Βρήκαμε τοίχο – Το «ακορντεόν» απέτυχε, το τετράμηνο χάθηκε και το λοκντάουν σκληραίνει

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”131158″ img_size=”full”][vc_column_text]Δισεκατομμύρια τζίρου πεταμένα στο πηγάδι, τεράστιο κοινωνικό και ψυχολογικό κόστος, παιδιά μακριά από τα σχολεία και αποδιοργανωμένα.

Αυτές ήταν μερικές μόνο από τις συνέπειες των τεσσάρων μηνών λοκντάουν από τα τέλη Οκτωβρίου μέχρι σήμερα. Κι όλα αυτά για να έχουμε τώρα:
● τα ίδια ή και περισσότερα ημερήσια κρούσματα κορωνοϊού απ’ όσα είχαμε τότε,
● υπερτριπλάσιους διασωληνωμένους στις ΜΕΘ συγκριτικά με τις 30 Οκτωβρίου,
● νοσοκομεία της Αττικής χωρίς διαθέσιμες ΜΕΘ, από τα οποία όλο και περισσότερα μετατρέπονται σε νοσοκομεία μιας νόσου,
● διαρκώς αυξανόμενη πίεση στο σύστημα υγείας και προοπτική αύξησης των θανάτων, αφού η επίδραση των σημερινών κρουσμάτων στη θνητότητα θα φανεί το επόμενο διάστημα.
Η συνέπεια αυτής της κατάστασης δύσκολα θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από την αυστηροποίηση του ήδη τετράμηνου λοκντάουν, το οποίο, όπως πολλές φορές έχουμε πει, η κυβέρνηση παρίστανε ότι επέβαλλε και η κοινωνία παρίστανε ότι το εφάρμοζε.

Δεν ήξερε τι ήθελε
Βεβαίως, όσο και αν όλοι ξέρουμε πως η κοινωνία κυκλοφορούσε κανονικότατα, συνωστιζόταν και γλεντούσε κατά παράβαση των περιορισμών, ενώ η αγορά και τα σχολεία ήταν – και παραμένουν – κλειστά με συνέπειες που θα αποτιμηθούν πλήρως σε επόμενη φάση, άλλο τόσο ξέρουμε ότι η κυβέρνηση ουδέποτε αποφάσισε τι ακριβώς ήθελε από αυτό το τετράμηνο λοκντάουν. Ή τουλάχιστον αυτό δείχνει η πρακτική της.
1. Θεωρητικά:
● Ήθελε να μειώσει τα κρούσματα για να δώσει χώρο και χρόνο στον μαζικό εμβολιασμό, επειδή πίστευε ότι αυτός θα κυλούσε γρήγορα και θα προσέφερε ένα σημαντικό επίπεδο ανοσίας πριν από το καλοκαίρι.
● Πίστευε ότι θα ήταν μεγαλύτερα τα διαστήματα με ανοιχτή την αγορά.
● Δεν περίμενε ότι τα σχολεία θα έμεναν κλειστά το μεγαλύτερο διάστημα του χειμώνα – ή τουλάχιστον όχι όλες οι βαθμίδες.
Σε κάθε περίπτωση φαίνεται να μην πίστευε ότι θα φτάναμε στη συμπλήρωση ενός χρόνου «συγκατοίκησης» με τον κορωνοϊό και έξαρσης της πανδημίας της Covid-19 με επιχειρήσεις κλειστές οκτώ μήνες από τους δώδεκα και με τους μαθητές σε κατάσταση αποξένωσης από την εκπαιδευτική διαδικασία. Ωστόσο είναι πλέον καταφανές ότι το περίφημο «ακορντεόν», το σύστημα «άνοιξε – κλείσε», απέτυχε και πλέον μπαίνουμε σε φάση αυστηρότερων περιορισμών μήπως και ελεγχθεί η πανδημία.

2. Πρακτικά:
   ● Άφησε χωρίς έλεγχο τις μετακινήσεις, οι οποίες θύμιζαν περιόδους χωρίς λοκντάουν.
   ● Άφησε τις συγκοινωνίες, έναν χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, στην ίδια κάκιστη κατάσταση που γνωρίζαμε και ο κόσμος – κυρίως οι εργαζόμενοι – παρέμεινε εκτεθειμένος στη «σαρδελοποίηση».
   ● Άφησε χωρίς ελέγχους τους εργασιακούς χώρους, οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε εστίες ανεξέλεγκτης μετάδοσης του ιού.
   ● Άφησε στην άκρη την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, η οποία θα μπορούσε να συμβάλει στη διαχείριση των κρουσμάτων στο αρχικό στάδιο.
   Σε αυτές τις συνθήκες ο πυρήνας του συστήματος Υγείας, δηλαδή τα νοσοκομεία, έμεινε χωρίς τείχος προστασίας, πλήρως εκτεθειμένος στο χειμερινό πανδημικό κύμα. Σαν τον τερματοφύλακα που παίζει μόνος του, με όλους τους αμυντικούς του εξουδετερωμένους.

Σταύρος Χριστακόπουλος από το ΠΟΝΤΙΚΙ[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]