Το χρονογράφημα: Μιλώντας σ’ ένα μικρό παιδί για τις εκλογές

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”90287″ img_size=”full”][vc_column_text]Παίζαμε για αρκετή ώρα. Τα παιδιά άλλωστε δεν ξέρουν να σταματούν το παιχνίδι, παρά μόνο αν σου θυμώσουν ή αν νυστάξουν. Εγώ όμως είχα ήδη αρχίσει να κουράζομαι και εκτός αυτού, έπρεπε κάποια στιγμή να πάω, όπως όλοι, να καταθέσω την άποψή μου στην κάλπη για εκείνες και εκείνους τους οποίους εμπιστεύομαι περισσότερο.

Τα είχε ακούσει όλα το παιδί στον σύντομο βίο του από δικαιολογίες για να σταματήσει το παιχνίδι αλλά αυτό, πρώτη φορά. “Και γιατί πρέπει να πας; Και γιατί τώρα; Τι σημαίνει να ψηφίσεις; Που θα πας να το κάνεις αυτό; Καλύτερα να παίξουμε και να μην πας καθόλου”, κλπ. Σε ένα μεγαλύτερο παιδί μπορείς με απλά λόγια να εξηγήσεις στο περίπου τι συμβαίνει ή για ποιους λόγους αυτή η υποχρέωση δεν αναβάλλεται, ούτε μπορείς να την αποφύγεις.

Αλλά σε ένα τετράχρονο, τι να πεις και τι να εξηγήσεις; Κατά συνέπεια δύο επιλογές υπάρχουν: Ή θα φύγεις και θα το αφήσεις με την απορία, κάτι το οποίο αναγκαστικά συμβαίνει μερικές φορές εφόσον δεν γίνεται ανά πάσα στιγμή να δίνεται λόγος για όλα, ή θα κάτσεις να εξηγήσεις κι ό,τι καταλάβει. Όπερ και εγένετο, διότι ανέκαθεν πίστευα πως “λέγε λέγε”, στο τέλος κάτι μένει, και εξάλλου αποτελώ και ο ίδιος ζωντανό παράδειγμα αυτής της λογικής, η οποία μάλλον με διέσωσε από μεταγενέστερες πνευματικές αναπηρίες.

Της μίλησα όσο πιο απλά και στρωτά μπορούσα. Δυστυχώς δεν απέφυγα την μακρηγορία καθώς οι ίδιες οι έννοιες δεν είναι καθόλου απλές. Στο τέλος, ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι κατάλαβε, παρότι αδυνατούσε μάλλον να αντιληφθεί γιατί ήταν υποχρεωτικό ή έστω απαραίτητο να πάει κανείς να ψηφίσει. “Και άμα δεν θέλει να πάει κάποιος;” Ε, άμα δεν θέλει, δεν πηγαίνει. “Μα είπες ότι πρέπει!”. Ε μα ναι, πρέπει, αλλά και πάλι μερικοί δεν θέλουν να ψηφίσουν! Είναι δικαίωμά τους.

Ομολογώ ότι και γω δεν το καταλαβαίνω αυτό το δικαίωμα, αλλά το σέβομαι γιατί οφείλουμε να σεβόμαστε τις επιλογές των άλλων, όπως και οι άλλοι τις δικές μας. Εγώ πάντως τώρα φεύγω γιατί θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να σημειώσω στο χαρτί μου τους καλύτερους για τη δουλειά. Μακάρι μια μέρα να έχεις μεγαλώσει αρκετά και να είμαι εγώ αυτός που θα σε οδηγήσει μπροστά από το παραβάν.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]