Το πιο ωραίο παραμύθι απ’ όσα μου ‘χεις διηγηθεί

Τα στοιχεία από την πρόσφατη αναλογιστική μελέτη που έχει εκπονήσει η Εθνική Αναλογιστική Αρχή και έχει καταθέσει στην αρμόδια επιτροπή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος μέχρι το 2070 είναι άκρως απογοητευτικά. Κι αυτό διότι το ζήτημα δεν είναι μόνο αν το ασφαλιστικό σύστημα θα είναι απλώς, χρηματοοικονομικά και λογιστικά βιώσιμο, αλλά κατά πόσο θα είναι και ικανό να εγγυηθεί ότι το βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων θα είναι επαρκές.

Κάπως έτσι, καταρρίπτεται ένα ακόμη, παραμύθι, ίσως το καλύτερο απ’ όσα έχουν πει στις νέες γενιές, και ειδικότερα στα παιδιά που πέρασαν την εφηβεία τους στα χρόνια της δημοσιονομικής κρίσης. Ήδη γίνεται λόγος για τη λεγόμενη«προσωπική ευθύνη των ασφαλισμένων», δηλαδή τη συνειδητή αποταμίευση προκειμένου να μη φθάσει κάποιος στα όρια της εξαθλίωσης! Από τις συνεχείς αναφορές των τελευταίων δεκαετιών «για τις θυσίες των πολιτών που έπιαναν τόπο» και «το καλύτερο μέλλον των παιδιών» φτάνουμε σιγά σιγά στην προσωπική ευθύνη. Ήταν λοιπόν πολύ ωραίο το παραμύθι, αλλά εξ’ όσων φαίνεται, δεν έχει τελικά και πολύ καλό τέλος.