ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Ο Τζακ και το έθιμο της κολοκύθας

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”150666″ img_size=”full”][vc_column_text]Σύμφωνα με τον ιρλανδικό μύθο, ο Τζακ ήταν ένας κατεργάρης και κατά το κοινώς λεγόμενο τσιγγούνης άνθρωπος. Ήταν όμως τόσο κατεργάρης που κάποτε τόλμησε να καλέσει τον διάβολο να πιουν ένα ποτό μαζί. Ο ίδιος φυσικά δεν ήθελε να πληρώσει για το ποτό του κι έτσι βάλθηκε να πείσει τον διάβολο να μεταμορφωθεί σε νόμισμα και με αυτό να πληρώσουν για τα ποτά τους. Πράγματι ο διάβολος πείστηκε και μεταμορφώθηκε σε νόμισμα, αλλά ο Τζακ αντί να πληρώσει, το έβαλε στην τσέπη του δίπλα σε ένα σταυρό. Ως εκ τούτου ο διάβολος δεν μπορούσε να ξαναπάρει την κανονική του μορφή. Ύστερα από πολλά παρακάλια, ο Τζακ αποφάσισε να τον ελευθερώσει, αρκεί ο διάβολος να του έδινε την υπόσχεση ότι δεν θα τον ενοχλούσε για έναν χρόνο, ούτε θα διεκδικούσε την ψυχή του όταν θα πέθαινε.

Ο χρόνος πέρασε και ο διάβολος εμφανίστηκε ξανά την ώρα που ο Τζακ προσπαθούσε να κόψει ένα φρούτο από κάποιο δέντρο. Ζήτησε λοιπόν από το διάβολο να ανέβει στο δέντρο και να του κόψει εκείνος το φρούτο. Ο διάβολος ανέβηκε και ο πονηρός Τζακ σκάλισε αμέσως ένα σταυρό στον κορμό του δέντρου. Έτσι ο διάβολος την πάτησε ξανά και δεν μπορούσε να κατέβει. Άρχισε λοιπόν πάλι τα παρακάλια, ζητώντας από τον Τζακ να τον ελευθερώσει, ενώ υποσχέθηκε ότι αυτή τη φορά δεν θα τον ενοχλούσε για δέκα ολόκληρα χρόνια. Πράγματι ο Τζακ τον ελευθέρωσε και πάλι.

Τα χρόνια περνούσαν και κάποια στιγμή ο διαβόητος Ιρλανδός πέθανε. Και εδώ ο μύθος αρχίζει να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Τζακ πήγε στον παράδεισο, αλλά ο Θεός δεν τον δέχτηκε, γιατί ήταν επίβουλος και μίζερος, οπότε τον ξαπόστειλε στην κόλαση. Έλα όμως που ούτε ο διάβολος τον δέχτηκε, υπενθυμίζοντάς του την υπόσχεση που τον είχε αναγκάσει να δώσει παλιότερα, ότι δεν θα διεκδικούσε την ψυχή του, κι έτσι τον έδιωξε. Ωστόσο φεύγοντας ο Τζακ τον ρώτησε προβληματισμένος: «Πώς θα φύγω; Έξω έχει σκοτεινιά». Τότε ο διάβολος πήρε ένα αναμμένο κάρβουνο και του το έδωσε για να φωτίζει το δρόμο του μέσα στη νύχτα. Μην μπορώντας να το κρατήσει με γυμνά χέρια (αν και πεθαμένος), ο Τζακ έβγαλε ένα ρεπάνι από εκείνα που του άρεσε να τρώει και πάντα κουβαλούσε μαζί του, το χάραξε και έβαλε μέσα το κάρβουνο. Έκτοτε περιπλανιέται στον κόσμο, μη μπορώντας να βρει μέρος να αναπαύσει την ψυχή του.

Γι’ αυτό την 31η Οκτωβρίου, οι Ιρλανδοί σκαλίζουν ρεπάνια, πατάτες και κολοκύθες, βάζουν μέσα ένα κερί και τα τοποθετούν κοντά σε παράθυρα, ώστε να κρατάνε μακριά το πνεύμα του Τζακ. Πως φτάσαμε τώρα το Χαλοουίν να γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο, όπως και εδώ, είναι μία άλλη ιστορία. Τα πιτσιρίκια πάντως φαίνονται να το διασκεδάζουν και φέτος ήταν η πρώτη φορά που είδα τόσο πολλούς μασκαράδες πριν από τις δικές μας αποκριές αλλά και μερικές κολοκύθες σκαλισμένες έτσι ώστε να σχηματίζουν μία τρομακτική φάτσα. Και δεν πειράζει καθόλου που πρόκειται για ξενικό έθιμο. Αρκεί μόνο που δίνει χαρά στα παιδιά, αλλά και τα διδάσκει ότι η τσιγγουνιά είναι πολύ κακό πράγμα.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]