Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα
Στους πολυσύχναστους και πολυδιαφημισμένους τουριστικούς προορισμούς δεν τους «βλέπεις» αλλά είναι εκεί. Κινούνται με ταχύτητα ανάμεσα σε εκατοντάδες σώματα και εμπόδια, όρθιες και όρθιοι για ώρες, σε ένα ατελείωτο δρομολόγιο εξυπηρέτησης. Πηγαίνουν και έρχονται ασταμάτητα, χωρίς διάλειμμα, χωρίς ανάσα, χωρίς έλεος. Γιατί; Γιατί έτσι είναι η δουλειά. Πιο σωστά, γιατί έτσι είναι η δουλεία, σε μία χώρα όπου ο μόνος κανόνας είναι η απορρύθμιση, το κοινώς λεγόμενο μπάχαλο. Κατά τα άλλα πάμε καλά. Ή τουλάχιστον αυτό μας διαβεβαιώνουν οι ομιλούσες κεφαλές, καθώς ανεξάρτητες δημοσιογραφικές πηγές αναφέρουν ότι μεγάλα τουριστικά πρακτορεία προχώρησαν σε μαζικές ακυρώσεις στη σύγχρονη μεσογειακή δουλοπαροικία μας, προτιμώντας προορισμούς όπως η Τουρκία, η Κύπρος κλπ. με αποτέλεσμα να έχουμε απολύσεις Ιούλιο μήνα, στην καρδιά της τουριστικής σεζόν.
Είναι θλιβερή, αλλά είναι η αλήθεια. Η εικόνα του εργαζόμενου, ο οποίος μπαίνει με τα ρούχα στη θάλασσα για να παραδώσει την παραγγελία στους ανέμελους παραθεριστές, δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο για αυταπάτες, για το τι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα. Μπορούμε να συζητήσουμε για το αν μας ενδιαφέρει, αν μας αγγίζει, αν μας ευαισθητοποιεί το «θέαμα», αλλά όχι για το αν αυτό που βλέπουμε είναι όντως αυτό που βλέπουμε. Όχι για το αν η χώρα έχει μετατραπεί σε μία αδυσώπητη Disneyland για τους έχοντες. Να έρχονται στη χώρα, ναι, και να κάνουν τις διακοπές τους. Αφού αυτή είναι η βαριά της βιομηχανία, τους έχει ανάγκη. Μόνο που θα έπρεπε να έρχονται όντως σε χώρα, σε σύγχρονο κράτος με οργανωμένο πλαίσιο, με συγκεκριμένους κανόνες, με πραγματική προστασία για τους εργαζόμενους και ευδιάκριτα όρια για τους τουρίστες –αυτονόητα πράγματα δηλαδή– όχι σε τουριστική μπανανία.
Ακόμη και η «υπερασπιστική» γραμμή του εργοδότη της Ρόδου, ο οποίος μίλησε σε τηλεοπτικό σταθμό, μυρίζει ανθρώπινη σάρκα. Ισχυρίστηκε ότι ο υπάλληλός το έκανε αυτό για να πάρει γερό φιλοδώρημα. Ισχυρίστηκε ότι τα ρούχα του είναι… αδιάβροχα. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είναι έτσι, παρότι έχουμε κάθε λόγο αμφισβητήσουμε κάθε μία από τις παραπάνω παραδοχές, απλούστατα διότι βασιζόμενοι στην εμπειρία, το πιθανότερο είναι ότι δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Επιτρέπεται; Επιτρέπεται νομικά αλλά και ηθικά, να ευτελίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο ένας εργαζόμενος; Επιτρέπεται να υπάρχει το περιθώριο να ευτελιστεί; Επιτρέπεται να ταξιδεύει μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αυτή η εικόνα σε όλο τον πλανήτη, εκπέμποντας το μήνυμα ότι εδώ κάνουμε και τούμπες ακόμη, αρκεί να μας προτιμήσετε γιατί δεν υπάρχει τίποτα το οποίο δε θα κάνουμε για εσάς;
Δυστυχώς εκεί βρισκόμαστε. Έχουμε μετατραπεί σε έθνος υπηρετών και υπηρετριών. Έθνος δούλων. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, μέσω της συστηματικής αποδόμησης των ελεγκτικών μηχανισμών. Στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία και οι τουρίστες περιμένουν ώρες για να πραγματοποιήσουν το «προσκύνημα» στον Παρθενώνα, επικρατεί ένα πολύ ιδιαίτερο καθεστώς αναρχίας. Πριν από λίγα χρόνια, το υπουργείο τουρισμού είχε λανσάρει το σύνθημα «Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα». Μόνο που τότε δεν αποσαφηνιζόταν ότι αυτή η «μυθική» μορφή φιλοξενίας περιλαμβάνει πράγματι τη νοερή μεταφορά σε άλλες εποχές, όπου υπήρχαν δούλοι και βασιλιάδες.
