Του κλέβουν την αξιοπρέπεια

Φωνή απόγνωσης από 63χρονο στο Λαμπέτι, που περιμένει δέκα μήνες το επίδομα Παραπληγίας για να μπορέσει να συνεχίσει να ζει με αξιοπρέπεια

Με 90% (!) αναπηρία και το «κράτος δικαίου» τον ρίχνει στον Καιάδα…

Γράφει η Κική Κολοβέρου- kkoloverou@yahoo.gr

Ένα απίστευτο δράμα ζει την τελευταία διετία 63χρονος από το Λαμπέτι, ο οποίος διαγνώστηκε με μια πολύ σοβαρή προοδευτική νευροεκφυλιστική ασθένεια, που τον οδηγεί στην παραλυσία και παρότι η Επιτροπή ΚΕΠΑ του χορήγησε ποσοστό αναπηρίας 90% (!), η αίτησή του για την καταβολή Εξωϊδρυματικού Επιδόματος, το γνωστό ως Επίδομα Παραπληγίας, εκκρεμεί από τον Μάρτιο! Μόνο που ο ίδιος λόγω των συμπτωμάτων αδυνατεί να αυτοεξυπηρετηθεί και απαιτείται η παρουσία επί 24ώρου, φροντιστή κατ’ οίκον….

Συνάντησα τον 63χρονο Παναγιώτη Καρακίτσο στο καφενείο του χωριού. Με περίμενε παρέα με έναν κοινό μας φίλο, που ήταν και ο σύνδεσμος για αυτό το ρεπορτάζ. Ένα ρεπορτάζ καταγραφή των όσων βιώνει, που επιλέχθηκε ως έσχατη λύση με την ελπίδα ότι η δημοσιοποίηση του θέματος μπορεί να στρέψει την προσοχή των συναρμόδιων υπηρεσιών, να τις κινητοποιήσει και να πράξουν όλα όσα πρέπει, βάζοντας τέλος στην ταλαιπωρία του το συντομότερο δυνατό.

Όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν ο 63χρονος σήμερα Παναγιώτης Καρακίτσος, συμπληρώνοντας 40 και πλέον χρόνια δουλειάς ως περιπτεράς στην Αθήνα (συμπεριλαμβανομένων και 5 περίπου ετών που είχε εργαστεί ως υδραυλικός σε νεαρή ηλικία στον Πύργο), κατέθεσε τα χαρτιά του για να βγει στη σύνταξη, όπως δικαιούνταν, και ταυτόχρονα αποφάσισε και επέστρεψε στο χωριό του, το Λαμπέτι, ώστε να ζήσει και να χαρεί τη σύνταξή του μένοντας στο πατρικό του μαζί με την υπέργηρη μητέρα του. Από τον Φεβρουάριο του 2022 μέχρι και σήμερα, λαμβάνει προσωρινή σύνταξη ύψους 360 ευρώ έως ότου εκδοθεί η κύρια σύνταξή του, μόνο που στο διάστημα αυτό, σχεδόν ταυτόχρονα, ανακάλυψε πως πάσχει από μια σοβαρή και σπάνια νευρολογική πάθηση, τη νόσο του κεντρικού νευρώνα, που του προκαλεί παράλυση…

«Αρχικά εμφάνισα μια περίεργη υπερκινητικότητα στα χέρια, σιγά σιγά όμως άρχισε να συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Έχανα και χάνω αργά και σταθερά τη λειτουργικότητα των χεριών μου και δυσκολεύομαι να αυτοεξυπηρετηθώ. Με βοηθά η αδελφή μου να ντυθώ, που έρχεται καθημερινά από γειτονικό χωριό για να με στηρίξει… Ως πότε όμως πρέπει να συμβαίνει αυτό… Η ασθένειά μου όσο περνάει ο χρόνος θα χειροτερεύει… Χρειάζομαι μόνιμη λύση. Τη δικαιούμαι μετά από τόσα χρόνια δουλειάς και καταβολής ασφαλιστικών εισφορών…».

