ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ: Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ

Μη παρακαλώ σας μη. Μη παρακαλώ σας μη. Μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου.

Η ιδιοφυΐα του Μίκη, σε πείθει ότι ο στίχος επαναλαμβάνεται για να υπηρετήσει όχι μόνο τη μελωδική συμμετρία, αλλά και τη φιλοσοφική αναγκαιότητα. Μία παράκληση που αντηχεί στο χρόνο, βρίσκοντας πότε περισσότερο και πότε λιγότερο το σύστοιχο αντικείμενό του. Δεν έχουν περάσει παρά μόνο μερικά εικοσιτετράωρα από τη «Διεθνή Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης» και τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας με αφορμή την ημερομηνία-ορόσημο,επιβεβαιώνουν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η Ελλάδα είναι μία χώρα στην οποία βασιλεύει η κοινωνική αδικία και όπου «τα οφέλη της μεγέθυνσης του εθνικού εισοδήματος δεν διαχέονται ισομερώς στην κοινωνία» (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ).

Εν έτει 2024, ένας στους τρεις πολίτες διατρέχει κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, και ενώ  το 25% του πιο φτωχού πληθυσμού κατέχει μόλις το 10,3% του συνολικού εθνικού διαθέσιμου εισοδήματος, το 25% του πιο πλούσιου πληθυσμού κατέχει το 45,3% του συνολικού εθνικού διαθέσιμου εισοδήματος (ΕΛΣΤΑΤ). Είναι αυτό που λέμε εύσχημα, οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Επιπλέον βάσει έρευνας τουλάχιστον εννέα στους δέκα εργαζόμενους διεκδικούν το αυτονόητο, δηλαδή εργασιακή ασφάλεια, ικανοποιητικές αποδοχές και παροχές υγείας,την ώρα όμως που ένας στους δύο φοβάται ενδεχόμενη απώλεια της εργασίας του.

Άλλα, εξίσου διαφωτιστικά στοιχεία, τα οποία καταδεικνύουν τον δείκτη της κοινωνικής αδικίας, είναι η μείωση κατά τουλάχιστον 20% της αγοραστικής δύναμης των μισθών την τελευταία διετία. Κατατασσόμαστε προτελευταίοι σε αγοραστική δύναμη μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών, ενώ παρά τις δύο διαδοχικές αυξήσεις του κατώτατου μισθού, η αγοραστική δύναμη βρίσκεται στα επίπεδα του 2015 (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ). Στους εργαζόμενους, ένας στους τρεις λαμβάνει μηνιαίο μισθό έως 800 ευρώ μικτά.Στους συνταξιούχους, έξι στους δέκα λαμβάνουν κάτω από 1.000 ευρώ, ενώ σχεδόν ένας στους τρεις δεν έλαβε αύξηση ή του χορηγήθηκε μέρος της, εξαιτίας της προσωπικής διαφοράς (έκθεση «ΗΛΙΟΣ»). Στους άνεργους, οι εγγεγραμμένοι στο μητρώο της Δ.ΥΠ.Α. για τον  Ιανουάριο, ανήλθαν σε 1.039.475.  Σχεδόν ένας στους δύο (500.459) είναι μακροχρόνια άνεργος, δηλαδή βρίσκεται εκτός αγοράς εργασίας τουλάχιστον για ένα έτος.

Η χώρα έχει λησμονηθεί, γιατί έχουν λησμονηθεί οι άνθρωποί της. Οι πραγματικοί άνθρωποι, χάρη στον μόχθο των οποίων αναπτύχθηκε και βρίσκεται ακόμα στον χάρτη, όχι οι καρικατούρες. Ακόμα και μετά από την οικονομική κατάρρευση όπου πολλοί καταστράφηκαν και άλλοι αυτοκτόνησαν, εξακολουθούν να λησμονούνται όσοι θέλουν να δουλέψουν, να παράγουν, να προκόψουν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε αυτήν την ίδια χώρα, ο τίμιος «εργάτης» θεωρείται βλάκας και ο πονηρός κηφήνας έξυπνος.

Η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης σε μία τέτοια χώρα είναι ανύπαρκτη. Κι όμως το Σύνταγμα αναφέρει στο άρθρο 25 ότι «τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους». Μία ακόμα θεμελιώδης αντίφαση ανάμεσα στις αμέτρητες τις οποίες μαρτυρούμε και βιώνουμε καθημερινά σε αυτή τη χώρα. Στη χώρα όπου κάποτε ένας Πλάτωνας, και χιλιετίες αργότερα ένας Ελύτης, συνέλαβαν τη Δικαιοσύνη ως έναν νοητό ήλιο, ο οποίος λάμπει για όλους.Υπάρχει ελπίδα. Παρά τα σύννεφα, όσο υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει ελπίδα.

Ο εκδότης

ΥΣ. Όπως θα διαβάσετε στην έρευνα της καλής συναδέλφου Μαρίας Καραμπάτση που ακολουθεί με τίτλο «Τσουναμι ηλεκτρονικών σφυριών», μόνο το 2023 πρόκειται να εκπλειστηριάσουν πάνω από 10.000 ακίνητα σε όλη τη χώρα, ενώ έχουν βγει στον «αέρα» και 110 ακίνητα σε διάφορες περιοχές του νομού.

Τελικά όπως λέει και ο λαός, όπου φτωχός και η μοίρα του, η για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του μεγάλου μας ποιητή, σ αυτό το τόπο, για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ…