“Το όνομά μου είναι ΖΩΗ”
Βραβεύονται 11 μικροί ήρωες, 11 γονείς δωρητές οργάνων των παιδιών τους κι ανάμεσα τους οι γονείς του 12χρονου Σταύρου Αβραμίδη από την Γαστούνη
- Σε εκδήλωση που διοργανώνουν στην Ναύπακτο το ερχόμενο Σαββατο η ΜΕΘ Παίδων του ΠΓΝΠ, ο Σύλλογος Εθελοντών «ΣΥΝάνθρωποι” και τοπικοί φορείς υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
«Μια αστραπή η ζωή μας…. μα προλαβαίνουμε!»
Ν. Καζαντζάκης
«Μια αστραπή η ζωή μας…. μα προλαβαίνουμε» έγραφε ο Νίκος Καζαντζάκης και ναι, προλαβαίνουμε να παραμείνουμε άνθρωποι! Σε μια περίοδο όπου έχουμε φρίξει από τα
εγκλήματα βίας που εξελίσσονται δίπλα μας, από τη μαυρίλα και το «σκοτάδι», παιδοβιαστές και γονείς που κατηγορούνται ότι βγάζουν τα παιδιά τους στο πεζοδρόμιο και στην αντίπερα όχθη υπάρχουν ευτυχώς και οι.. άλλοι γονείς. Εκείνοι που έρχονται να μας υπενθυμίσουν τη σημασία της προσφοράς, της αλληλεγγύης και της σημασίας να είμαστε παρόντες στη ζωή βοηθώντας τους ανθρώπους γύρω μας. Γονείς που έκαναν τον πόνο τους πέτρα και την απώλεια τους δύναμη και σφίγγοντας τα δόντια χάρισαν ζωή σε άλλους συνανθρώπους μας, δωρίζοντας μετά θάνατον το όργανα των παιδιών τους που δεν στάθηκαν τυχερά και κατατάχθηκαν πρόωρα στις στρατιές των αγγέλων, για να σωθούν άλλοι άνθρωποι.
Ανάμεσα σε αυτούς 11 παιδιά, 11 ήρωες, 11 οικογένειες από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας που έδωσαν τη μάχη τους στην ΜΕΘ του Νοσοκομείου του Ρίου μα δεν τα κατάφεραν, όμως έδωσαν ζωή σε άλλους συνανθρώπους μας. Η ελπίδα υποκλίνεται μπροστά τους, έγραψε ο Διευθυντής της ΜΕΘ Παίδων ΠΓΝΠ, Ανδρέας Ηλιάδης, που μαζί με τον Σύλλογο Εθελοντών «ΣΥΝάνθρωποι» και μπροστάρισσα την Βιβή Παξινού, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μακύνειας και την Κοινότητα Ναυπάκτου, συνδιοργανώνουν υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδα το Σάββατο 22 Οκτωβρίου στην Ναύπακτο, μια ιδιαίτερη εκδήλωση που έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τη ζωή. Πρωταγωνιστές αυτής της εκδήλωσης είναι μικροί ήρωες που δώρισαν ζωή, γι αυτό και ο τίτλος της είναι «Το όνομά μου είναι ΖΩΗ»!
