Δεν μου αρέσουν οι θεωρίες συνομωσίας. Ποτέ δεν μου άρεσαν και πάντα είχα μία φυσική δυσκολία να τις πιστέψω. Ίσως επειδή εμφανίζονται κατά κανόνα σαν έξοδος διαφυγής από το αδιέξοδο μιας ακατανόητης πραγματικότητας. Η μεταφυσική άλλωστε αποτελεί κατεξοχήν καταφύγιο του ανθρώπινου μυαλού. Πόσο μάλλον σήμερα όπου ενώ οι έννοιες έχουν αποσαφηνιστεί αρκούντως, ο κόσμος μας μοιάζει πιο σύνθετος και πιο δυσερμήνευτος από ποτέ. Γι’ αυτό πουλάει τόσο πολύ σε όλο τον πλανήτη ο Dan Brown, ο οποίος έχει γράψει το «Κώδικας Da Vinci» και μία σειρά από ιδιαίτερα πετυχημένα best seller, με κεντρικό πυρήνα τις συνομωσίες και την έντονη δραστηριότητα σκοτεινών κέντρων που κινούν τα νήματα.

Μετά και τα γεγονότα στο Στρασβούργο είμαι πολύ κοντά πλέον στο να πιστέψω στην ύπαρξη των συνομωσιών, παρότι φαντάζομαι ότι αυτές δεν σχετίζονται καθόλου με μυστικές στοές, φανταχτερές στολές, τελετές μύησης και απόκρυφα ευαγγέλια. Απλώς, όταν στην κορύφωση των κινητοποιήσεων των «κίτρινων γιλέκων», οι οποίες συγκλονίζουν τη Γαλλία εδώ και τέσσερις εβδομάδες στριμώχνοντας στην γωνία τον Μακρόν και την κυβέρνησή του, λαμβάνει χώρα ξαφνικά μία τρομοκρατική επίθεση, δεν μπορείς παρά να αμφιβάλλεις έντονα για το συμπτωματικό της υπόθεσης.

Διότι σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση, λέει ο λαός και σοφά το λέει. Λέει επίσης και κάτι ακόμη που ταιριάζει κουτί στην περίσταση, το «παλιά μου τέχνη κόσκινο». Αναφέρεται στην ικανότητα διαχείρισης αποσταθεροποιημένων καταστάσεων και χειραγώγησης των μαζών μέσω του φόβου. Κάπως έτσι η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε να θέσει τη Γαλλία σε «κατάσταση συναγερμού» για «τρομοκρατική επίθεση». Σοβαρά; Μα η Γαλλία βρισκόταν ήδη σε κατάσταση συναγερμού, με την κρίσιμη διαφορά ότι ο συναγερμός αυτός ήταν πολιτικού χαρακτήρα και πλέον δοκίμαζε επικίνδυνα τα όρια αντοχής του συστήματος. Ελπίζω μονάχα οι Γάλλοι να μην τους κάνουν την χάρη και να μην μαζευτούν. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο τούτος ο κόσμος πρέπει να αλλάξει. Και η Γαλλία είναι ένας ιδανικός τόπος για να γίνει η αρχή.