Το χρονογράφημα: Τα καφενεία όλα κλειστά…
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”35918″ img_size=”full”][vc_column_text]Η κυρα-Βαγγελιώ δεν μπορεί να το χωνέψει: Σαράντα χρόνια δεν είχε κατέβει από τη φωτιά το μπρίκι της, χειμώνα καλοκαίρι. «Άσ’ τα, παιδί μου, μας έκλεισαν σπίτι, έχω χάσει τον ήλιο μέσα απ’ τα μάτια μου». Έκλεισαν τα καφενεία! Κοσμοϊστορικό γεγονός που συντάραξε τις μικρές κοινωνίες όσο και η ίδια η πανδημία.
Στο καφενείο του χωριού, με την ξυλόσομπα στη μέση, το παραδοσιακό γλυκό, τον μοσχοβολιστό καφέ και τις κουβέντες της ημέρας. Χώρος συνάντησης για τους χωριανούς, κυρίως για τους άντρες μετά την κοπιαστική δουλειά του χωραφιού ή της στάνης.
Στο καφενείο του χωριού, με τις συζητήσεις επί συζητήσεων, τις διαφωνίες, τα γέλια και τα κεράσματα ο ένας στον άλλον.
Από εδώ θα περνούσε κάθε βράδυ ο πρόεδρος του χωριού για να συναντήσει τους δημότες, ο παπάς για να συναντήσει αυτούς που δεν έβλεπε στην εκκλησιά, οι χωροφύλακες για να είναι πάντα μέσα στα πράγματα, ο γεωπόνος για να συμβουλεύσει για τις καλλιέργειες, οι γαιοκτήμονες του χωριού να κλείσουν εργάτες για την επομένη ημέρα, ο βουλευτής του νομού για να μοιράσει υποσχέσεις που ποτέ δεν θα πραγματοποιήσει.
Στα καφενεία συναντούσε κανείς αυτούς που τα ήξεραν όλα και έπαιρναν θέση σε κάθε συζήτηση, τους κουτσομπόληδες που είχαν τα αυτιά τους ανοιχτά και αναμετέδιδαν κάθε είδηση ή φήμη, τους ήσυχους που καθόντουσαν στις άκρες και παρακολουθούσαν το κάθε τι κουνώντας το κεφάλι τους. Μέσα στα σύννεφα καπνού των τσιγάρων ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις, εκεί γινόντουσαν συνήθως τα προξενιά, εκεί καταδικαζόντουσαν η αθωωνόντουσαν οι χωριανοί για παραπτώματα που έκαναν η δεν έκαναν, εκεί γινόταν ο σχολιασμός των καυγάδων των ζευγαριών, τα παραπατήματα των συζύγων, και γενικά εκεί λεγόταν οτιδήποτε από το πιο σοβαρό ή αστείο έως το πιο αληθινό ή ψεύτικο.
Γύρω από παλιά ραδιόφωνα, χάρτες και παλιές φωτογραφίες, πέφτουν στο τραπέζι πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, παρέα με τσίπουρο και μεζέδες, η σόμπα ανάβει και υποδέχεται κάστανα, οι θαμώνες έρχονται πιο κοντά, τα αίματα επίσης ανάβουν και κάποια στιγμή βγαίνουν τα συμπεράσματα. Ξέρεις τι είναι να πάρει απόφαση το καφενείο του χωριού; Μεγαλύτερη ισχύ κι από δικαστήριο!
Για τους επισκέπτες είναι επίσης καίριο σημείο. Εδώ χτυπάει η καρδιά του χωριού. Εδώ θα πάρεις οδηγίες για ό,τι και όποιον χρειάζεσαι, εδώ θα μάθεις τις ιδιαιτερότητες του τόπου. Πόσες και πόσες φορές δεν μας έχουν σώσει, φτάνοντας σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, μες στη μαύρη νύχτα. Σαν χάνια στις ερημιές, με τη φουφού αναμμένη, ο φιλόξενος καφετζής είναι πάντα πρόθυμος να σε φροντίζει με δυο ελιές κι ένα κομμάτι τυρί. Τον καφετζή εύκολα τον λες κοινωνικό λειτουργό. Κι αυτό είναι το θέμα τώρα: με τέτοιες εξελίξεις είναι δυνατόν να μην μπορείς να επικοινωνήσεις;
Με σταματάνε στον δρόμο και με ρωτάνε. Τι ακούς εσύ κυρ Γιάννη, τι θα γίνει, πότε θα ανοίξει πάλι η αγορά. Τους λείπει η καθημερινότητά τους, η παρέα, τους έχει κοστίσει πάρα πολύ. Για λίγο ακόμα, χωρίς κανείς να μπορεί να ορίσει το λίγο. Πού θα πάει… Αργά ή γρήγορα η ελληνική επαρχία θα βρει πάλι τον κανονικό της ρυθμό. Και τον ήχο της βέβαια: τα ζάρια που πέφτουν στο τάβλι, τα «τίνος είσαι εσύ;» και τα «κοπιάστε». Όσο για τις ρακές θα τις πιούμε όλες μαζωμένες…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