Ο κ. Καρακίτσος, με τη σοκαριστική διάγνωση στα χέρια, περνά τον Μάρτιο του 2023 Επιτροπή ΚΕΠΑ που του βεβαιώνει 90% αναπηρία. Έκτοτε έχει μπλεχτεί σε έναν απίστευτο κυκεώνα γραφειοκρατίας, χωρίς να έχει λάβει το Επίδομα Παραπληγίας που δικαιούται εξαιτίας -όπως του επισήμαναν- οφειλών στον ΕΦΚΑ (λιγότερο από 5.000 ευρώ) που όμως βάσει του Νόμου δεν αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα χορήγησης.

«Με τη βοήθεια και του γιου μου που ζει στην Αθήνα, προχωρήσαμε σε σειρά ενεργειών τόσο για την κύρια σύνταξη όσο και για το εξωϊδρυματικό επίδομα. Στον ΕΦΚΑ όλες οι προσπάθειες να επικοινωνήσω με την αρμόδια υπάλληλο που διαχειρίζεται τον φάκελό μου για τη σύνταξη έπεσαν στον κενό, ενώ όσον αφορά το επίδομα παραπληγίας, με ενημέρωσαν πως θα πρέπει να εκδοθεί πρώτα η σύνταξη και μετά να λάβει έγκριση το επίδομα. Πριν λίγο καιρό ο γιος μου επισκέφθηκε τον ΕΦΚΑ και εκεί τον ενημέρωσαν πως ο φάκελος της σύνταξής μου βρίσκεται στο Μητροπολιτικό Κέντρο Εκδ.Συντ.Αποφe ΕΦΚΑ και μάλιστα για να με εξυπηρετήσουν, του έδωσαν κάποια τηλέφωνα διευθυντών, τους οποίους παρότι επανειλημμένα καλέσαμε, ποτέ δεν απάντησαν στα τηλεφωνήματά μας… Παράλληλα τον ενημέρωσαν πως το παραπληγικό επίδομα, λόγω οφειλής στον ΕΦΚΑ, θα εγκριθεί εφόσον βγει η κύρια σύνταξη… Οφειλή λιγότερη από 5.000 ευρώ, την οποία πριν την ασθένεια είχα ρυθμίσει. Η νομοθεσία όμως -όπως ενημερώθηκα- είναι ξεκάθαρη, καθώς ορίζει πως μόνο για οφειλές άνω των 20.000 ευρώ δε δύναται να δοθεί…».

Το πρόσωπο του κ. Παναγιώτη συννεφιάζει… «Έχω απογοητευτεί. Μας πάνε από τον “Άννα στον Καϊάφα” και άκρη δεν βγάζουμε. Μόνο που δεν υπάρχει δυνατότητα να περιμένουμε άλλο… Χρειάζομαι επειγόντος το επίδομα παραπληγίας για να προσλάβω κάποιον άνθρωπο να με φροντίζει… » μας λέει και συνεχίζει πως τέτοιου είδους επιδόματα εφόσον η αναπηρία είναι στο 90% δίνονται αμέσως, όχι όμως και στη δική του περίπτωση, που έχουν περάσει ήδη δέκα και πλέον μήνες…
Ο κ. Παναγιώτης βιώνει το πιο σκληρό πρόσωπο της ελληνικής γραφειοκρατίας. Όπου και αν απευθύνθηκε, έλαβε μόνο αδιαφορία, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις και υποσχέσεις… Ο χρόνος όμως, λόγω της ασθένειάς του που διαρκώς χειροτερεύει, τον πιέζει…

Και αναρωτιέμαι… Πότε επιτέλους, το «κοινωνικό» κράτος θα του δώσει αυτό που δικαιούται; Την κύρια σύνταξή του, για την οποία χρόνια πλήρωνε ασφαλιστικές εισφορές αλλά κυρίως, πότε θα του δοθεί το επίδομα Παραπληγίας για να μπορέσει να προσλάβει έναν φροντιστή, ώστε να συνεχίσει να ζει με αξιοπρέπεια όπως ζούσε όλα αυτά τα χρόνια…

Μια ζοφερή πραγματικότητα, που δυστυχώς, όλο και περισσότεροι συνάνθρωποί μας, στον 21ο αιώνα, συνεχίζουν να βιώνουν και για την οποία θα πρέπει το επίσημο κράτος να δώσει απαντήσεις…