Τo χρονογράφημα: Ο άνθρωπος που περπατούσε πολύ
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”96827″ img_size=”full”][vc_column_text]Από τις πολλές ιστορίες που έχουν ταξιδέψει ανά τις δεκαετίες στα χείλη των ανθρώπων για τον σπουδαίο Νάνο Βαλαωρίτη και τις ακόμη περισσότερες που ακούστηκαν μόλις τις τελευταίες μέρες με αφορμή τον θάνατό του, μία αξίζει σίγουρα να την μεταφέρουμε σήμερα εδώ. Όχι απαραίτητα γιατί είναι σπουδαιότερη από τις άλλες, αλλά επειδή φανερώνει την βαθιά ανθρώπινη πτυχή μιας προσωπικότητας, η οποία διαμόρφωσε καθοριστικά το πολιτιστικό μας γίγνεσθαι σε ασυνήθιστα μεγάλο βάθος χρόνου.
Όπως είναι φυσιολογικό για έναν γερασμένο άνθρωπο, από ένα σημείο και έπειτα του έγινε αρκετά κουραστικό να περπατά και να μετακινείται. Ήταν τότε ακριβώς όταν έλαβε την φιλική προειδοποίηση, πως αν σταματήσει να κινείται, θα τον «βρουν» σύντομα στο δωμάτιό του. Εκείνη την ημέρα ο Βαλαωρίτης αποφάσισε πως δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα του. Έκτοτε τον έβλεπαν συχνά να περπατά σκυφτός στην Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι, λόγω και της καμπούρας από το βαρύ φορτίο των χρόνων την πλάτη. Εξάλλου ήταν μαθημένος στις αποστάσεις και στης κάθε λογής διαδρομές.
Γεννήθηκε στη Λωζάνη, δίπλα στη λίμνη, αλλά πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Γερμανία. Το 1926 η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Από εκεί και πέρα η γεωγραφική και λογοτεχνική πορεία του σε αδρές γραμμές περιλαμβάνει «σταθμούς» στους οποίους εκτυλισσόταν κάθε φορά η πνευματική και πολιτική δράση: Κάιρο, Λονδίνο, Παρίσι, Σαν Φρανσίσκο και ύστερα ξανά Αθήνα. Απ’ όπου κι αν πέρασε άφησε το στίγμα του. Όπου έμεινε τουλάχιστον για λίγα χρόνια, έκανε σπουδαία δουλειά, είτε ως μεταφραστής, είτε ως συγγραφέας, και συναντήθηκε με μερικούς από τους πλέον σημαντικούς λογοτέχνες και ποιητές του περασμένου αιώνα.
Διότι ο Βαλαωρίτης ανήκει σε ένα παγκόσμιο κλαμπ με σχετικά λίγα μέλη, στις τάξεις του οποίου συμπεριλαμβάνεται η αφρόκρεμα των γραμμάτων και των τεχνών. Εκεί ανήκει, μαζί με όλους τους Γάλλους, Βρετανούς, Αμερικανούς και φυσικά Έλληνες, οι οποίοι δεν ζουν πια, όμως τα βήματά τους έχουν χαραχθεί βαθιά στις σελίδες των βιβλίων, στους δρόμους των πόλεων, στις καρδιές των ανθρώπων.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
