Το σημείωμα του εκδότη: Τα τείχη ενός κόμματος, που θέλει να γίνει «μεγάλο»

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”98899″ img_size=”full”][vc_column_text]Νίκος Παππάς  «Δηλώνουμε έτοιμοι να “μολυνθούμε” από τις αγωνίες και προσδοκίες του προοδευτικού κόσμου της χώρας. Η προσπάθεια για την πολιτική διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκινήσει, τα αποτελέσματα μέχρι τώρα είναι παραπάνω από ενθαρρυντικά»

Διάβασα ένα μάλλον επικριτικό άρθρο μεγάλης αθηναϊκής εφημερίδας (φιλικά προσκείμενης στην αντιπολίτευση) για τον ΣΥΡΙΖΑ και το στοίχημα της επόμενης μέρας, το οποίο εν πολλοίς αφορά την δημιουργία σταθερών σχέσεων με ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας, που αφενός μεν στηρίζουν δια της ψήφου, αφετέρου δεν μετέχουν ουσιαστικά στις διαδικασίες και την διαμόρφωση του χαρακτήρα του κόμματος. Συμπληρωματικά θα πρέπει να αναφερθεί πως το στοίχημα για την Κουμουνδούρου περιλαμβάνει επίσης και την εδραίωση του ΣΥΡΙΖΑ ως αδιαμφισβήτητου πόλου της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης, αν και απ’ ότι φαίνεται γι’ αυτό έχει φροντίσει η ίδια η ζωή.

Το άρθρο αναφερόταν στα διάφορα προβλήματα της διαδικασίας της περαιτέρω διασύνδεσης με την κοινωνία, τα οποία είναι γνωστά από καιρό, ωστόσο ακόμη και σήμερα υπάρχει εμφανώς διχογνωμία σε σχέση με την ενδεδειγμένη μέθοδο αντιμετώπισής τους. Ευτυχώς όλοι συμφωνούν πως πρέπει με κάποιο τρόπο το κόμμα να προχωρήσει και αυτό από μόνο του κρατά ζωντανό τον διάλογο ο οποίος είναι υπαρκτός και εξελίσσεται, εντός αλλά και εκτός των τειχών…

Σε αυτά τα τείχη θα ήθελα να σταθούμε λίγο παραπάνω, διότι εκεί εντοπίζεται το κλειδί, το οποίο ενδεχομένως θα ξεκλειδώσει την ιδιαίτερα προβληματική σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία. Είναι προφανές. Όλα αυτά τα χρόνια, από τότε δηλαδή που έγινε το «μπαμ» με την εκτόξευση των ποσοστών μιας μέχρι πρότινος ήσσονος κοινοβουλευτικής δύναμης, αλλά και αργότερα όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, έχω μιλήσει με ένα σωρό κόσμο, που είτε συμμερίζεται σιωπηρά, είτε υπερασπίζεται εμμέσως πλην σαφώς και σε αρκετά μεγάλο βαθμό το βασικό αφήγημα,  κι όμως αυτοί οι άνθρωποι είναι πρακτικά αόρατοι για το κόμμα. Το ίδιο διαπιστώθηκε και στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση, όπου ήταν κραυγαλέα, σε σχέση με τα υπόλοιπα κόμματα, η αναντιστοιχία μεταξύ εκλογικού ποσοστού και εγγεγραμμένων μελών.

Κατά συνέπεια, η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων είναι γιατί. Γιατί δεν στρατεύεται κομματικά αυτό το κομμάτι; Τι τους σταματά ή ποιος τους εμποδίζει; Ανεξαρτήτως των απαντήσεων που μπορούν να δοθούν, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι με τη νέα διαδικασία της ηλεκτρονικής εγγραφής μέλους, η Κουμουνδούρου προέβη σε μία βαρυσήμαντη και έξυπνη, αν θέλετε, λύση. Με αυτόν τον απλό τρόπο, πέτυχε, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, να καταργήσει τα κομματικά τείχη, παρέχοντας την δυνατότητα στον οποιονδήποτε να γίνει μέλος του κόμματος, με λίγα κλικ στον προσωπικό του υπολογιστή. Σίγουρα αυτό δεν σημαίνει ότι λύνεται εξ’ ολοκλήρου το πρόβλημα, αλλά πρόκειται ξεκάθαρα για το πρώτο βήμα ενός κόμματος, που θέλει πραγματικά να γίνει «μεγάλο».

Εκατό μέρες μετά την ήττα στις Εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ  έχει γυρίσει ήδη σελίδα προκειμένου να εδραιώσει τη θέση του ως ο κυρίαρχος εναλλακτικός πόλος απέναντι στη Δεξιά, όπως τον κατέταξε δικαιωματικά το εκλογικό σώμα. Στόχος είναι η αναγκαία ανασυγκρότησή του και να συναντηθεί με τις κοινωνικές δυνάμεις που τον στηρίζουν σταθερά εδώ και  χρόνια.

Σημείο καμπής αυτής της νέας αρχής, είναι και η έναρξη της ηλεκτρονικής πλατφόρμας isyriza που συγκέντρωσε 7.600 εγγραφές από τις πρώτες μέρες που ανέβηκε.  Και ο νέος αυτός κόσμος είναι που ίσως απαντήσει, σε κατάλληλο χρόνο, στον προβληματισμό που  αναπτύχθηκε τους προηγούμενους μήνες γύρω από το είδος του μετασχηματισμού, αν αυτό θα πρέπει να γίνει με λελογισμένη διεύρυνση που δεν θα θίξει την πολιτική φυσιογνωμία του κόμματος ή αν πρέπει να αποτελέσει ένα άνευ όρων άνοιγμα στο δημοκρατικό κόσμο.

Ο εκδότης[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]