ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Γιατί μου αρέσει ο Δεκέμβριος
Δεν είναι ακριβώς το πεπρωμένο
μήτε η ποίηση των ρομαντικών
αλλά μια γεύση, μια συγκεκριμένη μυρωδιά
που έρχεται ως εδώ που γράφω
…και γι’ αυτό ακριβώς τον υποστηρίζω σταθερά
σκοπεύοντας κάποια στιγμή
να τον βγάλω από το ημερολόγιο της φθοράς
για να μη σημαίνει κάθε φορά το τέλος του χρόνου …
Γιώργος Βέης
«Καταυλισμός»
Είναι πως θα το ορίσεις. Αν ακολουθήσεις το μονοπάτι του Γιώργου Βέη, τότε ο Δεκέμβριος δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή. Η αρχή κάτι καινούργιου και όμορφου. Έτσι πρέπει να το ορίσεις, έτσι πρέπει να το δεις, αποδεσμεύοντας το μυαλό σου από επιπρόσθετα εμπόδια. Άσε που μάλλον δε συμφέρει να κάνεις απολογισμό τον Δεκέμβριο. Μπορείς να μπεις «μέσα». Γι’ αυτό κράτα λίγο ακόμη τα βιβλία ανοιχτά. Που ξέρεις; Μπορεί κάτι καλό να γίνει σύντομα. Είναι σίγουρα δύσκολο να παραμείνεις αισιόδοξος σε τέτοιους καιρούς, αλλά πάλι είναι αναγκαίο να αφήνεις ένα μικρό περιθώριο.
Ένα μικρό περιθώριο στον εαυτό σου αλλά και σε όλους τους άλλους. Μια μύχια επιθυμία να πάνε τα πράγματα καλύτερα, κι ας δείχνουν να πηγαίνουν κατά διαόλου. Κάνε φόκους στα θετικά που φέρνει ο Δεκέμβριος. Μύρισε τις πίτες, τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα που ψήνονται τούτη την ώρα σε τόσα σπίτια. Δες τα πιτσιρίκια ενθουσιασμένα, έτοιμα να ξαμοληθούν στους δρόμους για τα κάλαντα. Παρακολούθησε, τα βράδια, τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια να αναβοσβήνουν σε μπαλκόνια και παράθυρα, σαν χιλιάδες μικροί φάροι όπου καλλιεργείται η ευτυχία και εκκολάπτεται η ελπίδα. Τι σημασία έχει αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης, όταν υπάρχει μαγεία στα πράγματα;
Η μαγεία. Λίγοι το ομολογούν αλλά σε όλους αρέσει, γιατί τους θυμίζει έστω και αμυδρά την εποχή που ήταν ακόμη παιδιά. Και όσοι έχουν παιδιά ή εγγόνια έρχονται συχνά «αντιμέτωποι» με αυτή τη μαγική πλευρά της ζωής. Μεγαλώνοντας, τείνουμε να την απαρνηθούμε. Την λησμονάμε, χαμένοι στα χαρακώματα της καθημερινότητας και του αγώνα για το σήμερα. Ούτε καν για την αυριανή μέρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα πράγματα ήταν, είναι και θα εξακολουθήσουν να είναι πολύ δύσκολα για πολύ κόσμο, γι’ αυτό που ορίζουμε κυριολεκτικά ως την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Αλλά καλώς ή κακώς, η ζωή πρέπει να προχωρήσει. Και σε ένα σημαντικό, το πως θα προχωρήσει, είναι στο χέρι μας.
Ο Δεκέμβριος είναι ο τελευταίος μήνας του χρόνου, ωστόσο δεν αποτελεί απαραίτητα «υποτακτικό του μαύρου». Οι πόλεις και τα χωριά αρχίζουν να φωτίζονται, και μαζί τους μπορεί να φωτιστούν και οι καρδιές των ανθρώπων. Ζούμε και προφυλάσσουμε τις λιγοστές ώρες και τις πολύτιμες στιγμές που έρχονται και φεύγουν. Άπαξ. Αυτή τη μοναδικότητα οφείλουμε να φρουρούμε και να φροντίζουμε να μην πάει στράφι. Βγάζουμε τον Δεκέμβριο από το ημερολόγιο της φθοράς και των βασάνων που μας ταλανίζουν όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Γι’ αυτό μας αρέσουν τα Χριστούγεννα. Γι’ αυτό μας αρέσει ο Δεκέμβριος.
