Το Εκλογοδικείο της Κυριακής: Σ΄αυτόν τον δρόμο που διάλεξες να πας, κοίτα να προφτάσεις τον καιρό…

Είναι σαφές ότι τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών εκλογών αναδιαμορφώνουν ριζικά τον χάρτη του ευρωκοινοβουλίου και σηματοδοτούν εξελίξεις για το μέλλον της Ένωσης. Εν ολίγοις, παρότι η συντηρητική Δεξιά του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος παραμένει πρώτη και η ομάδα των Σοσιαλδημοκρατών δεύτερη, οι δύο μεγάλες πολιτικές οικογένειες οι οποίες κυριαρχούν από το 1979, χάνουν για πρώτη φορά την πλειοψηφία στο Στρασβούργο. Γεγονός το οποίο σημαίνει ότι τα πράγματα αλλάζουν άρδην εφόσον άλλαξαν οι συσχετισμοί και αντίστοιχα οι ισορροπίες οι οποίες απαιτούνται για την διαδικασία της νομοθέτησης. Κατά τα άλλα, η ακροδεξιά ενισχύθηκε σημαντικά και μάλιστα επικρατώντας σε Γαλλία, Ιταλία και Αγγλία, αλλά ευτυχώς το ίδιο με τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους οι οποίοι είδαν τα ποσοστά τους να αυξάνονται.

Στην Ελλάδα η εικόνα είναι εξίσου ξεκάθαρη, ωστόσο θα ξεκινήσω επισημαίνοντας πως δεν δικαιολογείται να επιχαίρει κανείς για την πτώση της Χρυσής Αυγής, εφόσον μαζί με την αντίστοιχων ακροδεξιών καταβολών “Ελληνική Λύση”, αγγίζουν το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 9%. Επίσης, τα μικρά κόμματα όπως “Ποτάμι”, “ΑΝΕΛ” και “Ένωση Κεντρώων” καταποντίστηκαν, την ώρα που ένα άλλο, το νεοσύστατο “Μέρα25” του Γιάνη Βαρουφάκη, κέρδισε με το σπαθί του την είσοδο στην Ευρωβουλή.

Τώρα, δεν γνωρίζω πόσοι πιστεύετε ότι  ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ή εκπροσωπεί την Αριστερά στην Ελλάδα, πάντως ο λαός μία φορά ψήφισε Δεξιά. Για την ακρίβεια δηλαδή, δεν ψήφισε απλά Δεξιά αλλά έδωσε λευκή επιταγή στον Μητσοτάκη, κι ας στενοχωρεί αυτό την προοδευτική μερίδα των πολιτών. Πράγμα το οποίο πρακτικά σημαίνει ότι στο δίλημμα το οποίο έθεσε ο πρωθυπουργός τις προηγούμενες μέρες, υποδεικνύοντας δύο εναλλακτικές διακυβέρνησης, η συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος επέλεξε τη ΝΔ. Τι κι αν οι νέοι δεν φιλοτιμήθηκαν να πάνε να ψηφίσουν, ή αν οι περισσότεροι από αυτούς που πήγαν κινήθηκαν μεταξύ Δεξιάς και ακροδεξιάς;  Καμία σημασία δεν έχει αν ο λαός, ψηφίζει επί της ουσίας “αντιλαϊκά”. Αυτός άλλωστε γνωρίζει καλύτερα ή τουλάχιστον έτσι νομίζει όποιος θεωρεί ότι αντιλαμβάνεται πλήρως την κρισιμότητα της συγκυρίας και τον δρόμο που διάλεξε για την Ελλάδα.

Γι’ αυτό ο Τσίπρας υπήρξε εξαιρετικά ξεκάθαρος και ειλικρινής στην δήλωσή του. Το μόνο για το οποίο πρέπει να φροντίσει ο ίδιος στις επόμενες τριάντα μέρες είναι να δείξει έμπρακτα ότι δεν ξέχασε την μεσαία τάξη, η οποία, προς το παρόν τουλάχιστον, του γύρισε την πλάτη και ίσως και με το δίκιο της. Το κακό είναι ότι η χώρα δεν μπορεί να πάει πίσω. Κατά συνέπεια έχει ηθική υποχρέωση να παλέψει, προκειμένου να πείσει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την Ελλάδα. Ο καιρός είναι λίγος, αλλά αν βιαστούν όλοι, μπορεί να τον προφτάσουν. Και εκείνοι που ζητούν ψήφο, αλλά κυρίως εκείνοι που ψηφίζουν…