Η τέλεια απενεχοποίηση για όποιον έχει «λερωμένη την φωλιά του» είναι να κατορθώσει να πείσει ότι στο «έγκλημα» δε ήταν μόνος αλλά συμμετείχε ολόκληρη η κοινωνία.

Εκεί στόχευε η περιβόητη φράση «όλοι μαζί τα φάγαμε» με την οποία θα καταγραφεί στην ιστορία ο πολύς κος  Πάγκαλος.

Πρόκειται για την επιτυχημένη αλλά και την πιο ύπουλη φράση που έγινε «σημαία» από τους εκπροσώπους του διεφθαρμένου συστήματος. Βρήκαν την λύση μέσα από την ενοχοποίηση του συνόλου. Όσοι πιστεύουν ότι όλοι υπήρξαμε  ομοτράπεζοι στο πάρτι της ρεμούλας και της διαφθοράς, αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως συνένοχο.

Το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα καλλιέργησε στους πολίτες την κουλτούρα της ατιμωρησίας. Η ανοχή στις μικρές αυθαιρεσίες των πολλών ήταν πάντα το μεγάλο άλλοθι για τις ανομίες όσων είχαν πρόσβαση στο δημόσιο χρήμα.

Την ίδια ώρα -βοηθούσης και της ασθενούς μνήμης- προσπαθούν να μας πείσουν ότι η χρεοκοπία δεν ήταν υποχρεωτικά αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης. Επιδιώκουν να διαχύσουν τη ευθύνη ατομικά σε κάθε πολίτη για να χαθούν τα ίχνη αυτών που πραγματικά ευθύνονται.

Πέρασαν από τα χέρια τους εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Πόροι που ουδέποτε είχε τολμήσει να ονειρευτεί οποιοσδήποτε κυβερνήτης στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Το αποτέλεσμα ήταν να χρεοκοπήσουν την χώρα. Απέτυχαν όχι μονό να αποφύγουν την κρίση, αλλά αποδείχθηκαν ανίκανοι και να την διαχειριστούν.

Χθες η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή τον προϋπολογισμό του 2018 που χαρακτήρισε ως τον «τελευταίο μνημονιακό». Η αλήθεια είναι ότι και αυτός ο προϋπολογισμός προβλέπει δημοσιονομικά μέτρα. Όχι όμως καινούργια. Πρόκειται για μέτρα που έχουν ψηφισθεί και απλά τα ενσωματώνει. Αυτή είναι μια απαραίτητη διαπίστωση καθώς η «τρομοκρατία των αριθμών» άρχισε ήδη να αναθερμαίνεται.

Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι η πολιτική λιτότητας τελειώνει. Αυτό είναι ένα «στοίχημα» μάλλον όχι άμεσο και αρκετά αβέβαιο. Αποτελεί όμως παρηγοριά για όσους νοιώθουν ενοχές χωρίς να έχουν «φάει» ότι για πρώτη φορά το «πάρτι» τελείωσε…