Κ. Τζαβάρας: “Εγκαθιδρύετε έναν ζυγό στη δουλεία πρωτόγνωρο για τη χώρα”
Στο ζυγό δουλείας που ιδρύει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη σύσταση του νέου Υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων αλλά και στην ύποπτη ρύθμιση του άρθρου 106, που απαλλάσσει ακόμα και από κακουργήματα πρόσωπα και εταιρίες που έχουν εκκρεμότητες με την Επιτροπή Ανταγωνισμού, εστίασε ο βουλευτής Ηλείας και πρώην υπουργός Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας, κατά την ομιλία του στη Βουλή στη συζήτηση του σχεδίου νόμου «Επείγουσες διατάξεις για την εφαρμογή της Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων και άλλες διατάξεις». Αναλυτικά ο Κώστας Τζαβάρας είπε:
«Κύριοι συνάδελφοι – και θα μου επιτρέψετε να απευθυνθώ κυρίως σε εσάς, τους συναδέλφους της Συμπολίτευσης – θεωρώ ότι, αν αξίζει κάτι που να έχει σχέση με τη συμπάθεια για ό,τι κάνετε σήμερα, είναι η διαπίστωση ότι κυριολεκτικά είστε θύματα μιας ιστορικής πανουργίας, από εκείνες τις πανουργίες που στήνονται, όπως έλεγαν οι Γερμανοί φιλόσοφοι, για τους ανθρώπους και για τις κοινωνίες οι οποίες έφτασαν σε ένα τέτοιο σημείο που να μην έχουν αντιληφθεί ότι μεταξύ των πολιτευμάτων της ιστορίας υπάρχει ένας εσωτερικός λόγος τον οποίο οφείλουν να σέβονται και να υπηρετούν.
Αυτή, πράγματι, η πανουργία θέλει σήμερα εσάς και την Κυβέρνησή σας να εισηγείται μεταξύ των άλλων τις ρυθμίσεις των άρθρων 191 και 192, με τις οποίες κυριολεκτικά παραδίδεται ό,τι κινητό και ακίνητο ανήκει στην ελληνική πολιτεία στην εκμετάλλευση, στην επικαρπία των δανειστών. Είναι, πράγματι, πανουργία κατά τούτο αυτή η συμπεριφορά, γιατί εσείς πριν από δύο χρόνια ήσαστε εκείνοι που έξω από αυτή την Αίθουσα, μαζί με όλες τις πτέρυγες των αγανακτισμένων, συνεπικουρούμενοι και από τις επιστημονικές κορώνες κάποιων καθηγητών, τους οποίους σήμερα δεν βλέπω εδώ, τους οποίους σήμερα θα περίμενα να μου πουν εάν αυτή η συγκεκριμένη ρύθμιση που, σύμφωνα με την έκθεση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής, ιδρύει εξαίρεση από τον πολιτειακό και τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, εάν αυτή, επαναλαμβάνω, η ρύθμιση εκφράζει αυτές τις απόψεις που, ως Αριστερά, είχατε και πρεσβεύατε και τις οποίες πολλοί από εσάς ακούω να λένε ότι εμμένουν να τις πιστεύουν για τις σχέσεις της πολιτικής και της ιστορίας.
Κύριοι συνάδελφοι, με συγχωρείτε. Δεν έχω καμία μα καμία διάθεση απέναντί σας να υπομνήσω διδάγματα της κοινής πείρας, της επιστήμης ή της φιλοσοφίας. Όμως, οφείλω να σας υπενθυμίσω κάτι. Κανένας σε αυτή τη χώρα δεν μπόρεσε να μακροημερεύσει στην κυβέρνηση, όταν διαπιστώνεται ότι αυτό που τον κρατά με την Ελλάδα και με τις τύχες της είναι μόνο η επιθυμία της εξουσίας της. Διότι σήμερα, πραγματικά, με αυτές οι διατάξεις των άρθρων 191 και 192 ιδρύετε έναν πρωτόγνωρο για το διεθνές δίκαιο θεσμό. Ιδρύετε και καταρτίζετε μια σύμβαση προσωπικής δουλείας, με χαρακτήρα επικαρπίας, όπου θα μπορούν οι ξένοι κατά το 50% τουλάχιστον των καρπών που θα προκύψουν από την αξιοποίηση, όπως λέτε, όλης της περιουσίας του δημοσίου, με δικές τους αποφάσεις και να κατευθύνουν τις ενέργειες αυτής της ανώνυμης εταιρείας, να την ελέγχουν και γενικά, να καθιστούν πράξη οτιδήποτε περάσει από το μυαλό τους, χωρίς να μεσολαβεί κάποια εσωτερική εθνική μορφή εξουσίας που να υπόκειται στη λαϊκή κυριαρχία, ώστε να γίνει νόμος ή υπουργική απόφαση.
Αυτό είναι κατάντημα, αυτό είναι εγκαθίδρυση ζυγού δουλείας, γι’ αυτό δεν πρέπει να είστε υπερήφανοι. Βέβαια, θα σας υπενθυμίσω ότι αυτές τις δύο διατάξεις δεν τις έχει υπογράψει κανένας από τα κόμματα και τους Αρχηγούς των κομμάτων που σήμερα εκπροσωπούνται στη Βουλή. Αυτό είναι δημιούργημα της Κυβέρνησής σας.