Ο 12χρονος ήρωας της Γαστούνης Σταύρος Αβραμίδης
Η Ηλεία έχει το δικό της «μερτικό». σε αυτήν την σπουδαία εκδήλωση που όπως είπε και ο αντιπεριφερειάρχης Αχαίας Χ. Μπονάνος στην συνέντευξη τύπου που δόθηκε από τους διοργανωτές αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής για τα παιδιά που με τον χαμό τους χάρισαν ζωή, με παράλληλο στόχο να αναδειχθεί η σπουδαιότητα της ύψιστης πράξης κοινωνική αλληλεγγύης και αλτρουΙσμού, της δωρεάς οργάνων. Μεταξύ των 11 γονιών που θα τιμηθούν το ερχόμενο Σάββατο, ένα ζευγάρι από την Γαστούνη, η Ιωάννα Φωτοπούλου- Αβραμίδη και ο σύζυγός της Κώστας Αβραμίδης, που τον Νοέμβρη του 2019, έχασαν το 12χρονο παλικαράκι τους, τον Σταύρο μετά από πολυήμερη μάχη στην ΜΕΘ του Ρίου, όταν τραυματίστηκε σοβαρά μετά την πτώση του από το μπαλκόνι του σπιτιού τους. Όταν οι εντατικολόγοι και ο Α. Ηλιάδης τους διαβεβαίωσαν ότι το παιδί ήταν κλινικά νεκρό και δεν είχε καμία ελπίδα, πήραν την γενναία απόφαση με πρωτοβουλία μάλιστα της ίδιας της μητέρας, να δωρίσουν τα όργανα του Σταύρου τους σίγουροι ότι αυτό θα ήθελε και το αγγελούδι τους. Αμέσως στήθηκε μια γιγαντιαία επιχείρηση από τους γιατρούς του Ρίου για την λήψη και εν συνεχεία την μεταμόσχευση οργάνων στις 23 Νοεμβρίου του 2019 . Και ο υπέροχος Σταύρος, θα συνεχίσει, να βλέπει και να αναπνέει μέσα από άλλους ανθρώπους…
Η τραγική ιστορία του Σταύρου
Η ιστορία του 12χρονου Σταύρου είναι τραγική όπως άλλωστε όλων των παιδιών που χάνονται άδικα.. Ο Σταύρος ήταν μαθητής της ΣΤ τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Γαστούνης, ένα υπέροχο αγόρι, ένας υπέροχος μαθητής, ένας ταλαντούχος αθλητής πολεμικών τεχνών, πρωταθλητής Ελλάδας του καράτε στην κατηγορία του, με μετάλλια και το μέλλον του προδιαγραφόταν λαμπρό. Όμως η μοίρα άλλα είχε αποφασίσει. Ο ίδιος εκείνη την ημέρα που συνέβη το κακό, είχε επιστρέψει στο σπίτι του στη Γαστούνη από το Βαρθολομιό όπου είχε παρελάσει στο πλαισιο των εκδηλώσεων του δήμου Πηνειού για την Μάχη του Βαρθολομιού παρουσία μάλιστα του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου. Το αγόρι βρισκόταν σύμφωνα με τις τότε πληροφορίες στο μπαλκόνι της διώροφης κατοικίας που διέμενε με την οικογένειά του στη Γαστούνη και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και ενώ έπαιζε βρέθηκε στο κενό. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ξεκίνησε ο Γολγοθάς τους με την διακομιδή του στη ΜΕΘ Παίδων του Ρίου, διασωληνωμένος με βαριές κρανιοεγκαφαλικές κακώσεις, με ένα χειρουργείο που ακολούθησε στο κεφάλι, με ατέλειωτες ώρες και μέρες αγωνίας για τους γονείς και την οικογένειά του, με παλικαρίσια μάχη για να κρατηθεί στη ζωή , όμως η μάχη ήταν ανιση. Και οι γονείς μέσα στην οδύνη τους, πήραν τότε τη γενναία απόφαση δωρεάς των οργάνων του παιδιού τους και ο Σταύρος έγινε ένα άγγελος- ήρωας, κερδίζοντας την αιώνια εκτίμηση! Παράδειγμα και οι γονείς του για όλους.
Ο Δήμος Πηνειού σύνδεσμος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων
Μάλιστα η πράξη αυτή των γονιών του Σταύρου, δρομολόγησε και άλλες εξελίξεις, καθώς ο δήμαρχος Πηνειού Ανδρέας Μαρίνος αφενός έγινε ήδη δωρητής οργάνων και ο ίδιος , ενώ στην μνήμη του Σταύρου ο δήμος Πηνειού μετά από ψήφισμα του Δ.Σ και την έγκριση του ΕΟΜ δημιούργησε σύνδεσμο με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων στην ιστοσελίδα του Δήμου. Με αφορμή την θετική ανταπόκριση του ΕΟΜ στο αίτημα του δήμου , ο κ. Μαρίνος είχε προσκαλέσει ένα χρόνο μετά και την μητέρα του Σταύρου στο δημαρχείο, όπου η ηρωϊκή μάνα άνοιξε για πρώτη φορά την καρδιά της, συγκλονίζοντας τους πάντες.
