Το σημείωμα του εκδότη: Η προστασία της πρώτης κατοικίας

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”49789″ img_size=”full”][vc_column_text]Μια κρίσιμη απόφαση με παραμέτρους κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές καλείται η κυβέρνηση να πάρει για το θέμα της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Ο όγκος των δανείων, ειδικά των στεγαστικών,  που είναι σε καθυστέρηση αλλά και το γεγονός ότι αφορούν κυρίως νοικοκυριά με χαμηλά εισοδήματα που επλήγησαν περισσότερο από την οικονομική κρίση  δημιουργούν αναπόφευκτα ένα κοινωνικό-οικονομικό  πρόβλημα  που  δεν μπορεί να σέρνεται επ΄ άπειρον  χωρίς λύση.

Είναι ενδεικτικό ότι  το πρώτο εξάμηνο του προηγούμενου έτους, στεγαστικά δάνεια 21,1 δισ. ευρώ από τα 27,5 δισ. ευρώ του μη εξυπηρετούμενου στεγαστικού χαρτοφυλακίου των τραπεζών εμφάνιζαν πάνω από ένα έτος καθυστέρηση. Αναλυτικά, σύμφωνα με τα στοιχεία των τραπεζών, τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια κύριας κατοικίας ως 50.000 ευρώ αντιστοιχούν σε περίπου 160.000 νοικοκυριά, με την αξία τους να ανέρχεται σε 3,9 δις ευρώ. Δάνεια από 50.000 ως 100.000 ευρώ, αντιστοιχούν σε 64.000 νοικοκυριά και με την αξία τους να ανέρχεται στα 5 δις ευρώ. Επιπλέον υπάρχουν, στα επαγγελματικά δάνεια, με προσημείωση κύριας κατοικίας ως 50.000 που αφορούν 28.000 επιτηδευματίες. Η αξία τους είναι στα 683 εκατ. ευρώ. Επίσης ακίνητα με αξία 50.000 ως 100.000 ευρώ αντιστοιχούν σε 11.000 οφειλέτες, με την αξία των δανείων να υπολογίζεται στα 800 εκατ. ευρώ.

Πρέπει να σημειωθεί ότι με το νέο κώδικα πολιτικής δικονομίας μπορεί και ένα άλλο δάνειο χωρίς προσημείωση, εάν «κοκκινίσει» να φέρει τον δανειολήπτη ενώπιον αναγκαστικών μέτρων είσπραξης.

Στο φόντο αυτό η συνάντηση μεταξύ τραπεζών και κυβέρνησης παρουσία του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα φαίνεται ότι οδήγησε σε κάποια βήματα σύγκλισης. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι πριν τη σύσκεψη οι θέσεις των δυο πλευρών ήταν διαμετρικά αντίθετες με τη κυβέρνηση να έχει βάλει υψηλά τον πήχη προστασίας της πρώτης κατοικίας. Ούτε μπορεί να ξεχνά κανείς ότι οι τράπεζες έτυχαν δυο γενναίων αναχρηματοδοτήσεων, δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, που κυριολεκτικά φορτώθηκαν στις πλάτες της κοινωνίας.

Αποτελεί ως εκ τούτου πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης, η πλειοψηφία των οφειλετών που σε καμιά περίπτωση δεν ανήκουν στη κατηγορία των στρατηγικών κακοπληρωτών να τύχουν με τη σειρά τους, ευνοϊκών μέτρων, όπως το κούρεμα της αρχικής οφειλής, χαμηλού επιτοκίου, επιδότησης της δόσης από την πολιτεία, έτσι ώστε να πάψει πλέον να επικρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη απώλεια του σημαντικότερου κοινωνικού  αγαθού που αποτελεί η στέγη. Όπως επίσης είναι αναγκαία η διεύρυνση της ομπρέλας προστασίας και στα μικρά επαγγελματικά δάνεια που είτε έχουν είτε όχι προσημείωση κυρίας κατοικίας.

Η ευημερία των αριθμών, και η εξυγίανση των τραπεζών δεν μπορεί να είναι για ακόμη μια φορά σε βάρος της κοινωνίας. Κι αυτό για την σημερινή κυβέρνηση πρέπει να αποτελεί πρώτιστο καθήκον.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]