Τo χρονογράφημα: Μερικά πράγματα είναι ανεκτίμητα
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”98067″ img_size=”full”][vc_column_text]Όταν ο μέγας Θεόφιλος Χάνσεν σχεδίασε το κτίριο το οποίο προοριζόταν να γίνει το αστεροσκοπείο των Αθηνών, ένιωσε σίγουρα πολύ ικανοποιημένος με τον εαυτό του. Παράλληλα όμως θα πρέπει να ένιωσε και φόβο, καθώς οτιδήποτε αναγνωρίζεται τόσο ανενδοίαστα ως γνήσιο έργο τέχνης, ακόμα κι από τον ίδιο του τον δημιουργό, αμέσως διατρέχει και τον κίνδυνο να υποστεί την κακοποίηση των μεταγενέστερων. Από την εποχή του Ικτίνου, κανένας μεγάλος αρχιτέκτονας δεν φοβήθηκε ποτέ την φθορά του χρόνου ή και την ολοκληρωτική καταστροφή ενός σπουδαίου έργου, όσο την βάναυση κακοποίησή του. Γι’ αυτό ακριβώς και ο Χάνσεν, ήδη από το στάδιο του σχεδιασμού του αστεροσκοπείου, είχε μεριμνήσει για την τοποθέτηση μιας επιγραφής, της οποίας τα λόγια έμελλε να γίνουν θρύλος και βαριά προειδοποίηση για την πολιτιστική κληρονομιά αυτού του τόπου: «ServareIntaminatum», που σημαίνει «Να διατηρηθεί ανέπαφο».
Δυστυχώς ο πράγματι διορατικός Χάνσεν δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η κακοποίηση μπορεί να πάρει πολλές μορφές, και πόσο μάλλον στην εποχή μας, την εποχή της τεχνολογίας, του διαδικτύου και της παγκοσμιοποιημένης εμπορευματοποίησης.Είναι η άυλη πολιτιστική κληρονομιά, όπως συνήθιζε χαρακτηριστικά να υπενθυμίζει και ο Κώστας Τζαβάρας ενόσω υπουργούσε στα θέματα του πολιτισμού, εκείνη η οποία διατρέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Και να που σήμερα είναι η πρώην γραμματεύς και νυν υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, αυτή που σφυρίζει αδιάφορα, την ώρα που η CocaCola «σκίτσαρε ελεύθερα» τον Παρθενώνα στα κουτάκια και τα μπουκαλάκια της. Την γλίτωσε –προς το παρόν– ο Χάνσεν, αλλά την πάτησαν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης. Για λόγους οικονομίας και μόνο, δεν θα μπω στην ουσία της υπόθεσης, καθώς αρκεί απλώς να μπει κανείς στον ελάχιστο κόπο να διαβάσει της ανακοινώσεις της «CocaCola» και του υπουργείου, προκειμένου διαπιστώσει ότι ταυτίζονται απόλυτα. Αν μάλιστα δεν σταματήσει εκεί και διαβάσει επίσης την δήλωση του πρώην υφυπουργού Κώστα Στρατή, αντιλαμβάνεται εύκολα ότι βάσει της υπουργικής απόφασης της 4.7.2019, «για την χρήση κάθε είδους απεικονίσεως μνημείων επί κάθε είδους υλικού φορέα, π.χ. βιβλία, περιοδικά, αφίσες, ετικέτες, λογότυπα κ.ά., απαιτείται άδεια του υπουργείου Πολιτισμού και πληρωμή τελών υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, τα οποία μάλιστα προκαταβάλλονται». Ούτε αυτό με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, καθώς όπως έλεγε και μία παλιότερη διαφήμιση, «μερικά πράγματα είναι ανεκτίμητα. Για όλα τ’ άλλα, υπάρχει η Mastercard». Ακόμη χειρότερα όμως, όπως βεβαιώνεται περίτρανα το τελευταίο διάστημα, υπάρχει και η «ArpaCola».[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
