Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος

Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το ομώνυμο δυστοπικό μυθιστόρημα του Άλντους Χάξλεϊ που δημοσιεύτηκε το 1932 και προέρχεται από το έργο του Σαίξπηρ «Η Τρικυμία».

Με δυο λόγια, η ιστορία διαδραματίζεται σε μια εφιαλτική μελλοντική κοινωνία χωρισμένη σε Κάστες, όπου η κυρίαρχη κάστα διαμορφώνει βιολογικά και ψυχολογικά τις κατώτερες, προκειμένου να εργάζονται και να ζουν μόνο για να εγγυούνται τη σταθερότητα και τη συνέχεια του συστήματος.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο κεντρικός χαρακτήρας της ιστορίας πιέζεται και αντιδρά διεκδικώντας το δικαίωμα να είναι κάτι περισσότερο από μια προ – προγραμματισμένη μηχανή. Επίσης, αποστρέφεται τις αυτοματοποιημένες σχέσεις και κάθε είδους άψυχες προκαθορισμένες «υπηρεσίες» και αποζητά με πάθος τη φυσική ανθρώπινη επαφή, το φλερτ και το σεξ με τη φυσιολογική κατάσταση των πραγμάτων και την πνευματικότητα.

Αναφορά σε τούτο το βιβλίο του Χάξλεϊ έκαμε σε ένα από τα «μανιφέστα» του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο κατηγορούμενος για τη δολοφονία του CEO της UnitedHealthcare, Λουίτζι Μαντζιόνε, ένας γοητευτικός νέος με καλογυμνασμένους κοιλιακούς,  γόνος και κληρονόμος μιας πλούσιας αμερικάνικης οικογένειας. Προκαλεί «μεγάλη εντύπωση» ότι παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει ένα σωρό βαρύτατες κατηγορίες, ο Μαντζιόνι έχει γίνει αντικείμενο εμμονής για το κοινό με αποτέλεσμα να δημιουργείται έντονη ανησυχία για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε πλέον ως κοινωνίες την εγκληματικότητα, τη δημόσια εικόνα και τη διαδικτυακή κουλτούρα.

Αρνούμαι (Deny) – Υπερασπίζομαι (Defend) – Kαταθέτω (Depose), είναι λέξεις χαραγμένες στους τρείς κάλυκες που βρέθηκαν στο σημείο της δολοφονίας και αμέσως έγιναν το σύνθημα μιας οργισμένης κοινής γνώμης που με αυτά τα 3D έθεσε υπό κατηγορία το σύστημα ασφάλισης Υγείας.

Σοκαρισμένη η ανώτερη τάξη των ΗΠΑ (και όχι μόνο) για τη συμπάθεια στο πρόσωπο ενός κατηγορούμενου (που προέρχεται από τον κύκλο τους) για τη δολοφονία ενός καλού παιδιού και οικογενειάρχη που απλά έκανε τη δουλειά του φροντίζοντας τα κέρδη της εταιρίας του, αντιμετωπίζει με δέος αυτή τη «συμβολικά» στοχευμένη απεχθή ενέργεια.

Παρόλο που η κουλτούρα της «τυφλής» βίας εναντίον δικαίων και αδίκων, ειδικά στις νεανικές κοινότητες, αντιμετωπίζεται πλέον στις ΗΠΑ σαν ένα «σύνηθες περιστατικό», το φαινόμενο μοιάζει να επεκτείνεται στην Ευρώπη αλλά και στην Ασία. Με τη μόνη διαφορά ότι η δυσκολία οπλοκατοχής οδηγεί σε πιο «ευφάνταστες» λύσεις, όπως για παράδειγμα να ζωστείς ένα κιλό δυναμίτη ή να ρίξεις το αυτοκίνητό σου στο πλήθος θερίζοντας αδιακρίτως. Ειδικά στην Κίνα, τα τελευταία χρόνια, παρόλη την αυστηρή επιτήρηση, τέτοιες εκδηλώσεις θυμού και τυφλής οργής με «αφιονισμένα αυτοκίνητα» να εφορμούν σε ανυποψίαστους ανθρώπους με την αιτιολογία της επαγγελματικής αποτυχίας και συνακόλουθα της κοινωνικής απόρριψης, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Και επειδή οι κινέζοι δεν τα πάνε καλά με τις συντομογραφίες (τύπου 3D), έχουν αρχίσει να αποκαλούν τα χρόνια που έρχονται ως «Χρόνια του Φόβου ενός Αχαλίνωτου Θυμού».

