ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ – Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου: Για τα παιδιά, για τους νέους, για όλους μας
Κάθε φορά που βλέπω το αφισάκι χαίρομαι. Είναι για μένα, όπως πιστεύω και για πολλούς άλλους, μια παρήγορη χαρά και μια ευχάριστη έκπληξη γιατί ήρθε πάλι η ώρα για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου για Παιδιά και για Νέους. Ένα τέτοιο αφισάκι από το 2019, με μία κόκκινη πεταλούδα, στολίζει την πόρτα του γραφείου μου αλλά και μου θυμίζει όσο το δυνατόν πιο συχνά τη δύναμη της τέχνης, τη δύναμη των νέων, τη δύναμη της ευτυχίας. Αυτή τη φορά το εικαστικό πρόσωπο του φεστιβάλ είναι γεμάτο χρώμα και κίνηση. Οι προσδοκίες; Είναι πάντα μεγάλες και η δίψα για κινηματογράφο ακόμα μεγαλύτερη.
Φέτος συμπληρώνει μία άκρως πετυχημένη πορεία 25 χρόνων και το γιορτάζει με ένα πλούσιο πρόγραμμα με ελεύθερη είσοδο σε δώδεκα πόλεις, από τις 3 έως τις 10 Δεκεμβρίου, και από τις 10 έως τις 18 Δεκεμβρίου διαδικτυακά στην ψηφιακή του πλατφόρμα. Προβολές ταινιών από όλο τον κόσμο θα γίνουν στον Πύργο, την Αμαλιάδα, τα Λεχαινά, τη Γαστούνη, τη Ζαχάρω και το Βαρθολομιό, αλλά και περιφερειακές προβολές στο Αγρίνιο, την Αλεξανδρούπολη, τη Λέσβο, την Αλεξάνδρεια Ημαθίας, τη Ζάκυνθο και την Καλαμάτα. Και φυσικά πέρα από το Φεστιβάλ έχουμε την 22η Ευρωπαϊκή Συνάντηση Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας Camera Zizanio, το School Cinema με δράσεις κινηματογραφικής εκπαίδευσης αλλά και επιπλέον δράσεις για τους επαγγελματίες του κινηματογράφου.
Μοιάζουν πολλά και είναι, αλλά όχι αρκετά για να ισοφαρίσουμε στο παιχνίδι του πολιτισμού. Τούτο δεν αποτελεί πια μία κοινότυπη παραδοχή του παρελθόντος, αναφερόμενη στην χειμερία πολιτιστική νάρκη στην οποία βυθίζεται παραδοσιακά κάθε χειμώνα η ελληνική επαρχία αλλά νηφάλια διαπίστωση για το σήμερα των παιδιών και των νέων σε αυτή τη χώρα, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Γιατί έτσι δεν ισχυριζόταν ανέκαθεν το Φεστιβάλ; Για τα παιδιά και για τους νέους δε μιλούσε; Σε αυτούς δεν έδινε βήμα; Με αυτούς δεν ασχολούνταν; Δεν έθετε για παράδειγμα στη δημόσια συζήτηση το ζήτημα της κακοποίησης παιδιών και εφήβων, πολύ προτού η πληθώρα σχετικών περιστατικών έρθει στο φως της δημοσιότητας και αναπόφευκτα στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης στη χώρα;
Κατά τα άλλα, οι επιλογές του καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ, Δημήτρη Σπύρου, επιμένουν στα ζητήματα τα οποία απασχολούν διαχρονικά κάθε παιδί και κάθε νέο άνθρωπο. Ο πόλεμος, η προσφυγιά, η πανδημία, η εγκατάλειψη, τα ναρκωτικά, η φυλακή, η κλιματική αλλαγή, η αρρώστια, συνιστούν εκφάνσεις της απώλειας και του πόνου που βιώνουν. Από την άλλη, υπάρχουν πάντοτε και ομορφότερα προβλήματα στη ζωή τους όπως ο έρωτας, η οικογένεια, η φιλία, οι σχέσεις, το σχολείο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα όνειρα, το μέλλον, η διαφορετικότητα, η πολυπολυτισμικότητα, η αγάπη. Όλα μέσα στη ζωή και όλα προς συζήτηση μέσα από τη οπτική του ανθού του κόσμου, γιατί είναι ιστορικά τεκμηριωμένη η σχέση της νιότης με την πρόοδο.
Μια τέτοια πρόοδο αναζητούμε διαρκώς. Ένα άλμα προς τα εμπρός για να ξεφύγουμε όλοι από τη σήψη και τη δυσωδία που μας περιβάλλει. Σε τελική ανάλυση ένα φεστιβάλ σαν κι αυτό δεν φέρνει τη Άνοιξη γιατί είναι δυστυχώς πολλή, και η σήψη, και η δυσωδία. Αλλά εμείς οι μεγαλύτεροι δε χάνουμε ή τουλάχιστον οφείλουμε να μη χάνουμε την ελπίδα, γιατί είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάπου εκεί έξω, ανάμεσα σε όλα αυτά τα διαμαντάκια που δημιουργούν ή παρακολουθούν, υπάρχει και ένα το οποίο αργά ή γρήγορα θα κάνει τη διαφορά. Για τα παιδιά, για τους νέους, για όλους μας.
Ο εκδότης
