Στην πολιτική… «ποτέ µη λες ποτέ», αλλά οι µέχρι στιγµής ενδείξεις δεν πείθουν ότι το Κίνηµα Αλλαγής έχει επιλέξει να στρίψει ή να ισιώσει το τιµόνι. Η ρητορική της προέδρου και των στελεχών του κατά του ΣΥΡΙΖΑ, διανθισµένη µε αναφορές σε «τυχοδιώκτες», «καιροσκόπους» και «γυρολόγους», παραµένει ίδια και απαράλλακτη, ενώ η ταύτισή του µε τη Νέα ∆ηµοκρατία στο θέµα της λειτουργίας της Βουλής και η επιλογή να ριχτεί στην προεκλογική πυρά µια ιστορικού χαρακτήρα µεταρρύθµιση, όπως είναι η αλλαγή των Ποινικών Κωδίκων, δείχνει την «αντοχή» της πολιτικής γραµµής που µέχρι σήµερα ακολουθεί. Με µία κουβέντα, το Κίνηµα Αλλαγής παραµένει «βενιζελικό», ακόµα και χωρίς τον Βενιζέλο!

Η αυλαία

Ηταν ιδιαίτερη η αυλαία του Ευάγγελου Βενιζέλου στη Βουλή… Είκοσι επτά χρόνια στα έδρανα του Κοινοβουλίου, παρεµβάσεις ων ουκ έστιν αριθµός, οµιλίες, προστριβές, χειροκροτήµατα. Ενας από τους κατεξοχήν κοινοβουλευτικούς της Μεταπολίτευσης -για πολλούς ο πιο χαρισµατικός και ευφυής, για άλλους ο πιο µετωπικός και διχαστικός- εγκαταλείπει τη Βουλή µε τρόπο που πιθανόν δεν του άξιζε. Το χειροκρότηµα των άσπονδων φίλων του βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ -µόνο αυτοί και ο φανατικός οπαδός του Γρηγοράκος είχαν παραµείνει εντός αιθούσης- αλλά και οι χειραψίες που ο ίδιος αντάλλαξε µαζί τους, µοιάζουν µε την αναγνώριση που επιφυλάσσει η εξέδρα στον αρχηγό της αντίπαλης οµάδας που αποχαιρετά το γήπεδο. Η µόνη διαφορά ίσως είναι ότι κανείς δεν µας διαβεβαιώνει πως ο Μπένι έχει αποφασίσει να κρεµάσει τα παπούτσια του…