Δεν γνωρίζω αν βρισκόμαστε στο σημείο όπου βλέπουμε κάτι να έρχεται καταπάνω μας και είναι σαν να μην κουνιόμαστε, αλλά για να το λέει ο Μανώλης Δερμιτζάκης, καθηγητής Γενετικής του Πανεπιστημίου της Γενεύης και μέχρι πριν από λίγες ημέρες επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας, Τεχνολογίας και Καινοτομίας, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Το τελευταίο διάστημα, ο ίδιος και άλλοι συνάδελφοί του μιλούν για πολύ δύσκολο φθινόπωρο και χειμώνα. «Αν δεν μειωθούν τα κρούσματα και φτάσουμε στα 300-400 ημερησίως, τότε επίσημα θα μπορούμε να πούμε ότι έχει χαθεί ο έλεγχος».
Οι ειδικοί μπορούν να γίνουν ιδιαιτέρως δυσάρεστοι στους πολιτικούς όταν αποτυπώνουν την πραγματικότητα, όταν προειδοποιούν για το χειρότερο και εισηγούνται σκληρά μέτρα. Στην πρώτη φάση της πανδημίας προφανώς εισακούστηκαν με τα γνωστά καλά αποτελέσματα, τώρα όμως τα δεδομένα είναι διαφορετικά.
Το μεγαλύτερο λάθος ήταν, μπροστά στον πανικό για την κατάρρευση της οικονομίας, να αρθούν επιπόλαια τα μέτρα.
Ο εξωτερικός τουρισμός θεωρείται από τους ειδικούς μεγάλος κίνδυνος, μια και όσα τεστ κι αν έχει κάνει κάποιος παραμονή του ταξιδιού, χρειάζονται 14 μέρες για να αποδειχτεί πως δεν νοσεί .
Η προσπάθεια αναθέρμανσης της οικονομίας, χωρίς σύμφωνη γνώμη της επιστημονικής κοινότητας, μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη μετάδοση του ιού και το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα πιο μεγάλη ζημιά στην οικονομία.
Η μόνη λύση είναι ένα σχέδιο στήριξης της οικονομίας , με άλλους όρους, ένα προσαρμοσμένο στις σημερινές συνθήκες, New Deal, και όχι βιαστικές κινήσεις αγνοώντας τους υγειονομικούς κινδύνους.
Να σκεφτούμε αλλιώς ,να αισθανθούμε αλλιώς, οι γνωστές παλιές τακτικές, δεν αποδίδουν σε καιρό κορονοιού.
Ακόμα και το άπληστο και ανάλγητο, μεγάλο κεφάλαιο είναι ανάγκη να προσαρμοστεί γιατί σε μια έρημη γη δεν υπάρχουν κέρδη.
Η κυβέρνηση, διαβάζοντας όχι μόνο τα επιδημιολογικά αλλά και τα οικονομικά δεδομένα, μάλλον δεν θέλει ούτε να ακούει για δεύτερο lockdown, ενώ σε ό,τι αφορά το άνοιγμα των σχολείων, δείχνει, για την ώρα τουλάχιστον, αποφασισμένη να τα ανοίξει στις 7 Σεπτεμβρίου και πιθανότατα δυσκολεύεται να δεχθεί αυτό που διαρκώς επαναλαμβάνουν οι ειδικοί. Ότι αν συνεχίσουμε σε αυτό τον ρυθμό και δεν μειωθούν τα κρούσματα σε διψήφιο αριθμό, το άνοιγμα των σχολείων θα είναι μεγάλο ρίσκο για όλους, από την τάξη του σχολείου μέχρι το κάθε σπίτι.
Αλλά τι μας δείχνει η μέχρι τώρα εμπειρία από άλλες χώρες που άνοιξαν τα σχολεία; Κυρίως ότι για τίποτα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι. Ο κορονοϊός είναι μια άγνωστη χώρα την οποία η επιστημονική κοινότητα εξερευνά σιγά σιγά. Την αρχική άποψη ότι τα παιδιά σπανίως μεταδίδουν τον ιό μεταξύ τους ή στους ενηλίκους ανέτρεψε έκθεση των Αμερικανικών Κέντρων για τον Έλεγχο και την Πρόληψη Ασθενειών (CDC) γύρω από μια έξαρση του ιού σε θερινή κατασκήνωση στα τέλη Ιουνίου. Έφηβος που εργαζόταν στην κατασκήνωση εμφάνισε συμπτώματα, 344 κατασκηνωτές υποβλήθηκαν σε τεστ και 260 βγήκαν θετικοί.
Η έρευνα οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά, ακόμη και αν είναι ασυμπτωματικά, ενδέχεται να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη μετάδοση του κορονοϊού. Και στην περίπτωση του Ισραήλ, χώρα που είχε αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρώτο κύμα πανδημίας, όταν τα μέτρα χαλάρωσαν και τα παιδιά επέστρεψαν στο σχολείο τον Μάιο, υπήρξε έξαρση του ιού.
Σχολεία και πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο ανοίγουν και λίγες ημέρες μετά κλείνουν εσπευσμένα. Τελευταίο παράδειγμα, το Πανεπιστήμιο Νotre Dame του Παρισιού, που διέκοψε απότομα τα μαθήματα στους προπτυχιακούς φοιτητές αφού αναφέρθηκαν περισσότερα από 100 κρούσματα κορονοϊού σε φοιτητές σε μία μόλις εβδομάδα λειτουργίας του. Στη δεύτερη φάση της πανδημίας στην Ελλάδα, κάτι πήγε λάθος ή δεν εκτιμήθηκε σωστά. Εάν δεν διορθωθεί τώρα, την πατήσαμε.
