Zizanio News: Θανάσης Ρεντζής: «Πρέπει να μάθουμε να διαβάζουμε τη γλώσσα της οθόνης»
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”47059″ img_size=”full”][vc_column_text]Διεθνής Ημερίδα στην Αρχαία Ολυμπία
Κινηματογραφική Παιδεία: Θεωρητικές & Πρακτικές Προσεγγίσεις
Ρεπορτάζ: Ειρήνη Ζέζα & Άννα Μπούκλη
Θεωρείτε σημαντικό το να ενταχθεί ο κινηματογράφος στο σχολείο;
Ναι, είναι το ίδιο σημαντικό όπως είναι η γλώσσα, η ομιλούμενη γλώσσα από την οποία βγαίνει και η λογοτεχνία, π.χ. έχουμε ένα μυθιστόρημα και το μελετάμε ως λογοτεχνία. Δηλαδή στον Ζορμπά του Καζαντζάκη έχουμε το αντίστοιχο σε μια ταινία και πρέπει να το ξέρουμε και στη μία και στην άλλη γραφή στο ίδιο επίπεδο. Και πρέπει, όχι μόνο να την διαβάζουμε και τη μία και την άλλη γραφή, αλλά και να την γράφουμε χωρίς να είναι απαραίτητο να γίνουμε Καζαντζάκηδες, αλλά πρέπει να γράφουμε όπως γράφουμε την γλώσσα μας, με τον στυλογράφο, να γράφουμε και την κινηματογραφική γλώσσα με το κινητό μας και να μην το βάζουμε όρθιο όπως είπα και στην ομιλία μου. Αυτό το πράγμα πρέπει να μαθαίνεται, όπως η γλώσσα, σε όλες τις βαθμίδες παιδείας, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, γιατί και στο πανεπιστήμιο πρέπει να συνεχίζουμε να μαθαίνουμε τη γλώσσα που δυστυχώς δεν το κάνουμε, ενώ οι Κινέζοι το κάνουν. Οι Κινέζοι δηλαδή, στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο και στο Πανεπιστήμιο έχουν διαφορετικά επίπεδα γλώσσας. Στην πρωτοβάθμια έχουν 5.000 ιδεογράμματα, στην δευτεροβάθμια 10.000 ιδεογράμματα και στο πανεπιστήμιο έχουν 15.000 ιδεογράμματα. Αποτέλεσμα, όταν πηγαίνουν στην Αμερική οι Κινέζοι της Κίνας είναι ξεφτέρια. Γιατί είναι ξεφτέρια; Γιατί το πιο δύσκολο σύστημα που υπάρχει είναι τα σύμβολα της Χημείας που είναι 240 περίπου, τα ξεπετάνε σε ένα βράδυ. Ενώ οι Αμερικάνοι θέλουν δύο χρόνια για να κάνουν την ίδια δουλειά. Δηλαδή η προετοιμασία, η γνώση ενός ευρύτερα πολύπλοκου κώδικα σε κάνει, όταν βλέπεις μπροστά σου έναν άλλο κώδικα ο οποίος είναι με λιγότερα στοιχεία και απλούστερος, να τον προσλαμβάνεις αμέσως. Εμείς που είμαστε του αλφαβήτου με τα 24 γράμματα, καταλαβαίνεις την δυσκολία που έχουμε με την Χημεία που είναι 240 όπως είπα. Λοιπόν, αυτοί είναι οι λόγοι και το άλλο είναι ότι εφόσον πια διαβάζουμε αλλά κυρίως πλέον βλέπουμε μια οθόνη, δηλαδή αντί να είμαστε μπροστά από μία σελίδα είμαστε κυρίως μπροστά σε μία οθόνη. Πρέπει να ξέρουμε πώς λειτουργεί η γλώσσα της οθόνης και να την ελέγχουμε, δηλαδή να την διαβάζουμε σωστά όπως έχουμε ορθογραφία στην γραφή της γλώσσας, έχουμε κι εκεί ορθογραφία, αλλά δυστυχώς δεν την κατέχουμε με αποτέλεσμα να διαβάζουμε ότι να ‘ναι. Τι είδε ο καθένας μας σε μια οθόνη είναι ζήτημα προσθετικής φαντασίας, γιατί αν 5 άνθρωποι δουν μαζί ένα περιεχόμενο οθόνης το οποίο δεν είναι συνταγμένο σωστά, θα πουν διαφορετικές γνώμες, αλλά όλοι μαζί θα περνάνε σε μια ρέουσα πραγματικότητα. Τι είδαμε; Αυτόν που ανέβηκε, αυτόν που κατέβηκε. Και θα τα θεωρούμε σαν ένα φυσικό γεγονός και όχι σαν ένα γεγονός που έχει ενωθεί.
Πώς σας φαίνεται το Φεστιβάλ μας;
Η γνώμη μου για το Φεστιβάλ είναι πάρα πολύ καλή. Το μόνο Φεστιβάλ που υπάρχει αυτή την στιγμή στην χώρα, γιατί Φεστιβάλ σημαίνει ότι αυτό είναι μία λειτουργία συμμετοχική. Κανένα άλλο δεν υπάρχει, λοιπόν, σε αυτήν την χώρα και είναι το μόνο που έχει το σώμα του, το κοινωνικό του σώμα που είναι κυρίως τα παιδιά και είναι μία λειτουργία προαγωγική. Μια λειτουργία προόδου, δηλαδή το σώμα προοδεύει μέσω του θεσμού, εσείς δηλαδή.
Επισκεφτείτε το blog των παιδιών zizanionews.wordpress.com για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