Όλα τα φαινόμενα – ακόμα και αυτό της ψυχικής διαταραχής – εξηγούνται στο μέγιστο βαθμό εφόσον επεξεργαστείς έντιμα τα δομικά αίτια που τα προκαλούν.

Το σύγχρονο αστικό περιβάλλον πέραν του ότι αποτελεί μια εξελικτική αναντιστοιχία για το «ανθρώπινο ζώο», συνεχώς θέτει νέες προκλήσεις διαβίωσης – για να μην πούμε, εντελώς αφαιρετικά, «επιβίωσης». Ανέκαθεν γίνονται πόλεμοι, διαμάχες, συγκρούσεις, υπήρχαν προβλήματα μικρά η μεγάλα, αρρώστιες κοκ, ένας διαρκής αγώνας είναι η ζωή και μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, ένα δάκρυ και από κοντά ένα χαμόγελο, σαν αυτό των κοριτσιών στους διαγωνισμούς ομορφιάς που εύχονται μονότονα μεν αλλά με χάρη για «Παγκόσμια Ειρήνη και Υγεία σε όλο τον Κόσμο».

Μόνο που σήμερα έχουν σωρευτεί τόσα πολλά. Σαφώς καλλωπισμένα με τα κατάλληλα ψιμύθια.

Η Πείνα λέγεται πια «επισιτιστική κρίση». Η κλιματική αλλαγή, η απορρύθμιση οικοσυστημάτων, οι πανδημίες, οι κίνδυνοι από τροποποιημένα γονίδια ονομάζεται «Βιολογική κρίση». Η εμπορευματοποίηση αγαθών, ο σκληρός οικονομικός ανταγωνισμός στην ενέργεια και οι συνέπειές του στην καθημερινότητα, βαφτίστηκαν «ενεργειακή κρίση». Με απόλυτο ζητούμενο την Υποταγή στο «όνομα της Ασφάλειας μας».

Ο «καλός ιμπεριαλισμός» είναι πια αναγκαίος για χάρη της Διατροφικής μας Ασφάλειας, της Βιοασφάλειας, της Ενεργειακής Ασφάλειας.

Για να μπορείς ξανά με τον Καινούργιο Χρόνο να στέλνεις το παιδί σου σε κακοπληρωμένες δουλειές, με απαίσιες συνθήκες εργασίας και τον Φόβο της απόλυσης – και της Φτώχειας – να καραδοκεί.

«Αίμα, ιδρώτας και δάκρυα», είναι συνοπτικά τα αποτελέσματα ερευνών Ανεξάρτητων Αρχών για το εργασιακό περιβάλλον, ειδικά στις πολυεθνικές, με αποκορύφωμα τις καταδικαστικές προτάσεις της Γερουσίας των ΗΠΑ για την Amazon (για τις εργασιακές μεθόδους που χρησιμοποιεί ώστε να παραλάβεις ταχύτατα, έχοντας τη βολή σου, το νέο, συνήθως άχρηστο, διαδικτυακό απόκτημά  σου).

Στο προφητικό βιβλίο του Χάξλει, 100 χρόνια πρίν, λέει ο «αντι ήρωας» της εποχής:

«Θέλω το Θεό, θέλω ποίηση, θέλω πραγματικό κίνδυνο, θέλω ελευθερία, θέλω καλοσύνη, θέλω…την Αμαρτία.)

ΔΡ