Το μεγάλο ερώτημα των εκλογών
Του Μιχάλη Κατρίνη
H Νέα Δημοκρατία, ο κ.Μητσοτάκης και ουκ ολίγοι δημοσιολογούντες-συντηρητικοί σχολιαστές-επιχειρούν να μας πείσουν ότι οι εκλογές της 21ης Μαΐου δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μεγάλη και ακριβή δημοσκόπηση. Μια μέτρηση κοινωνικών συναισθημάτων και τάσεων, από την οποία δεν μπορούν να παραχθούν πολιτικά αποτελέσματα, αλλά μόνο κοινωνιολογικά – ψυχολογικά συμπεράσματα, όπως, το πώς ‘’νιώθει σήμερα ο Έλληνας πολίτης’’, αν είναι οργισμένος, θυμωμένος, κλπ.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, η επιχειρηματολογία αυτή, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα απομεινάρια μιας προσπάθειας να ενισχυθεί και να τεκμηριωθεί η στρατηγική της αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας και της παραμονής του κ Μητσοτάκη στην εξουσία. Μια ευθέως αλαζονική και βαθύτατα αντιθεσμική στρατηγική που ήδη κατέρρευσε με πάταγο. Ένας σχεδιασμός που αποδείχθηκε πολύ μακριά από την πολιτική πραγματικότητα, πολύ μακριά από την κοινωνία και τον λαό.
Δεν κατανοούν, προφανώς, ότι δεν είναι η τραγωδία των Τεμπών που άλλαξε αυτόν τον σχεδιασμό, αλλά ότι ακριβώς αυτή η τραγωδία ένωσε και ενοποίησε-με συμβολικό τρόπο-διαφορετικά αιτήματα μιας κοινωνίας που υποφέρει και ασφυκτιά από μια πολιτική που διευρύνει τις ανισότητες, περιθωριοποιεί τους νέους και ιδιωτικοποιεί άκριτα τον δημόσιο πλούτο της χώρας.
Από ένα σύστημα εξουσίας που δεν διστάζει να χρησιμοποιεί το πιο βαθύ κράτος, ακόμη και το παρακράτος, όπως απέδειξαν οι υποκλοπές, για να εδραιώσει την εξουσία της,. Από μια κυβέρνηση που παίζει με θεσμούς και δικαιώματα, όπως απέδειξε με την εξαφανισμένη από καιρό πανεπιστημιακή αστυνομία, προς χάριν της επικοινωνίας και μόνο. Από ένα ‘’επιτελικό κράτος’’ που δεν υπερασπίζεται αποτελεσματικά τις ίδιες τις ζωές των πολιτών, όπως αποδείχθηκε από την διαχείριση της πανδημίας, τη σημερινή κατάσταση του ΕΣΥ και το δυστύχημα στα Τέμπη.
Μετά από όλα αυτά, μετά από 4 ολόκληρα χρόνια στην εξουσία έρχεται ο κ. Μητσοτάκης και ζητά ξανά την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού για να αλλάξει, λέει, το βαθύ κράτος. Τι ειρωνεία…
Μα ακριβώς αυτό έκανε στην τετραετή διακυβέρνησή του. Το άλλαξε, το έκανε ακόμη πιο βαθύ, πιο αλαζονικό, πιο αυταρχικό και πιο άνισο, στην υπηρεσία μόνο των λίγων ‘’αρίστων’’ και της παρέας τους.
Οι εκλογές της 21ης Μαΐου έρχονται να απαντήσουν σε όλα αυτά με τον πιο κατηγορηματικό, σαφή και απολύτως δημοκρατικό τρόπο, όπως συμβαίνει κάθε φορά, στις εκλογές.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: Θέλουν οι πολίτες να συνεχιστεί αυτή η πολιτική της αυτοδύναμης Νέας Δημοκρατίας του κ Μητσοτάκη, ή επιζητούν μια άλλη, διαφορετική πολιτική; Μια πολιτική στην οποία ο Πρωθυπουργός δεν θα αισθάνεται και δεν θα λειτουργεί ως απόλυτος εξουσιαστής σε αυτήν. Μια πολιτική που θα πηγάζει από μια κυβέρνηση με σεβασμό στους θεσμούς, με λογοδοσία και διαφάνεια.
Μια πολιτική που θα υποστηρίζεται από μια κυβερνητική πλειοψηφία που θα σέβεται την λαϊκή εντολή και θα νομοθετεί με δίκαιο τρόπο, θα διαθέτει κοινωνική ευαισθησία και θα αναζητά διαρκώς τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις.
Αυτός, άλλωστε, είναι και ο μοναδικός δημοκρατικός τρόπος για να αλλάξει το βαθύ κράτος που όλους μας πληγώνει, μας ενοχλεί, όλοι το αποστρεφόμαστε και όλοι θέλουμε να το δούμε-επιτέλους- να αλλάζει.Η ανάγκη προγραμματικών συνεργασιών και συγκλίσεων, η αλλαγή πολιτικής σε προοδευτική κατεύθυνση και η αναζήτηση προσώπων που μπορούν, με συνέπεια, να υπηρετήσουν αυτή τη νέα πολιτική κατεύθυνση, στη νέα εποχή που διαμορφώνεται, αυτή είναι η πολιτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Μαΐου.
Προϋπόθεση για αυτή την μεγάλη αλλαγή είναι η υποστήριξη αυτής της πρότασης από τους πολίτες, με νωπή λαϊκή εντολή και ένα ισχυρό ποσοστό για το ΠΑΣΟΚ -Κίνημα Αλλαγής.
Ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει ότι δεν εγκλωβίζεται σε εκβιαστικά διλήμματα, ούτε φοβάται να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις όποτε χρειάζεται.
Όποιοι πιστεύουν-ή έτσι θέλουν να παρουσιάζουν-ότι αυτές οι εκλογές θα είναι ένας δημοσκοπικού τύπου περίπατος για την κυβέρνηση, χωρίς καταλυτικά πολιτικά αποτελέσματα και αποτύπωση της νέας κατάστασης που διαμορφώνεται, είτε κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους είτε προσπαθούν να κοροϊδέψουν τον ελληνικό λαό.
