Zizanio News: Ναντίνα Σπηλιοπούλου: Ένα παιδί μεγαλώνει στον Πύργο

Ζιζανιο-ανταποκρίσεις για το Φεστιβάλ Κιν/φου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους & την Camera Zizanio

Mπορείτε να μας διαβάζετε και έντυπα μέσα από τις σελίδες της Εφημερίδας Πρωινή, να ακούτε τις ραδιοφωνικές εκπομπές του Zizanio Radio μέσα από τη συχνότητα του Vox 103.3 (καθημερινά από 2-6/12/2019 και ώρες 3-6μ.μ.). Το κανάλι μας στο YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCfe3MdKy8VXtSCkzFOc9fog

Γράφει η Ναντίνα Σπηλιοπούλου

Μεγάλωσα στον Πύργο τη δεκαετία του 90. Σε μια πόλη βουβή σκοτεινή και άχρωμη. Σε μια πόλη με στενούς δρόμους αλλά με ακόμα πιο στενούς ορίζοντες. Μέσα στην ανυπαρξία και την έλλειψη πολιτιστικών ενδιαφερόντων. Σε μια πόλη όπου η κάθε μέρα ήταν ίδια και απαράλλαχτη με την προηγούμενη και οι μόνες δραστηριότητες ενός νέου παιδιού ήταν το διάβασμα και τα βαρετά φροντιστηριακά μαθήματα. Δύσκολη καθημερινότητα για ένα νέο παιδί που λατρεύει το θέατρο, που διψάει για ενδιαφέροντα, που λαχταρά το διαφορετικό…

Σήμερα πια διαβαίνοντας το κατώφλι του 2020 συνειδητοποιώ, δυστυχώς, ότι δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα στην πόλη μου.

Υπάρχουν βέβαια κάποιες θεατρικές ερασιτεχνικές ομάδες που προσπαθούν με περιορισμένες θεατρικές γνώσεις να αλλάξουν το γκρίζο τοπίο και φυσικά το Φεστιβάλ Κινηματογράφου για Παιδιά και για Νέους, μια πραγματική όαση πολιτισμού μέσα στην πολιτιστική μας ανυπαρξία… Ένα φεστιβάλ που διοργανώνεται χρόνια τώρα στην πόλη μας και την μετατρέπει για λίγο σε ένα ενεργό πολιτιστικό κύτταρο…

Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που αγωνίζονται, μοχθούν θα έλεγα στην προσπάθεια τους να αλλάξουν το τοπίο… Να βάλουν το όραμα τους μπροστά και με παντελή έλλειψη κονδυλίων να δημιουργήσουν πολιτιστικά δρώμενα, που τείνουν πια να γίνουν θεσμός… Όπως το Port Festival, μια προσπάθεια που δίνει ζωή κάθε καλοκαίρι στην περιοχή και που ελάχιστοι από τους τοπικούς πολιτικούς φορείς αναγνωρίζουν…

Όπως τα διάφορα μουσικά σχήματα, που διαρκώς ξεπετάγονται και προσπαθούν να μας ομορφύνουν τα βράδια μας και να μας ανεβάσουν τη διάθεση.

Αλλά οι προσπάθειες είναι σποραδικές και μεμονωμένες και τα άτομα που παλεύουν κουρασμένα από την πολιτική και κοινωνική αδιαφορία. Θα έπρεπε να προσφέρονται περισσότερα σ αυτόν τον αγώνα για τη δημιουργία πολιτισμού. Η ψυχή μας έχει ανάγκη από ανάταση και η «κουλτούρα» είναι η μόνη διέξοδος…

Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί… Το έχουμε πραγματικά ανάγκη.