Το Vouliwatch και η LIFO παρουσιάζουν μια έρευνα για την πολιτική συναίνεση: Τελικά, μήπως δεν διαφωνούν και τόσο πολύ στη Βουλή;

Ενδιαφέροντα είναι τα ευρήματα της έρευνας του Vouliwatch και της LIFO για το επίπεδο της συναίνεσης στο ελληνικό Κοινοβούλιο, στην ψήφιση νομοσχεδίων και στις ονομαστικές ψηφοφορίες γενικότερα, από το 2015 μέχρι σήμερα.

Θα πιστεύατε ότι τα τελευταία χρόνια, με τρεις εκλογικές αναμετρήσεις και το πολιτικό θερμόμετρο στα ύψη, η Νέα Δημοκρατία υπερψήφισε περισσότερα νομοσχέδια του ΣΥΡΙΖΑ από όσα καταψήφισε;

Θα πιστεύατε ότι στους πρώτους μήνες διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπερψηφίσει σημαντικό αριθμό ψηφοφοριών;

Θα πιστεύατε ότι το ΠΑΣΟΚ που απαίτησε φέτος το καλοκαίρι την παραίτηση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα είχε ψηφίσει κοινά με το ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν στις 7 από τις 10 ψηφοφορίες; Κι όμως.

Η στατιστική απεικόνιση των κοινοβουλευτικών και πολιτικών συσχετισμών που φέρνει στην επιφάνεια η έρευνά μας αποδεικνύει με αναμφισβήτητα αριθμητικά στοιχεία το εξής: Η εικόνα τη πολιτικής συναίνεσης στην Ελλάδα –όσον αφορά τουλάχιστον τη νομοθετική παραγωγή– είναι πολύ διαφορετική από αυτή που οικοδομείται από τα Μέσα Ενημέρωσης.

Τα κόμματα που αποτελούν τους δύο βασικούς πυλώνες του κοινοβουλευτισμού, η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν ψηφίσει σε σημαντικό βαθμό τα τελευταία 4 χρόνια νομοσχέδια που κατέθεσε η «άλλη πλευρά».

Πίσω από τις εκατέρωθεν σκληρές ανακοινώσεις των κομμάτων, τους ομηρικούς καβγάδες στη Βουλή, τις κόντρες στα τηλεοπτικά παράθυρα, τους ενίοτε ακραίους χαρακτηρισμούς, ο πήχης της πολιτικής συναίνεσης βρίσκεται πάρα πολύ ψηλά.

ΝΔ – Ποσοστό ταύτισης με τα άλλα κόμματα

ΣΥΡΙΖΑ – Ποσοστό ταύτισης με τα άλλα κόμματα

Όπως μπορεί κανείς να διακρίνει, τα κόμματα που αποτελούν τους δύο βασικούς πυλώνες του κοινοβουλευτισμού, η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν ψηφίσει σε σημαντικό βαθμό τα τελευταία 4 χρόνια νομοσχέδια που κατέθεσε η «άλλη πλευρά». Ακόμη και την περίοδο του πρώτου εξαμήνου του 2015 όπου η πολιτική αντιπαράθεση βρέθηκε στο ζενίθ, η Νέα Δημοκρατία ψήφισε σημαντικό αριθμό νομοσχεδίων της κυβέρνησης (σ.σ. περίπου 3 στα 10), ενώ αντίστοιχη εικόνα υπάρχει και τους πρώτους μήνες της σημερινής διακυβέρνησης όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ταυτιστεί σε παραπάνω από το ⅓ των ψηφοφοριών (σ.σ. 46,66%).

Σε ιδιαίτερα συναινετική λογική φαίνεται να κινείται και το κόμμα της Φώφης Γεννηματά, αφού είτε ως Κίνημα Αλλαγής είτε ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, έχει ψηφίσει 8 στα 10 νομοσχέδια που εισηγήθηκε η ΝΔ και πάνω από 6 στα 10 νομοσχέδια που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντίστοιχη εικόνα και για το Ποτάμι που όσο ήταν κοινοβουλευτικό κόμμα ψήφισε 7,5 στα 10 νομοσχέδια που συζητήθηκαν στη Βουλή.

Πάντως, ενδιαφέρον στατιστικό αποτελεί το γεγονός, ότι ΝΔ – ΚΙΝΑΛ πρωτίστως, και το Ποτάμι δευτερευόντως, εμφανίζουν ποσοστό συναίνεσης γύρω στο 80%. Ακόμα πιο εντυπωσιακό, δε, είναι το γεγονός ότι από το 2015 έως και σήμερα, τα κόμματα που μονοπωλούσαν την εξουσία για αρκετές δεκαετίες και το ένα διαδέχονταν το άλλο, έχουν κοινή στάση στο 80% των ψηφοφοριών που έχουν διεξαχθεί!

Αντίθετα τα χαμηλότερα ποσοστά υπερψήφισης νομοσχεδίων καταγράφονται στο ΚΚΕ. Η θετική του απόκριση σε κυβερνητικά νομοσχέδια επί ΣΥΡΙΖΑ κινείται περίπου στο 5% τη στιγμή που έχει τηρήσει κοινή στάση με τη Νέα Δημοκρατία σε 3 ψηφοφορίες από τις 30 συνολικά. Παρατηρείται, ωστόσο, πολύ υψηλό ποσοστό του «παρών» στο πρώτο εξάμηνο του 2015, ενώ ταυτόχρονα τα υψηλότερα ποσοστά του, τα εμφανίζει με τη Χρυσή Αυγή (72,58%), λόγω της ταύτισης των δύο κομμάτων σε νομοσχέδια που απορρέουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή αποτελούν μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας.

Όπως μπορεί να παρατηρήσει κανείς τα υψηλότερα ποσοστά πολιτικής συναίνεσης καταγράφονται στην ΙΖ’ περίοδο, δηλαδή από τον Σεπτέμβριο του 2015 έως τον Ιούλιο του 2019, αμέσως μετά από την επίτευξη συμφωνίας με του δανειστές τον Αύγουστο του 2015, η οποία και εγκρίθηκε στη Βουλή με 222 θετικές ψήφους.

Τα αριθμητικά δεδομένα που παρατίθενται μπορούν να αξιοποιηθούν από κάθε πολίτη για την εξαγωγή συμπερασμάτων για πολλές πτυχές της πολιτικής και κοινοβουλευτικής ζωής, όπως και για το επίπεδο ενημέρωσης και πληροφόρησης που έχουμε γι’ αυτή.

Παρόλα αυτά πρέπει να ληφθούν υπόψη τρεις παράγοντες:

1. Ότι ένας μεγάλος –ίσως πλειοψηφικός– αριθμός νομοσχεδίων στηρίζονται σε ευρωπαϊκές οδηγίες που ενσωματώνονται στο ελληνικό ή αποτελούν αποκλειστικά ευρωπαϊκές οδηγίες ή διεθνείς συμβάσεις. Έτσι, αυτό αποτελεί σημαντικό κριτήριο για τη στάση των κομμάτων.

2. Ένα σημαντικός αριθμός νομοσχεδίων των τελευταίων ετών συντάχθηκαν σε συνεργασία με τους δανειστές στο πλαίσιο των δανειακών συμβάσεων, γνωστότερων ως «μνημονίων».

3. Αν και υπήρξαν κραυγαλέες εξαιρέσεις, σε σχέση με προηγούμενα χρόνια, η επεξεργασία των νομοσχεδίων στο πλαίσιο των διαρκών επιτροπών και νωρίτερα στο επίπεδο της διαβουλευσης είναι μεγάλη σε χρονικό και πολιτικό εύρος.