Αναφέρεστε – για να λυθεί και μία απάτη την οποία καλλιεργούν κάποιοι κυβερνήτες εδώ – στο άρθρο 966 περί δήθεν μη εισφοράς σ’ αυτήν την εταιρεία των εκτός συναλλαγής πραγμάτων. Μα, είναι προφανές ότι τα εκτός συναλλαγής πράγματα δεν μπορούν να εισφερθούν σε ένα τέτοιο μόρφωμα. Αυτό είναι ταυτολογία.
Να σας πω, μάλιστα, και τι σημαίνουν με βάση τη διάταξη του άρθρου 966. Αυτά είναι τα πράγματα που είναι τα κοινά τοις πάσι, δηλαδή ο αέρας που αναπνέουμε – αυτόν, πράγματι, δεν τον εισφέρετε και μπράβο σας! – τα κοινής χρήσεως πράγματα – η Πλατεία Συντάγματος που δεν μπορείτε κι αυτήν να την εισφέρετε! – και οτιδήποτε βεβαίως ανήκει στο Δημόσιο μόνο και μόνο γιατί αφορά την κοινοχρησία.
Αυτά είναι αδιανόητα πράγματα να τα λέτε, για να δικαιολογήσετε ότι δήθεν προστατεύετε την περιουσία του Δημοσίου. Δεν προστατεύετε τίποτα. Συλλήβδην, ως ομάδα, καθολικά τη δίνετε σ’ αυτούς για τους οποίους κάποτε λέγατε ότι είναι οι δυνάστες. Άρα, λοιπόν, θα μπορούσα να πω ότι αυτό το μόρφωμα των άρθρων 191 και 192 είναι μία σύμβαση επικυριαρχίας.
Υπάρχει και κάτι άλλο το οποίο δείχνει και ότι πλέον έχει καταρρεύσει και ο μύθος της ηθικής σας ανωτερότητας. Είναι η διάταξη του άρθρου 106. Θα ήθελα, σας παρακαλώ, να προσέξετε –και κυρίως το λέω στους κυβερνήτες εδώ, τους εκπροσώπους της Κυβέρνησης – ότι αυτή η διάταξη για πρώτη φορά δημιουργεί όρους συναλλαγής στην εξάλειψη αξιοποίνου, δηλαδή σ’ αυτό το θεσμό που λέει ότι όποιος μόνος του, εκουσίως, αυθορμήτως, ικανοποιήσει ένα διοικητικό πρόστιμο ή μία διοικητική ποινή και εκουσίως την εκτίσει, αυτός δικαιούται να απαλλαγεί από μία σειρά άλλες συνέπειες, που αφορούν όμως τα αδικήματα για τα οποία κατηγορείται.
Δηλαδή, με τη διάταξη του καινούργιου άρθρου 44, παράγραφος 3, το οποίο εισάγετε, δημιουργείται η εξής περίεργη αντισυνταγματική και πονηρή ρύθμιση. Δίνεται το δικαίωμα σε όσους πληρώσουν τα πρόστιμα τα οποία επιβάλλει η Επιτροπή Ανταγωνισμού να έχουν εξάλειψη προσωπική από το αξιόποινο όχι μόνο των εγκλημάτων που σχετίζονται με το Ν. 3959/2011, αλλά και των εγκλημάτων τα οποία συρρέουν αληθώς ή πραγματικώς με τα συγκεκριμένα εγκλήματα.
Εδώ συμβαίνει το εξής, το οποίο, παρακαλώ, θέλω να λάβετε υπ’ όψιν σας κι εσείς, κύριοι. Εδώ, λοιπόν, είναι δυνατόν να συρρέουν αληθώς κακουργήματα, τα οποία μπορεί να στρέφονται και κατά του Δημοσίου, μάλιστα σε συνδυασμό και με το ν. 1608/1950 περί καταχραστών του Δημοσίου.
Εδώ, λοιπόν, εσείς, με τη ρύθμιση που θα ψηφίσετε, δίνετε το δικαίωμα σ’ αυτούς που πλήρωσαν ένα πρόστιμο που τους επέβαλε η Επιτροπή Ανταγωνισμού, να απαλλαγούν και για μία σειρά αδικήματα που απλώς αληθινά ή πραγματικά συρρέουν με τα αδικήματα του Ν. 3959/2011, δηλαδή με τα αδικήματα που έχουν σχέση με την παράβαση των διατάξεων περί ανταγωνισμού και μ’ αυτόν τον τρόπο κάποιοι να ωφεληθούν με τρόπο ο οποίος είναι πραγματικά ανήθικος.
Αυτό το λέω, γιατί ήδη έχει ακουστεί ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις εντάσσεται μία πλειάδα επιχειρηματιών, τους οποίους τους εμφανίζετε συστηματικά ως εκπροσώπους της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Εύχομαι, λοιπόν, εσείς τουλάχιστον, οι συνάδελφοί μου της Πλειοψηφίας, να μη φθάσετε σ’ αυτό το κατάντημα, γιατί τότε δεν θα έχετε καμία τσίπα κυριολεκτικά».
