Το σημείωμα του εκδότη: Όταν έχεις το όνομα, αλλά όχι την χάρη

Διαβάζοντας κανείς τη νέα επιστολή που κοινοποίησε, έστω και με καθυστέρηση ο κ. Εμφιετζόγλου στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, προβαίνει με σιγουριά σε δύο συμπεράσματα: Το πρώτο είναι ότι η «διαμάχη» η οποία έχει ξεσπάσει ανάμεσα στον επικεφαλής της Μηχανικής και τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών έχει πλέον αποκτήσει σαφέστατα και προσωπικό χαρακτήρα, και το δεύτερο είναι ότι η κυβέρνηση, όπως και ο «γαλαζοαίματος» στον οποίο έχει εμπιστευθεί το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο ο κ. Μητσοτάκης, δεν θα ξεμπλέξουν εύκολα με την ιστορία που δημιούργησαν. Οι κουβέντες είναι πλέον πολύ βαριές και δεν αρθρώνονται από έναν τυχαίο ή περαστικό επιχειρηματικό παράγοντα, αλλά από έναν άνθρωπο ο οποίος, όπως έχει ο ίδιος δικαίωμα να σημειώνει, μετρά εξήντα  και πλέον χρόνια στην εγχώρια και διεθνή αγορά.

Είναι λοιπόν ένα βαρύ όνομα στη δημόσια ζωή, το οποίο μετά την προκλητική τοποθέτηση του υπουργού στη Βουλή, προβαίνει σε ευθείς χαρακτηρισμούς χωρίς προσχήματα και επιφυλάξεις. Ο κ. Καραμανλής προσδιορίζεται χονδροειδώς ως «άσχετος, ανίκανος, ψεύτης και θρασύδειλος», ενώ για μία ακόμη φορά διατυπώνονται με ακόμη μεγαλύτερη σφοδρότητα και σαφήνεια αιχμές για υπόγειες διαπραγματεύσεις, για μυστικές συνεννοήσεις και για προτιμήσεις σε συγκεκριμένους ανταγωνιστές στον κατασκευαστικό κλάδο. Σα να μην έφταναν αυτά ο κ. Εμφιετζόγλου απειλεί ευθέως τον υπουργό με μηνύσεις. Είναι άκρως χαρακτηριστική η κατακλείδα της επιστολής την οποία θεωρήσαμε σκόπιμο να αναδημοσιεύσουμε στο χθεσινό μας φύλλο, προς ενημέρωση του ηλειακού λαού, όπου επισημαίνεται, εν είδει προειδοποίησης, πως θα υποβληθούν μηνύσεις, καθώς υπάρχουν νόμοι στους οποίους τελικά θα αναγκαστεί να πειθαρχήσει και ο υπουργός, είτε του αρέσει, είτε όχι. Επιπροσθέτως ο τελευταίος κατηγορείται από τον πρόεδρο της Μηχανικής ως ένα «εμμονικό άτομο», το οποίο αδυνατεί να σηκώσει το βαρύ όνομα το οποίο φέρει.

Ανεξάρτητα από το αν υιοθετεί κανείς τους βαρεις χαρακτηρισμούς, η αλήθεια είναι ότι ο κ. Καραμανλής έχει μεν  το όνομα αλλά σίγουρα δεν μας έχει πείσει ότι διαθέτει και τη χάρη. Προσωπικά βεβαίως δεν με εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία συκοφαντεί κάθε άλλη άποψη – σε τελική ανάλυση αυτό έχει να κάνει με το ήθος και την αξιοπρέπεια του καθενός – όσο το γεγονός ότι   δεν σέβεται την τραγωδία ενός ολόκληρου νομού.

Στην πολιτική η κοντή μνήμη είναι «προσόν». Θυμάσαι και επικαλείσαι εκείνα τα  γεγονότα που προσφέρονται για να δικαιολογήσουν τις επιλογές σου. «Προσόν» είναι και η επιλεκτική μνήμη. Διαλέγεις από το παρελθόν ό,τι σε βολεύει, ό,τι νομίζεις πως μπορεί να δικαιώσει τη σημερινή στάση σου.

Το κάνουν συστηματικά τα κόμματα, το κάνουν συστηματικά οι πολιτικοί. Οι τελευταίοι προκειμένου να επηρεάσουν τους ιστορικούς του μέλλοντος γράφουν  με μπόλικους εξόφθαλμους εξωραϊσμούς και άφθονες ιδιοτελείς ερμηνείες για τη δράση τους και για τα περιστατικά στα οποία είτε πρωταγωνίστησαν είτε παρέμειναν απλοί θεατές.

Σε λίγες ημέρες έρχονται οι εορτές των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους και σιγά σιγά η χώρα χαλαρώνει και προσπαθεί, να μπει στο εορταστικό κλίμα. Τα ημέρες αυτές τα άσχημα μένουν πίσω και οι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο αναπτερώνονται . Όλα αυτά δεν έχουν τίποτα κακό και τουναντίον, έτσι πρέπει να είναι: στιγμές οικογενειακές, στιγμές αγάπης και στιγμές ελπίδας.

Για να συνεχίσουν, να υπάρχουν αυτές οι ωραίες στιγμές, πρέπει να υπάρχει και η αντίστοιχη πραγματικότητα, η οποία να τις καλλιεργεί και να τις επιτρέπει. Δυστυχώς αυτό που βλέπουμε να εξελίσσεται ως  πραγματικότητα για την Ηλεία μόνο αισιόδοξες σκέψεις δεν δημιουργεί. Τα νέα για το δρόμο, τα τριτοβάθμια ιδρύματα του νομού, αλλά και τους καταχρεωμένους πυρόπληκτους επαγγελματίες, μάλλον παραπέμπουν στους χειρότερους  για τον τόπο εφιάλτες. Και οι ελπίδες για τις απαντήσεις που ευχόμαστε βουλιάζουν σε ένα θλιβερό και μίζερο μέλλον…

Ο εκδότης