Το σημείωμα του εκδότη: Συλλογικά ή μόνοι στο σπίτι;

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”107265″ img_size=”full”][vc_column_text]Καταρχήν, αυτός ο ήχος. Αυτός ο απαίσιος ήχος συνιστά μία από τις ειδεχθέστερες μορφές εισβολής και παραβίασης του οικιακού ασύλου. Συνέβη πάνω που απολάμβανα λίγες στιγμές ηρεμίας, μία ώρα ιερή για όσους θέλουν απλώς να βυθιστούν στην ησυχία και να ξεκουράσουν τα αυτιά τους, μετά από ακόμη μία μέρα ακατάσχετου θορύβου και ατέρμονων συνομιλιών. Δυστυχώς κατάλαβα αμέσως τι είχε συμβεί, καθώς το ίδιο τραυματική ήταν η εμπειρία του μηνύματος προειδοποίησης και ενημέρωσης της πολιτείας, το περασμένο καλοκαίρι. Τότε, ως είθισται, είχαμε φωτιές, όχι κορονοϊό. Όσο χρήσιμο ήταν τότε το μήνυμα, άλλο τόσο χρήσιμο ήταν και τώρα.

Ποιο ήταν λοιπόν το τόσο σπουδαίο μαντάτο που εστάλη σε όλους –ή σεσχεδόν όλους, αφού αρκετοί όπως αποδείχθηκε δεν το έλαβαν, με αποτέλεσμα να αισθάνονται πολίτες δεύτερης κατηγορίας– μέσω του taxis: «Αν είστε γέροι ή αν έχετε εμφανίσει συμπτώματα του ιού, μείνετε στα σπίτια σας!». Εδώ που τα λέμε, κακό δεν κάνει η συγκεκριμένη παραίνεση, εφόσον σε τούτη την χώρα τείνουμε να λησμονούμε τα στοιχειώδη, ενώ θα λέγαμε ότι είναι στο εθνικό μας γονιδίωμα να αψηφούμε τον κίνδυνο.

Ωστόσο θεωρώ ότι αμφότερες οι αναφερόμενες ομάδες έχουν ήδη αποκλειστεί από την «κυκλοφορία». Οι ηλικιωμένοι επειδή είναι αρκετά μεγάλοι ώστε να γνωρίζουν ότι διατρέχουν τεράστιο κίνδυνο, και όσοι πάλι έχουν νοσήσει, δεν θα ρίσκαραν ποτέ να τους κοιτάξουν με αυτό το καταπληκτικό βλέμμα φόβου, άπαξ και τολμούσαν να φταρνιστούν σε κοινή θέα. Αναμφίβολα αυτή η συμπεριφορά συνιστά ένα επανεμφανιζόμενο ιστορικά είδος κοινωνικού ρατσισμού.

Κάπως έτσι άλλαξε λιγάκι απότομα το αφήγημα της εθνικής στρατηγικής για την υγεία. Από εκεί που η χώρα ήταν τεθωρακισμένη με άμυνα ζώνης απέναντι στο θανατηφόρο ιό, γυρίσαμε με μιας στο δόγμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Οι εθνικοί μας ταγοί έστω και όψιμα, αντιλαμβάνονται ότι η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει – ή έχει ήδη ξεφύγει – εντελώς από τη μια στιγμή στην άλλη. Οπότε καλύτερα στο σπίτι, για να είμαστε σίγουροι. Καλύτερα μόνοι στο σπίτι. Κι όταν έρθει η ώρα, θα βγούμε. Έχει ο θεός. Ειδικά αν κοινωνήσουμε…

Ας σοβαρευθούμε όμως. Tο πρώτο και υπέρτατο στοίχημα για την κυβέρνηση ενώπιον της απειλής του κορονοϊού είναι η προστασία της δημόσιας υγείας. Και επ’ αυτού θα κριθεί και θα δοκιμαστεί το επόμενο δίμηνο. Όπως θα κριθεί σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και η ίδια η κοινωνία για την υπευθυνότητά τους.

Σίγουρα ο κορονοϊός καθορίζει πλέον τον βηματισμό της παγκόσμιας κοινότητας. Η αποτροπή της εξάπλωσης επιβάλλει πρωτόγνωρες αλλαγές στην καθημερινότητα, ασκήσεις ετοιμότητας της κοινωνίας που καλείται να επιδείξει αυτοσυγκράτηση. Κανείς δεν μπορεί να αδιαφορήσει όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με μια υπαρκτή κατάσταση. Θα μας καθηλώσει ή θα μας κινητοποιήσει για βαθύτερες αλλαγές; Θα βγούμε πιο δυνατοί ή θα μισήσουμε ο ένας τον άλλο;

«Ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός» λέγαμε στα νιάτα μας για να τον ξορκίσουμε. Σήμερα ο φόβος του φόβου μπορεί να αποτελέσει τη μορφή της πανδημίας που θα μολύνει το υγιές πνεύμα και το σώμα των μελών της κοινωνίας. Οι αρχαίοι μάς είπαν νους υγιής εν σώματι υγιεί..

Είμαστε στην αρχή μιας πορείας που μπορεί να έχει δύσκολη εξέλιξη. Αξίζει να την αντιμετωπίσουμε συλλογικά με νηφαλιότητα ατομική και συλλογική προστασία, αλλιώς θα μας μείνουν μόνον οι επιδείξεις κανιβαλισμού και οι επιδρομές στα σουπερμάρκετ.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:  Θα συμφωνήσω χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό με την εκτίμηση του πρωθυπουργού ότι «τα δυσκολότερα είναι μπροστά μας». Χθες άλλωστε είχαμε τον πρώτο νεκρό. Και ήταν «δικός» μας…

Ο εκδότης[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]