Η συγκλονιστική αφήγηση της μάνας
Η κ. Φωτοπούλου με δάκρυα στα μάτια δήλωσε τότε χαρακτηριστικά: «Ο Σταύρος ήταν για μένα τρεις μέρες νεκρός.Τον έβλεπα. Όλοι μου έλεγαν ότι θα γίνει κάποιο θαύμα. Το θαύμα τελικά δεν έγινε για τον Σταύρο, , αλλά μπορύσε ο Σταύρος να κάνει το θαύμα για τους άλλους. Δεν μπορούσα να τον αφήσω να φύγει έτσι… Ο Σταύρος ήταν ένα παιδί γεμάτο ζωή, διαφορετικό από όλα τα παιδιά. Πάντα μου έλεγε μια μέρα θα σε κάνω περήφανη, Του άρεσε πολύ το καράτε. Είχε όνειρα, πολλά όνειρα… Και δεν ήταν τυχαίο που ποτέ δεν έχανε, όπου και αν πήγαινε πάντα κέρδιζε. Μου έλεγε «μαμά μια μέρα θα σε κάνω να τρίβεις τα μάτια σου»… Δεν ήξερε ότι θα ήταν από τα κλάματα όμως…»
Όλα αυτά , όπως είπε τότε ένα χρόνο μετά η κ. Φωτοπούλου, περνούσαν εκείνες τις ώρες στο Νοσοκομείο μπροστά από το μυαλό της και σκεπτόταν ότι ο Σταύρος της «φεύγει» και δεν προλάβαινε να κάνει όσα ήθελε. Έτσι η ίδια όφειλε να πάρει την απόφαση αυτή για το παιδί της. Και δεν χρειάστηκε να το σκεφθεί πολύ… «Ήμουν μέσα μόνη με τον Σταύρο και τον κοιτούσα…Τότε πήρα τη μεγάλη απόφαση. Στη συνέχεια ο γιατρός μου είπε: «θα σας το προτείναμε και εμείς… Το έχουμε προτείνει σε πολύ κόσμο και δεν το κάνουν… Πρώτη φορά έρχεται μαμά να μας πει ότι το παιδί μου φεύγει, ας γίνει αυτό…»
Βγαίνοντας τότε στον διάδρομο του νοσοκομείου η τραγική μάνα μίλησε στον σύζυγό της, Κώστα, για την απόφασή της. Εκείνος με βουρκωμένα μάτια την ρώτησε: «θα πονέσει κι άλλο το παιδί μας;». Η κ. Φωτοπούλου απάντησε ότι «το παιδί έφυγε και ότι μέσα από τη δωρεά οργάνων του Σταύρου θα γεννηθούν άλλα παιδιά…». «Κι έτσι έγινε. Τέλειωσαν όλα…» είπε η κ. Ιωάννα.
Και ο επίλογος του συγκλονιστικού μονολόγου της μάνας: «Πιστεύω όποιος δεν το κάνει αυτό, αγαπά πολύ το «εγώ» του. Αν αγαπάς τη ζωή, τους ανθρώπους, πρέπει να το κάνεις.
Ο Σταύρος μου έφυγε… Γιατί να μη σωθούν άλλα παιδιά και άλλοι άνθρωποι, μέσα από τον Σταύρο;»
Ο Σταύρος ζει σήμερα στα μάτια του 50χρονου,στους πνεύμονες της 15χρονης, στους νεφρούς του 29χρονου πατέρα δύο παιδιών και της 38χρονης μητέρας τριών παιδιών και στις καρδιές όλων μας για πάντα…
