The Boss

Στα ίδια μέρη…

Το δωμάτιο ήταν κρύο και υγρό. Δεν υπήρχαν παράθυρα. Μόνο η πόρτα και ένα μεγάλο φιμέ τζάμι στη μία πλευρά, πίσω από το οποίο μπορούσε κανείς να παρακολουθήσει με άνεση τις συζητήσεις. Προς το παρόν η «ομάδα εργασίας» ήταν σιωπηλή. Ίσως επειδή δεν ήταν πλήρης. Δύο εξ’ αυτών έδειχναν ελαφρώς αγχωμένοι, ένας είχε αφοσιωθεί στο βιβλίο του και ο τελευταίος περίμενε κοιτάζοντας επίμονα το κενό.

Τα κινητά άλλωστε απαγορεύονταν όπως και η οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή. Ύστερα από λίγη ώρα η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε,  καθισμένος στην αναπηρική καρέκλα του, ένας άνδρας με μπλε σκούρο κοστούμι. Δεν ζήτησε συγνώμη για την καθυστέρηση, ούτε καλησπέρισε τους παρευρισκόμενους. Ακούμπησε προσεκτικά στο έδαφος τον δερμάτινο χαρτοφύλακα, αφήνοντας έναν μικρό αναστεναγμό να ξεπηδήσει. «Λοιπόν, τι έχουμε;». Αμέσως ένας ένας τα μέλη της ομάδας πήραν διαδοχικά τον λόγο, δίνοντας λεπτομερή αναφορά του τομέα τους. Ο μίνι απολογισμός κράτησε κάτι περισσότερο από μισή ώρα.

Καθόλο το διάστημα ο «προϊστάμενος» κρατούσε τις δικές του σημειώσεις, υπογραμμίζοντας συγκεκριμένα σημεία και στοιχεία. Μετά το τέλος των αναφορών, πέρασε ένα λεπτό ακόμη, χρόνος αρκετός για να επεξεργαστεί τα όσα είχαν ειπωθεί. Ύστερα είπε: «Ωραία. Όλα βαίνουν όπως τα είχαμε σχεδιάσει, ωστόσο αντιλαμβάνεστε όλοι πως κάποια στιγμή θα πρέπει να πετύχουμε περισσότερο εντυπωσιακά αποτελέσματα αλλιώς θα κολλήσουμε. Πως προχωράμε από εδώ και πέρα; Ακούω τις προτάσεις σας». Τον λόγο τώρα πήρε ο διπλανός του, ο οποίος αυτή τη φορά έμοιαζε να μιλά για λογαριασμό όλων.

Έκανε μία συνοπτική ανάλυση για τον τρόπο με τον οποίο πίστευε ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα το επόμενο διάστημα, αν όντως λάμβανε χώρα μία πιο εντυπωσιακή ενέργεια κι όχι απλά μία ακόμη ισχνή απόπειρα. Οι υπόλοιποι κουνούσαν το κεφάλι συγκαταβατικά, συμφωνώντας τόσο στο κομμάτι της δράσης, όσο και της αντί-δρασης, δηλαδή της μετέπειτα διαχείρισης που έμοιαζε να είναι και το τελικό ζητούμενο. «Εντάξει», είπε αφού το σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα. «Βλέποντας και κάνοντας. Ειδοποιήστε σχετικά και τους ανθρώπους μας. Α, και κάτι άλλο: Δεν θέλω λάθη.

Υποθέτω ότι όλοι έχουμε γνώση της κρισιμότητας της κατάστασης. Και το παραμικρό λάθος μπορεί να κοστίσει. Θα σας δω σύντομα ελπίζω, αλλά όχι εδώ. Για τις λεπτομέρειες θα ενημερωθείτε με τους γνωστούς τρόπους. Και τώρα με συγχωρείτε».