To καλοκαίρι φεύγει… Τα ραντεβού του Σεπτέμβρη έρχονται…: Ακόμη λίγες μέρες, μετρημένες.
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”70043″ img_size=”full”][vc_column_text]Οι μέρες της σχόλης και της ανεμελιάς τελειώνουν. Η καινούργια σχολική χρονιά αρχίζει. Με τα δύσκολα και τα εύκολα. Βλέπετε μπορεί η παιδεία να είναι… δωρεάν αλλά υπάρχουν και κείνα τα διαβολεμένα αναλώσιμα, οι δραστηριότητες, οι ξένες γλώσσες που στραγγίζουν το πορτοφόλι.
Μοσχομυρίζει σχολείο και το…ραντεβού με το σημαντικότερο έξοδο του φθινοπώρου είναι εδώ. Πίσω από κλειστές πόρτες-για να μην πιάνουν οι παιδικές κεραίες-να πρέπει να τα βάλεις κάτω: τόσα για τον ΕΝΦΙΑ, τόσα για το νοίκι, φως, νερό, τηλέφωνο, τόσα για το σούπερ-μάρκετ, τόσα…
Είναι πολλά, βαριά κι ασήκωτα. Όλα όμως θα μπουν στην άκρη. Τώρα προηγούνται τα παιδιά, το σχολείο, τα γράμματα τους. Κι αν περισσεύει θα πάρουν κι’ οι άλλοι.
Πρέπει να κρύβουμε τις οικονομικές δυσκολίες απ’ τα παιδιά. Κι’ ας λέει ο Σαββόπουλος πως «έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα». Μπορεί. Μήπως όμως πρέπει να ξέρουν λιγότερα; Δύσκολο να απαντήσεις με ένα «ναι» ή μ’ένα «όχι». Κάποιοι θα πουν τους φτάνουν τα μαθητικά «βάσανα». Όπως και να’ χει την απόφαση την παίρνει πάντα η καρδιά μας.
Τις έγνοιες θα τις κρατήσουμε για μας. Για την ποιότητα των σχολικών κτιρίων, για το χωρίς ενδιαφέρον τρόπο διδασκαλίας, για την επάρκεια δασκάλων και βιβλίων, για την πρωινή προσευχή. Ούτε θα μιλήσουμε τώρα για το μέλλον. Τι θα γίνει όταν θα πάρουν το πτυχίο για τον εφιάλτη της ανεργίας…
Θα ασχοληθούμε μόνο με τις υπέροχες αναμνήσεις που θα ετοιμάσουμε τώρα, για τα κάποτε ενήλικα παιδιά μας…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
