Τo χρονογράφημα: Εδώ που στήσαμε την φάτνη
Εδώ που στήσαμε την φάτνη. Εδώ που στολίσαμε το δέντρο. Εδώ που κρεμάσαμε το άστρο. Εδώ που βάλαμε τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα. Εδώ που θα ‘ρθει ο Άγιος Βασίλης, να ξαποστάσει, να φάει και να πιει. Να αφήσει τα δώρα του ανάμεσα σε παιχνίδια και παιδικές ζωγραφιές. Άγια νύχτα και η σημερινή. Ή καθαγιάζεται τέλος πάντων από το πνεύμα των ημερών. Είναι κάτι κι αυτό. Ένα είδος συνειδητής απενεχοποίησης για τα στραβά κι ανάποδα του κόσμου τούτου. Ένα ψέμα σχεδόν αθώο, από εκείνα που είναι απαραίτητα στη ζωή για να μπορείς να συνεχίζεις. Γιατί σε αναγκάζουν να βλέπεις το φως όλων αυτών που είναι καλά κι αγνά, πιο έντονα.
Στεκόμουν και γω μαζί τους, με τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο, παρατηρώντας, ίσως για πρώτη φορά με τέτοια μάτια, το σκηνικό. Έβρισκα ξανά κάτι εμφανώς μεταφυσικό, όπως συμβαίνει κάθε φορά που θα καθίσω για λίγο μόνος στη σιωπή του σαλονιού μετά από αιφνίδιο ξύπνημα, στη μέση της νύχτας, και μία τυχαία επίσκεψη θα μετατραπεί σε ευκαιρία για αναστοχασμό. Οι τοίχοι, τα αντικείμενα σου μιλούν. Πόσο μάλλον όταν αυτό συμβαίνει σε μια νύχτα σαν κι αυτή, χριστουγεννιάτικη, όπου πιάνεις τον εαυτό σου να συναναστρέφεταιτις φιγούρες. Εκείνη ακριβώς την στιγμή θυμήθηκα τους στίχους του Γιώργου Θέμελη. Κι άρχισα να ψάχνω νυχτιάτικα ανάμεσα σε σκοροφαγωμένους τόμους και σκονισμένα βιβλία. Τελικά το βρήκα.
Το Βρέφος, ο Ιωσήφ και η Μαρία,
Τ’ αγαθά ζώα. Οι Άγγελοι
Σταματημένοι σε μια πτήση
Ψηλά, στη σιωπή, παίζοντας όργανα.
Άρπα, κορνέτα, βιολί και φυσαρμόνικα.
Ακίνητοι σαν από πορσελάνη,
Με σιωπή απόλυτη, μουσική.
(Η Νύχτα απλώνεται σαν την ηχώ
Αυτής της μουσικής, της σιωπής,
Της μουσικής των Αγγέλων μέσα μας, έξω μας).
Μέσα μας, έξω μας. Ένα ατελείωτο μετερίζι. Μία μυστική συνδιαλλαγή με έναν κόσμο απατηλό, μακρινό, που θαρρείς βρίσκεται τόσο μακριά, κι όμως, αρκετά συχνά τον νιώθουμε τόσο κοντά μας. «Μέσα μας γίνεται η Γέννηση», γράφει ο Θέμελης, διαισθανόμενος και ο ίδιος με την αντιληπτική ευαισθησία, αλλά και με την εκφραστική ικανότητα που τον διακρίνει το βάθος των πραγμάτων. Την πραγματική σημασία όλων αυτών που μπορεί να είναι τίποτα, και την ίδια στιγμή μπορεί να είναι τα πάντα. Ύστερα από λίγο, ξανάπεσα στο κρεβάτι πιο ήρεμος. Ήσυχος, που ο Χριστός γεννήθηκε και φέτος. Όλα θα πάνε καλά.
