Γράφει ο Δικαιόπολις
«Μήπως έχει έρθει η ώρα να τελειώνουμε με το μόρφωμα της Φώφης;»
Το ότι το κόμμα δεν τραβάει είναι κοινό μυστικό. Το ότι η Φώφη φέρει τεράστια ευθύνη γι’ αυτό, ήταν επίσης κοινός τόπος ανάμεσα στους φίλους και στα μέλη του κόμματος. Αυτό όμως που έχει αλλάξει άρδην τα τελευταία εικοσιτετράωρα είναι ότι πλέον το κύμα του σκεπτικισμού και της αμφισβήτησης της προέδρου γιγαντώνεται. Οι σύντροφοι έχουν πάψει να ψιθυρίζουν μεταξύ τους και ειδικά τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, ακόμη κι όταν δεν συζητούν, σκέφτονται μεγαλόφωνα. Τι τους έπιασε ξαφνικά και ζωντάνεψαν, κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Ίσως καταλαβαίνουν επιτέλους, ότι σύντομα υπάρχει κίνδυνος να βρεθούν δίχως κομματική σκέπη, ή ακόμα χειρότερα, να πέσει το ήδη χαμηλό ταβάνι της Χαριλάου Τρικούπη και να τους πλακώσει.
Όλα ξεκίνησαν πάντως όταν η Φώφη συγκάλεσε έκτακτο συνέδριο για το διήμερο 23-24 Νοεμβρίου. Αμέσως φούντωσε ο αντιπολιτευτικός διάλογος για τον σκοπό και τους όρους διεξαγωγής του συνεδρίου, όσο και για την ιδεολογική πυξίδα του κόμματος, που δείχνει σταθερά οτιδήποτε άλλο εκτός από… σοσιαλισμό. Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι αντιδρούν με δηλώσεις αλλά και με τοποθετήσεις τους στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Εκ των πραγμάτων ξεχωρίζει η «κίνηση» Γερουλάνου. Η ομάδα στελεχών, μελών και φίλων που πρόσκεινται στον πρώην υποψήφιο για τον δήμο της Αθήνας, υπογράφει κείμενο με το οποίο ζητά τη διεξαγωγή τακτικού, ανοικτού, δημοκρατικού συνεδρίου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με εκλεγμένους συνέδρους, εντός του πρώτου εξαμήνου του 2020.
Τα προς συζήτηση ζητήματα τα οποία θέτουν δεν ξαφνιάζουν κανέναν. Επιγραμματικά αφορούν την στρατηγική του ΠΑ.ΣΟ.Κ, τον τρόπο συνδρομής και λειτουργίας του σε σχέση με το Κίνημα Αλλαγής, θέσεις και προτάσεις για την ελληνική κοινωνία, καθώς και οποιαδήποτε καταστατική αλλαγή. Ζητάνε όμως και κάτι άλλο που μάλλον αποτελεί και την αιτία της παρέμβασής τους, ήτοι τη μη λήψη οποιασδήποτε καταστατικής και δεσμευτικής απόφασης από το διορισμένο συνέδριο. Με άλλα λόγια, αυτό που διαμηνύουν οι σύντροφοι στη Φώφη, είναι ότι για την επιμήκυνση της θητείας της απαιτείται διεξαγωγή της προβλεπόμενης από το καταστατικό εκλογικής διαδικασίας, το οποίο προβλέπει ανάδειξη προέδρου από τη βάση μελών και φίλων και όχι από ένα διεκπεραιωτικό συνέδριο με διορισμένους, αντί για εκλεγμένους σύνεδρους.
Ανεξάρτητα από τις δικές του σκοπιμότητες και τους συμμάχους του σε προσκήνιο και παρασκήνιο, ο Γερουλάνος έχει δίκιο. Είναι συνέδριο παρωδία αυτό και αδιαμφισβήτητη απόδειξη συνιστά το γεγονός ότι η Φώφη δεν βάλλεται μόνο από τον πρώην υπουργό πολιτισμού, αλλά από πλειάδα υψηλόβαθμων στελεχών όπως οι Ανδρουλάκης, Κρεμαστινός κ.α. Όπως δεν είναι λίγοι πλέον, αυτοί που υποστηρίζουν ότι η απάντηση στα προβλήματα του ΠΑΣΟΚ φέρει το όνομα Γιώργος Παπανδρέου ( ακούγεται έντονα τον τελευταίο καιρό).
Μάλιστα οι εν λόγω καταλογίζουν στη Φώφη, ότι δεν σεβάστηκε το όνομα και την ιστορία του ΠΑΣΟΚ, που σύμφωνα με την παρακαταθήκη του ιδρυτή του Αντρέα Παπανδρέου ούτε χαρίζεται ούτε τεμαχίζεται σε τιμάρια, και ότι το μόνο που επιζητά εναγωνίως είναι, απλά και μόνο να είναι κάπου πρόεδρος και τούτο είναι ασυγχώρητο, και με ηθικούς, και με πολιτικούς όρους. Το ΚΙΝΑΛ απέτυχε παταγωδώς υποστηρίζουν και ίσως ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με το μόρφωμα της Φώφης υπενθυμίζοντας με νόημα την – σε ανύποπτο χρόνο – φράση του Γιώργου «έχει ο καιρός γυρίσματα». Και γιατί όχι να ξανατραγουδήσουν αντάμα το ηρωικό θά σε ξανάβρω στους μπαξέδες…
