Τo βήμα στον πολίτη: Η ψήφος των απόδημων Ελλήνων

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”83327″ img_size=”full”][vc_column_text]Πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι πολιτικοί μας βρίσκουν κάθε φορά τον τρόπο να μας εντυπωσιάσουν με την ευρηματικότητά τους και να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον μας σε δευτερεύοντα θέματα, παραβλέποντας τα ουσιώδη που ταλανίζουν τη χώρα και την πλειονότητα του ελληνικού λαού.

Ο πρωθυπουργός, επειδή προεκλογικά προέβαλε επίμονα το θέμα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού και δεσμεύτηκε για την ικανοποίησή του, βάλθηκε σώνει και καλά να εκπληρώσει τη δέσμευσή του επικεντρώνοντας την πολιτική δραστηριότητα στο θέμα, επικαλύπτοντας έτσι άλλα διαχρονικά ουσιώδη προβλήματα που επίμονα αναζητούν συναίνεση για την επίλυσή τους. Ισως γι’ αυτό να το προέταξε έναντι όλων των άλλων.

Όμως ο κ. Μητσοτάκης δεν αποτέλεσε τελικά την εξαίρεση. Κανείς πολιτικός, πλην μικροενστάσεων που διατυπώθηκαν για τις προϋποθέσεις της ψήφου των αποδήμων, δεν τόλμησε να δυσαρεστήσει τους απόδημους και να αγνοήσει το πολιτικό κόστος τυχόν άρνησής του, αξιολογώντας το θέμα με αντικειμενικά κριτήρια. Διότι το δικαίωμα της ψήφου δεν αποτελεί επιβεβαίωση ή άρνηση της ελληνικότητας των συμπατριωτών μας του εξωτερικού. Η ελληνικότητά τους είναι αυτονόητη.

Όμως, οι εκλογές αποτελούν διαδικασία κατά την οποία ο ελληνικός λαός αποτυπώνει στην ψήφο του τις εμπειρίες και τα συμπεράσματα που αποκόμισε κατά την κοινοβουλευτική περίοδο που ολοκληρώθηκε ή έληξε πρόωρα, αξιολογώντας την πολιτική της κυβέρνησης, τη στάση και την αξιοπιστία της αντιπολίτευσης. Ο ίδιος και η οικογένειά του, που ζουν στη χώρα, υφίστανται καθημερινά τις συνέπειες της πολιτικής της υποβάθμισης της Υγείας, της Παιδείας, της διάλυσης π.χ. του σιδηροδρόμου και τόσων άλλων αρνητικών που χειροτερεύουν τη ζωή τους, ίσως και κάποια θετικά για ορισμένες κοινωνικές ομάδες.

Ένας Ελληνας του εξωτερικού, που ζει στην αλλοδαπή 20, 25, 30 χρόνια, με ποια κριτήρια θα ψηφίσει; Της καθημερινότητάς του στη Γερμανία, στη Βρετανία, στην Ολλανδία, κ.ο.κ. ή μήπως πληροφορούμενος από συγγενείς τα τεκταινόμενα στην πατρίδα;

Ένας Ελληνας που έφυγε από τη χώρα πριν από την κρίση πώς μπορεί να αντιληφθεί τη μετάλλαξη της ζωής στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία; Χειρότερο όλων είναι ότι ζώντας ο απόδημος σε ένα διαφορετικό περιβάλλον επί χρόνια, όπου εργάζεται, όπου δημιουργεί και αποκτά οικογένεια, ενσωματώνεται τελικά σε μια κοινωνία εντελώς ξένη προς την ελληνική πραγματικότητα, αφομοιώνει την εκεί νοοτροπία και αναπτύσσει βαθμιαία αντιλήψεις ξένες προς τις δικές μας και με βάση αυτές θα προσέλθει να ψηφίσει για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Ουσιαστικά δηλαδή η ψήφος του παραχαράσσει τη βούληση των Ελλήνων που ζουν στη χώρα μας.

Εκείνο όμως που απαξιώνει πλήρως την ψήφο των απόδημων και αναδεικνύει την αρνητική τους συμβολή στην εκλογή του Κοινοβουλίου είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι, ζώντας στο εξωτερικό, δεν βιώνουν τις συνέπειες της επιλογής τους στην κάλπη, όπως οι ημεδαποί που προσέρχονται και ψηφίζουν με κριτήριο τις συνέπειες της επιλογής τους, αρνητικές ή θετικές, στις προηγούμενες εκλογές.

Όταν όμως ένας εκλογέας ασκεί το εκλογικό του δικαίωμα τυπικά μόνον, απέχοντας από τη ζωή της πατρίδας και από τις εμπειρίες της πολιτικής εκεί, γιατί να διαφοροποιήσει στις επόμενες εκλογές την αρχική του ψήφο; Με ποια κριτήρια; Θα αποτελούν δηλαδή οι ψήφοι των αποδήμων μια σταθερή παράμετρο στην εξίσωση που θα αναπαράγεται σε κάθε εκλογική διαδικασία..

Προφανώς τα ανωτέρω δεν μπορούν να ισχύουν για τη νεολαία που μετανάστευσε στην περίοδο της κρίσης, αλλά και πάλι το χρονικό όριο της απουσίας στο εξωτερικό, που θα τους επιτρέπει να συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία, δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 10 χρόνια διότι όπως προαναφέρθηκε ενσωματώνονται στο σύστημα της χώρας μετανάστευσης και βαθμιαία αλλάζουν οι νοητικές αντιλήψεις τους για όλα τα θέματα.

Το αποτέλεσμα είναι τα κριτήρια για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, δηλαδή ποιο κόμμα να επιλέξει ο απόδημος Ελληνας να ψηφίσει, θα υπαγορεύονται από ξένα πρότυπα και άλλες νοοτροπίες και παραδόσεις για τον τρόπο λειτουργίας του κράτους και της κοινωνίας.

Ο έρωτας του Κυριάκου Μητσοτάκη για την ψήφο των απόδημων συμπατριωτών μας δεν είναι ανιδιοτελής. Οφείλεται στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των απόδημων ζει σε προηγμένες καπιταλιστικές χώρες της Δύσης και κατά την άποψή του η ψήφος τους θα ενισχύσει το κόμμα του και το ιδεολογικό του προφίλ, το οποίο όμως ερμηνεύει τον καπιταλισμό της Δύσης ως νεοφιλελευθερισμό, παραβλέποντας το κράτος πρόνοιας που υφίσταται, στον βαθμό που υφίσταται, εκεί.

Για να προωθήσει έτσι ευκολότερα «μεταρρυθμίσεις» που θα αποδομήσουν στη χώρα μας ό,τι απέμεινε από το κοινωνικό κράτος και να εκποιήσει τη δημόσια περιουσία που απέμεινε στο όνομα των «επενδύσεων» του ξένου κεφαλαίου.

Δημήτρης Μακροδημόπουλος  

Πολιτικός μηχανικός[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]