Τo χρονογράφημα: Στον αστερισμό της Αστερόεσσας
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”104051″ img_size=”full”][vc_column_text]Η πολυδιαφημισμένη συνάντηση του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη με τον Αμερικανό πρόεδρο στον Λευκό Οίκο είναι κάτι που μάλλον θα θέλει να ξεχάσει σύντομα ο πρωθυπουργός.
Δεν είναι λίγο να κάθεσαι επί τουλάχιστον είκοσι λεπτά στο πλευρό του Ντόναλντ Τραμπ και οι δημοσιογράφοι να αγνοούν επιδεικτικά την παρουσία σου και οι ερωτήσεις τους να αφορούν μόνο θέματα της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Η αμηχανία του Έλληνα πρωθυπουργού ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Και όσο περνούσε η ώρα και δεν συμμετείχε στη συζήτηση, αλλά απλώς βρισκόταν εκεί ως παρατηρητής, η αμηχανία γινόταν μεγαλύτερη. Παρ’ όλα αυτά, άδραξε τη μία και μοναδική ευκαιρία που του παρουσιάστηκε για να παρουσιάσει τις ελληνικές θέσεις στο θέμα της συμφωνίας Τουρκίας και Λιβύης, για να εισπράξει την ηχηρή… αφωνία του Τραμπ.
Όσο κι αν συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης επιχειρούν να πείσουν τον κόσμο ότι η επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, αυτά που αποκαλύπτονται λίγες μέρες μετά αποδεικνύουν το αντίθετο.
Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών διέψευσε όσα γράφθηκαν τις τελευταίες μέρες από το σύνολο των φιλοκυβερνητικών μέσων για υποτιθέμενη αμερικανική διπλωματική παρέμβαση στα Ελληνοτουρκικά. Για την ακρίβεια, η θέση της Ουάσινγκτον παραμένει διαχρονικά η ίδια και συμπυκνώνεται στην παρότρυνση: «βρείτε τα μόνοι σας με διάλογο».
Από την άλλη πλευρά, πρώτη φορά στα χρονικά φιλική χώρα της Μέσης Ανατολής προβαίνει σε επίσημο διάβημα διαμαρτυρίας στην ελληνική κυβέρνηση εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά της για τις δηλώσεις του πρωθυπουργού σχετικά με τη δολοφονία Σουλεϊμανί.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βιάστηκε, χωρίς να έχει κανένα λόγο, να στηρίξει την επιλογή των ΗΠΑ, θέλοντας να επιβεβαιώσει έτσι πόσο «προβλέψιμος» σύμμαχός τους είναι. Αναρωτιέται κανείς αν ο πρωθυπουργός συμβουλεύτηκε την ελληνική διπλωματία πριν προβεί σε αυτές τις δηλώσεις ή είχε από μόνος του αυτήν τη φαεινή ιδέα.
Το θέμα αποκτά άλλη διάσταση αν σκεφτεί κανείς ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης ήταν ο μοναδικός Ευρωπαίος ηγέτης που επικρότησε ανοιχτά τη δολοφονία Σουλεϊμανί. Μόνο που εδώ πρόκειται για περίπτωση κατάφωρης παράβασης του διεθνούς δικαίου. Και η σταθερή θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι οι αρχές του διεθνούς δικαίου, το οποίο επικαλούμαστε αδιαλείπτως απέναντι στην Τουρκία.
Το διεθνές δίκαιο, όμως, δεν μπορείς να το επικαλείσαι επιλεκτικά, πράγμα που έκανε, δυστυχώς, ο πρωθυπουργός, αγνοώντας το στην περίπτωση της δολοφονίας Σουλεϊμανί. Ελπίζουμε, τουλάχιστον οι σχετικές δηλώσεις να μην έχουν και ακριβό αντίτιμο.
Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να δώσει ιδιαίτερη σημασία στις αβρότητες που συνηθίζονται σε αυτές τις συναντήσεις. Κατά συνέπεια, τα «καλά λόγια» του Τραμπ για την Ελλάδα και την οικονομική ανάκαμψή της, όπως επίσης και τα στερεότυπα για «παραδοσιακούς συμμάχους», μοιάζουν χωρίς σημασία.
Η αλήθεια είναι ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης προσπάθησε σκληρά να αποσπάσει μια φράση στήριξης από τον Αμερικανό πρόεδρο. Σε σημείο, μάλιστα, που να δηλώσει δυο φορές πως η χώρα μας είναι «αξιόπιστος και προβλέψιμος σύμμαχος των ΗΠΑ».
Το γεγονός ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αποδειχθεί κάτι παραπάνω από «πιστές» στις ΗΠΑ αποδείχθηκε ότι δεν είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να κερδίσει κανείς κάτι παραπάνω από διπλωματικές αβρότητες. Ο Κυρ. Μητσοτάκης, παρ’ όλα αυτά, δήλωσε «πολύ ικανοποιημένος» από τη συνάντηση. Η πηγή της ικανοποίησής του αναζητείται…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
