Zizanio News – Thomas Kunstler: «Η ματιά ενός ξένου μπορεί να προσφέρει μια διαφορετική οπτική»

Συνέντευξη στους Χάρη Φάφα, Άννα Μαρία Καπερώνη & Μαρία Μάτσα

Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το animation και όχι κάποιο άλλο είδος;

Γιατί κάνω animation από όταν ήμουν 14 χρονών και έτσι ξεκίνησα να δημιουργώ εικόνες, σπούδασα μετά film production, αλλά στην αρχή έκανα animation.

Την ταινία την δημιουργήσατε μετά από ένα ταξίδι στα Γιάννενα. Γιατί επιλέξατε να αφορά παράλληλο έρωτα και οχι να γύρω από ιστορικά γεγονότα;

Αποφάσισα να κάνω την ιστορία αυτή στα Γιάννενα γιατί μου αρέσει πάρα πολύ σαν τοποθεσία για να γράψω ένα παραμύθι, αλλά να έχει και ελληνικά φορέματα και σχέση με την ελληνική παράδοση και σκέφτηκα ότι στα Γιάννενα υπάρχει αυτό το παραμυθένιο που υπάρχει λίμνη, που υπάρχει το κάστρο, ο βασιλιάς, η πριγκίπισσα και ομίχλη και δίνει αυτό το μυστήριο που παίζει μεγάλο ρόλο και πιστεύω ότι δεν θα μπορούσε να γίνει αλλού

Μέσα από τα έργα σας φαίνεται ότι ενδιαφέρεστε αρκετά για την ελληνική ιστορία, θέλετε να μας μιλήσετε λίγο για αυτό; 

Εγώ είμαι Ιταλός, οπότε ό,τι και να έχει να κάνει με την ελληνική κουλτούρα είναι καινούριο και μπορεί να είναι έμπνευση για εμένα. Δηλαδή δεν μεγάλωσα με την ηπειρώτικη μουσική, οπότε μόλις την γνώρισα έπαθα πλάκα, μου άρεσε πάρα πολύ και καμιά φορά χρειάζεται ένα μάτι από κάποιον που είναι ξένος και δεν έχει την κουλτούρα για να μπορεί να δίνει και να προσφέρει και το δικό του βλέμμα στο θέμα. 

Πώς δημιουργείτε ή  κατασκευάζετε τις κούκλες που είναι στις ταινίες σας;

Πρώτα από όλα φτιάχνω από πηλό το κεφάλι και μετά κάνω ένα καλούπι και μέσα στο καλούπι ρίχνω ένα χημικό υγρό που γίνεται σκληρό μέσα σε λίγα λεπτά μαζί με σταγόνες χρωμάτων. Για το σώμα αγοράζω έτοιμες φιγούρες και τα ρούχα τα κάνει η Κατερίνα Καπουτζίδου που είναι πολύ καλή, νομίζω φαίνεται.

Πόσο εύκολο ήταν να πάρετε την απόφαση να περπατήσετε από την Ρώμη στην Ελλάδα. Υπήρξαν δυσκολίες σε αυτό, και πώς πήρατε την απόφαση εν τέλει να μείνετε εδώ;

Είναι κάτι που πάντα ήθελα να κάνω και βρήκα την ευκαιρία επειδή τέλειωσα το πανεπιστήμιο και είπα να το κάνω. Εννοείται πως οι δυσκολίες ήταν πάρα πολλές, ειδικά στην Ελλάδα γιατί στο πρώτο κομμάτι του ταξιδιού στην Ιταλία ήμουν με δύο φίλους, ενώ στην Ελλάδα μόνος μου, οπότε ήταν πολύ πιο δύσκολο. Επίσης τα σκυλιά, η ζέστη, τα πάντα και ήταν καλοκαίρι, αλλά ήταν από τα πιο ωραία πράγματα που έχω κάνει στην ζωή μου.

Πώς αποφασίσατε να κάνετε ταινία για το ρεμπέτικο γιατί έχουμε δει ότι έχετε κάνει δύο. Ποιο ρεμπέτικο τραγούδι σας αρέσει περισσότερο ή ξεχωρίζει ενδεχομένως από τα υπόλοιπα;

Αποφάσισα να κάνω ταινίες για το ρεμπέτικο γιατί μου άρεσε πάρα πολύ η μουσική. Γενικά σε ό,τι ταινία κάνω πάντα η μουσική είναι η αρχή. Ακούω πάρα πολύ μουσική είτε είναι ηπειρώτικη είτε country music είτε ρεμπέτικο. Από εκεί αρχίζω και δημιουργώ την ιστορία και πάλι μου άρεσε πάρα πολύ το ρεμπέτικο, ήμουν αυτής της νοοτροπίας, διάβαζα τους στίχους και τους ένιωθα. Ένα τραγούδι που ξεχωρίζω θα μπορούσε να είναι το “Μινόρε της αυγής” είναι πολύ στάνταρ, αλλά είναι κάτι πάρα πολύ ωραίο, θα ήθελα να πω κάτι πολύ ψαγμένο, αλλά εσείς θα το ξέρετε.