Χιροσίμα 6 Αυγούστου 1945: Ρίψη της πρώτης Ατομικής βόμβας &…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”35418″ img_size=”full”][vc_column_text]Όταν περνούν οι Γερανοί….

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα

6 Αυγούστου 1945. Η ημέρα του χαρακτηρισθέντος ως έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, η ημέρα της ρίψης της ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα που ‘σφράγισε’ μαζί με την ρίψη της ατομικής βόμβας στο Ναγκασάκι στις 9 του μήνα- την νίκη των συμμάχων κατά του Άξονα. Η χρήση αυτού του όπλου θεωρήθηκε απαραίτητη από τις ΗΠΑ για την αποφυγή μεγάλης στρατιωτικής απόβασης με πολλούς νεκρούς καθώς και ο μόνος ικανός δρόμος να πεισθεί ο αντίπαλος σε άνευ όρων παράδοση. Οδήγησε  δε στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο βομβαρδισμός της Χιροσίμα από τις ΗΠΑ έλαβε χώρα λίγο πριν τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, στις 6 Αυγούστου 1945 και ήταν η πρώτη πολεμική πυρηνική επίθεση της Ιστορίας. Η βόμβα ήταν τύπου ουρανίου- 235, η οποία είχε λάβει το προσωνύμιο “Little Boy” (αγοράκι) και τη ρίψη της έκανε ο σμήναρχος Πολ Τίμπετς, κυβερνήτης ενός αεροσκάφους Β-29 της Αεροπορίας Στρατού, στο οποίο είχε δώσει το όνομα της μητέρας του, “Ένολα Γκέυ”. Το Β29 υπέστη ισχυρή ανατάραξη με την έκρηξη της βόμβας, παρά το γεγονός ότι είχε διανύσει ήδη περισσότερα από δεκαοκτώ -18- χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης. Υπολογίζεται ότι επιτόπου φονεύθηκαν περίπου 70.000 ψυχές, στην πλειοψηφία τους, άμαχοι. Ενώ  πολύ περισσότεροι πέθαναν αργότερα ή έπαθαν σημαντικές βλάβες στην υγεία τους εξ αιτίας της ραδιενέργειας. Από την πόλη διασώθηκε μόνον ο θόλος (από μπετόν) και ο σκελετός του κτιρίου που τον στήριζε.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανικές δυνάμεις έριξαν τη δεύτερη (και τελευταία μέχρι σήμερα πυρηνική βόμβα εναντίον ανθρώπων) στο Ναγκασάκι. Εδώ η βόμβα ήταν άλλου τύπου και χρησιμοποιούσε ως σχάσιμο υλικό το πλουτώνιο. Αυτή είχε λάβει το προσωνύμιο “Fat Man” (Χοντρός) …

Οι δύο αυτές ρίψεις έγιναν με προσωπική απόφαση του τότε Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν. Για να πραγματοποιηθούν, ο διοικητής της μοίρας της Αεροπορίας Στρατού Σπατζ, στην οποία ανήκαν τα αεροσκάφη, ζήτησε έγγραφη τη διαταγή από την πολιτική ηγεσία “αρνούμενος να σκοτώσει ίσως 100.000 άτομα με προφορικές μόνον εντολές”. Η διαταγή πράγματι του στάλθηκε εγγράφως με τις υπογραφές του Υπουργού Εσωτερικών Τζορτζ Μάρσαλ και του Υπουργού Στρατιωτικών Χένρι Στίμσον. Η τελική, ωστόσο, απόφαση, σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ, έπρεπε να ληφθεί μόνον από τον Πρόεδρο, ο οποίος και την έλαβε, με την αιτιολογία ότι οι ρίψεις αυτές θα έφερναν γρήγορο τέλος στον πόλεμο του Ειρηνικού και ότι τα θύματα από τις βόμβες θα ήταν λιγότερα από τις απώλειες σε μια ενδεχόμενη απόβαση στην Ιαπωνία ή από τη συνέχιση του πολέμου. Υπάρχουν απόψεις όμως που υποστηρίζουν ότι η ρίψη των ατομικών βομβών ήταν μια επίδειξη δύναμης από τις ΗΠΑ προς τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως προς τη Σοβιετική Ένωση. Ως τέτοια, προλείανε το έδαφος για την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου.

Ένα πουλί: ο Γερανός και ένα κορίτσι: η Σαντάκο…

Γερανός: Το πανέμορφο πουλί που για τους Ιάπωνες λειτουργεί ως σύμβολο ταυτόχρονα φυγής, αναμονής, προσδοκίας και έλευσης….

Η Σαντάκο Σασάκι (ιαπωνικά: 佐々木禎子‎), 7 Ιανουαρίου 1943 – 25 Οκτωβρίου 1955) , είναι η μικρή Γιαπωνέζα,  σύμβολο των αθώων θυμάτων πολέμου. Η Σαντάκο ήταν δύο ετών όταν οι Η.Π.Α έριξαν την ατομική βόμβα στην Χιροσίμα. Η Σαντάκο και η οικογένειά της δεν ήταν ανάμεσα στους ανθρώπους που σκοτώθηκαν εκείνη την στιγμή. Τον Ιανουάριο του 1955, η Σαντάκο διαγνώστηκε με λευχαιμία και μπήκε στο νοσοκομείο. Σύμφωνα με έναν ιαπωνικό μύθο, όποιος διπλώσει 1000 γερανούς ‘οριγκάμι’, θα του πραγματοποιηθεί μια ευχή. Η Σαντάκο άρχισε να φτιάχνει γερανούς ‘οριγκάμι’, ενώ παράλληλα αλληλογραφούσε με τους φίλους της. Κατάφερε να φτιάξει 644 γερανούς πριν αποδυναμωθεί εξαιτίας του καρκίνου. Οι φίλοι της έφτιαξαν τους υπόλοιπους γερανούς. Έγραψαν επίσης τα γράμματα της Σαντάκο σε βιβλίο, για να μάθει όλος ο κόσμος την ευχή της για παγκόσμια ειρήνη.

Το άγαλμα της μικρής Σαντάκο με έναν χρυσό γερανό στο χέρι, βρίσκετε στο Πάρκο Ειρήνης της Χιροσίμα και εκατοντάδες μικρά παιδιά κάθε χρόνο καταθέτουν σε αυτό γερανούς οριγκάμι σε ανάμνηση του μηνύματος της Σαντάκο για Παγκόσμια Ειρήνη.

Ποίημα : Όταν περνούν οι Γερανοί.

Όταν περνούν οι γερανοί.

στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες

που πέσανε στη ματωμένη γή

δεν κείτονται θαρρώ κάτω από το χώμα

αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.

……….

Πετούν και μας καλούν με τις κραυγές τους

απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς

κι’ ίσως μ’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας

κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς.

………….

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι

στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή

και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγα του

κι είναι ίσως δική μου η θέση αυτή.

……………….

Θα’ ρθει μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι

στο μέγα θάμπος θα πετώ κι ‘ εγώ

σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια

όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ.

Μετάφραση του ποιήματος Ζουράβλι(Γερανοί) από την Ρωσική γλώσσα : Γιάννης Ρίτσος. Μπορείτε να το ακούσετε στο Youtube και με την ερμηνεία της Άλκηστη Πρωτοψάλτη.

Φωτογραφίες και πληροφοριακό υλικό από το διαδίκτυο.

Τασσώ Γαΐλα

Αρθρογράφος-Ερευνήτρια[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]