Τo χρονογράφημα: Επάγγελμα «υπουργός ασφαλείας»

Στην πολιτική, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στην υπόλοιπη ζωή, οι εκλεκτικές συγγένειες στιγματίζουν ιστορικές περιόδους και πολιτικές παρατάξεις, ενώ σ’ αυτές οφείλονται και μεταλλάξεις που καταλήγουν σε τερατογενέσεις.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι ένα από τα goldenboys του σημιτικού εκσυγχρονισμού, αποδεκτός από τους κύκλους των τζακιών, αλλά και από τον λεγόμενο ξένο παράγοντα. Σ’ αυτή την αποδοχή στηρίζεται μέχρι σήμερα η πολιτική του καριέρα, η οποία ξεκίνησε από τη Νομαρχία Καρδίτσας, συνεχίστηκε μέσω κάποιων οικονομικών υπουργείων και απογειώθηκε στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, με διαχρονική ειδικότητα την «εξάρθρωση της τρομοκρατίας».

Σήμερα, με τα παράσημα του «αντιτρομοκρατικού αγώνα» αποτελεί βασικό στέλεχος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, υπηρετώντας με αυταπάρνηση το δόγμα «νόμος και τάξη».

Ο Τζουλιάνι της Ημαθίας

Γίνεται φανερό μέρα με τη μέρα ότι ο υπουργός της Δημόσιας Τάξης μεταλλάσσεται από έναν ταπεινό και χαμηλών τόνων βουλευτή επαρχίας σε αστέρι και καμάρι της σκληρής Δεξιάς.

Πάνε οι παλαιές καλές ημέρες, τότε που εμφάνιζε το προσωπείο του προοδευτικού, αριστερού πολιτικού, του σοσιαλιστή, του υπερασπιστή των αδυνάτων, όπως έλεγε ο Ανδρέας. Τώρα έχει ως πρότυπο τον ΡούντιΤζουλιάνι, της αστυνομικής βίας, του «νόμος και τάξη» και της «μηδενικής ανοχής».

Δεν έχει διαβάσει όμως (πάλι δεν πρόκανε, όπως με το Μνημόνιο…) ότι ο Τζουλιάνι ποτέ δεν επιτέθηκε σε πρόσφυγες και μετανάστες, ποτέ δεν έβγαλε τρομαγμένες μωρομάνες στον δρόμο, ποτέ δεν πήρε τα παιδιά από το σχολείο τους και ήταν κατά των διαδικασιών απέλασης. Ακόμα και ο σκληρός Τζουλιάνι πίστευε ότι οι θέσεις εργασίας και οι καλύτερες συνθήκες χτυπούν καλύτερα το έγκλημα από την καταστολή.

Τα γνωρίζει αυτά ο εγχώριος, εξ Ημαθίας, Τζουλιάνι; Μάλλον όχι. Μεθυσμένος από το πρόσκαιρο χειροκρότημα της σκληροπυρηνικής Δεξιάς, βουλιάζει όλο και πιο βαθιά σε αντιδραστικές λογικές και πολιτικές. Τι άλλο μας επιφυλάσσει μετά την «κατάκτηση» των Εξαρχείων; Θα εφορμήσει στα πανεπιστήμια, στα σχολεία, στα νεανικά στέκια; Αγνωστο! Στην περίπτωσή του ταιριάζει το: «Πού είσαι νιότη που ’δειχνες πως θα γινόμουν άλλος…».

«Το δόγμα τους δεν είναι νόμος και τάξη. Το δόγμα τους είναι τρόμος και πάταξη. Πάταξη κάθε αντίθετης άποψης με τη δική τους», σχολιάζε, Γιάννης Ραγκούσης, σε ανακοίνωση του με την οποία καταδικάζει την αλόγιστη αστυνομική βία της κυβέρνησης Μητσοτάκη.Δεν θέλουν να χτίσουν μια ελεύθερη και προοδευτική κοινωνία αλλά μια υπερσυντηρητική κοινωνία στην οποία θα επικρατεί ο τρομαγμένος πολίτης

«Είμαστε εικόνα από το μέλλον». Δεν υπάρχει σύνθημα πιο προφητικό από αυτό που γέμισε τους τοίχους και δονούσε τις διαδηλώσεις τον Δεκέμβριο του 2008. Ο συγκρουσιακός κύκλος που άνοιξε τότε παραμένει ανοιχτός σε ερμηνείες –μία από αυτές θα ακούσουμε από τον κο Χρυσοχοΐδη  προσεχώς και μάλιστα σε… επιστημονική ημερίδα. Την ίδια ώρα, οι αστυνομικές δυνάμεις εκτελούν μια επιχείρηση γενικευμένης καταστολής κοινωνικών ομάδων και μεμονωμένων ατόμων, στέλνοντας μήνυμα σε όποιον τολμά να διεκδικήσει τα δικαιώματά του.

Ότι κι αν ακούσουμε όμως από τα χείλη του άλλοτε σοσιαλιστή αυτός θα  έχει ήδη καταγραφεί ως θλιβερή καρικατούρα του χθες