Το «καλάθι» της ΔΕΘ, η «δημοσιονομική πειθαρχία» και το «δίχτυ προστασίας για τους ευάλωτους»
Αν «η ΔΕΘ» αντλούσε την αίγλη της από τον ρόλο της ως βήματος εξαγγελίας μέτρων κοινωνικής στήριξης, αυτή η αίγλη χάθηκε την τελευταία δεκαπενταετία. Το «κοινωνικό συμβόλαιο» αντικαταστάθηκε από τη «δημοσιονομική πειθαρχία» και το «δίχτυ προστασίας για τους ευάλωτους».
Η ΔΕΘ δεν είναι πλέον μια γιορτή, αλλά μια όλο και πιο κακοστημένη κυβερνητική «παράτα. Η βασική αιτία είναι ότι ύστερα από την κρίση του 2008 το «πακέτο» των εξαγγελιών του (εκάστοτε) πρωθυπουργού έχει γίνει «επί της αρχής» ισχνό.
Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα σχεδόν κάθε νοικοκυριό στην Ελλάδα είναι η ακρίβεια. Η τιμή του ελαιολάδου αυξήθηκε κατά 56% σε σχέση με πέρυσι. Στα φρέσκα τρόφιμα –λαχανικά και φρούτα– οι τιμές έχουν ανέβει 30%. Το κρέας 10% με 15%. Στα δε γαλακτοκομικά και αυγά, σύμφωνα με την Eurostat, η Ελλάδα είναι η ακριβότερη χώρα στην Ευρώπη, με τιμές που κινούνται 38% πάνω από τον κοινοτικό μέσο όρο! Ταυτόχρονα, το ρεύμα καλπάζει ελέω καρτέλ, τα ενοίκια ομοίως.
Τα παραπάνω -τρόφιμα, ρεύμα και στέγη- αποτελούν τα εκ των ων ουκ άνευ, χωρίς αυτά δε ζούμε. Ο πληθωρισμός λοιπόν που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι σε αυτά τα αγαθά ξεπερνά το 20%. Η ζωή για την πλειοψηφία του λαού έχει γίνει αβίωτη.
Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού από το βήμα της ΔΕΘ θα ήταν ένα καλό αστείο αν δεν ήταν η ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε. Το βασικό μέτρο που εξήγγειλε είναι η αύξηση 2,5% στις συντάξεις. Ενώ δηλαδή η σύνταξη χάνει ετησίως 20% με 25% αγοραστικής δύναμης λόγω πληθωρισμού, ο πρωθυπουργός αναπληρώνει το 2,5% της χαμένης αγοραστικής δύναμης.
Δεν υπήρξε καμία δέσμευση για σημαντικές αυξήσεις στους μισθούς τώρα εντός του 2024, που οι μισθωτοί τις έχουν απόλυτη ανάγκη για την αντιστάθμιση της απώλειας αγοραστικής δύναμης, που υπέστησαν την τελευταία τριετία, λόγω της ακρίβειας σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα.
Από το 2010 η Ελλάδα ρευστοποιείται: η δημόσια περιουσία έχει ξεπουληθεί, τα εργασιακά δικαιώματα έχουν ξηλωθεί, όλες μα όλες οι αγορές είναι καρτέλ: στα τρόφιμα κουμάντο κάνουν τα καρτέλ των σουπερ-μάρκετ. Στο ρεύμα το καρτέλ που λέγεται Χρηματιστήριο Ενέργειας. Στις τηλεπικοινωνίες το καρτέλ των εταιρειών έχει φέρει την Ελλάδα στη 2η θέση πανευρωπαϊκά με τις πιο ακριβές τηλεπικοινωνίες, πίσω από το Βέλγιο, το οποίο όμως έχει τριπλάσιο βασικό μισθό από μας!
Η κατάσταση δε επιδεινώνεται από το υψηλό ενεργειακό κόστος και την υψηλή φορολογία των μισθολογικών απολαβών, η οποία περιορίζει το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων και επιβαρύνει περαιτέρω τα οικονομικά τους. Το ενεργειακό κόστος και η υπερφορολόγηση πλήττουν ιδιαίτερα τους χαμηλόμισθους και τη μεσαία τάξη, οι οποίοι βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να μειώνεται διαρκώς, χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια για ουσιαστική ενεργειακή ελάφρυνση και φορολογική δικαιοσύνη.
