέρνει να αντιμετωπίσει τις απαιτήσεις του θείου του και τις περίεργες παραδόσεις της χώρας αυτής.
