Το δόγμα του σοκ
Μοιάζει αρκετά με το δόγμα του σοκ. Τα χτυπήματα είναι βίαια και αλλεπάλληλα. Δε σου αφήνουν χρόνο να αντιδράσεις. Κυριότερα, δε σου αφήνουν χρόνο να σκεφτείς. Γιατί αν σκεφτείς, θα ζυγίσεις την κατάσταση, θα εκτιμήσεις αυτόν ή αυτούς τους οποίους σου επιτίθενται, θα μετρήσεις με ηρεμία τις δυνάμεις σου, θα υπολογίσεις τις επιλογές σου, και κατόπιν θα κινηθείς ανάλογα. Ενδεχομένως δηλαδή να μην υποκύψεις στον εκβιασμό γιατί εκεί ακριβώς έγκειται το διακύβευμα: στον εκβιασμό ή στους εκβιασμούς οι οποίοι τίθενται και κατά κανόνα γίνονται αποδεκτοί υπό καθεστώς ασφυκτικής πίεσης.
Τα όρια της φτώχειας
Είναι ωστόσο σημαντικό να αντέξεις μερικούς γύρους. Να μη σωριαστείς αναίσθητος στο κανναβάτσο γιατί τότε το παιχνίδι έχει κριθεί με νοκ-άουτ. Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει αντέξει πάρα πολλούς γύρους. Έχει σταθεί όρθια, έχοντας υπερβεί επαναλαμβανόμενα τις δυνάμεις της. Δεν είναι σαφές πως ακριβώς έχει επιτευχθεί αυτό αλλά ισχύει, όπως ισχύει εξίσου ότι αυτή η παρατεταμένη παραμονή στο ρινγκ της λιτότητας, της έχει επιφέρει βαθιά τραύματα και έχει κλονίσει την υγεία της σε όλα τα επίπεδα. Δε θέλω να κουράσω με στοιχεία. Οι πάντες γνωρίζουν, βλέπουν, ακούν και διαβάζουν τι συμβαίνει γύρω τους. Τι συμβαίνει στους ίδιους. Κάθε μέρα το όριο της φτώχειας αφορά όλο και περισσότερους, οι οποίοι προστίθενται στους εκατομμύρια, επαναλαμβάνω, εκατομμύρια συμπολίτες μας που διαβιούν ήδη λίγο πάνω ή λίγο κάτω αυτού.
Το πληθωριστικό τσουνάμι
Και πράγματι, σε ό,τι αφορά τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, η οποία μπορεί υπό μία άλλη οπτική να επικριθεί και ως υπέρμετρη παθητικότητα και πάσχουσα από σύνδρομο συμβιβασμού, χρειάστηκε ένα πληθωριστικό τσουνάμι μηνών για να κάνει ακόμα και τη σταθερά υποβαθμιζόμενη μεσαία τάξη να αναθεωρήσει. Πλέον ο κύβος έχει ριφθεί. Είναι πολύ αργά για δήθεν γενναίες παρεμβάσεις, οι οποίες αποτελούν καταφενάστατα το επικοινωνιακό προϊόν των διαπιστώσεων της καλπάζουσας δημοσκοπικής φθοράς. Δεν έχουν ως στόχο να σώσουν τον επιχειρηματία, τον έμπορο, τον καταναλωτή, τον οικογενειάρχη, παρά μόνο να διασώσουν το κυβερνών κόμμα από μία εκλογική πανωλεθρία.
Η μεσαία τάξη δεν θα πάει στον παράδεισο
Η μεσαία τάξη πάντως το έχει πάρει απόφαση ότι δε σώζεται. Δεν πείθεται πλέον από νέες υποσχέσεις και ευχολόγια που χρυσώνουν το χάπι αντί να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα.
Το εντυπωσιακό για τη χώρα μας, όμως, είναι ότι το 70% των νοικοκυριών δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει απροσδόκητες δαπάνες ή ξαφνική μείωση εισοδήματος.
Τα στοιχεία εξηγούν με αριθμούς τη βασική αιτία για την απογοήτευση των πολιτών και τη σημαντική άνοδο της Ακροδεξιάς.
Η μεσαία τάξη δεν είναι μόνο ο βασικός κορμός της οικονομίας, αλλά και το θεμέλιο της αστικής δημοκρατίας. Όταν η ισορροπία της διαταράσσεται, αρχίζει ο «χορός των τεράτων».
