«Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός»

Οι ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ του Κάμπου ετοιμάζονται για την νέα τους θεατρική παράσταση με την ευφυέστατη κωμωδία των Ρέππα- Παπαθανασίου

Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου

Νέα… Παράξενα Θεατρικά Ταξίδια ξεκινούν για την νέα θεατρική σεζόν, από την καλλιτεχνική ομάδα «Παράξενοι ταξιδιώτες» του Ηλειακού Κάμπου που βάζει πλώρη, –ξεκινώντας ήδη ανάγνωση και πρόβες – για το νέο θεατρικό έργο που θα παρουσιάσει το Μάρτιο του 2024. Οι «Παράξενοι Ταξιδιώτες» μετά από την περσινή μεγάλη θεατρική τους επιτυχία ««Απόψε τρώμε στις Ιοκάστης» του Άκη Δήμου σε σκηνοθεσία του Παντελή Μήτρου που καταχειροκροτήθηκε από το κοινό εντός και εκτός Ηλείας, ανεβάζει την γνωστή κωμωδία των Ρέππα Παπαθανασίου «Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός».

Όπως αναφέρουν τα μέλη της Ομάδας «το έργο εκτυλίσσεται στην Θεσσαλονίκη το 1944. Κατοχή. 46.000 Έλληνες Εβραίοι στο Άουσβιτς. Πείνα. Τρόμος…μια αυτοκρατορία καταρρέει και ένα καινούργιο μωρό έρχεται στον κόσμο. «Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός» είναι ένα έργο όπου επτά δραματικά πρόσωπα κάνουν μια… κωμωδία. Ή αν θέλετε, επτά γελοία ανθρωπάκια απαντάνε στην ιστορία προστατεύοντας ένα μωρό»

Λίγα λόγια για το έργο

Ή συγγραφική πένα των Ρέππα – Παπαθανασίου, στο ευφυέστατο αυτό θεατρικό έργο, ισορροπεί με μαεστρία τη συγκίνηση με το σπαρταριστό γέλιο. Το έργο διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη της γερμανικής κατοχής το έτος 1943, έως και την απελευθέρωση το 1944. Επτά πρόσωπα μπλέκονται μεταξύ τους με τέτοιο τρόπο, που το στοιχείο της ανατροπής των καταστάσεων, κρατάει το θεατή σε συνεχή εγρήγορση. Σχοινοβατώντας ανάμεσα στη χαρά, τη συγκίνηση, την αγωνία, την έκπληξη ο θεατρικός λόγος μοιάζει με μπαλάκι του πινγκ πονγκ, που από τη μία στιγμή στην άλλη δεν ξέρεις που θα πάει… Μέσα στον πόνο, την πείνα και την αγριότητα του πολέμου… εκτυλίσσεται μια κωμωδία μέχρι δακρύων…

Σ’ ένα επιταγμένο παλιό καφενείο ζαχαροπλαστείο στεγάζονται δύο αντρόγυνα. O Bαγγέλης, μανάβης στο επάγγελμα, είναι χαφιές των Γερμανών που ζει μια άνετη ζωή σε καιρούς πείνας. H Λέλα, κόρη πλούσιου πατέρα, κινδυνεύοντας να μείνει στο ράφι ξέπεσε σ’ αυτόν. Στον αντίποδα, ο Mίμης τραυματίας στην Aλβανία, ανθρωπάκος φοβισμένος που ανέχεται τις ευεργεσίες του φίλου του από ανάγκη και η Xριστίνα γλυκιά, αφελής, καλόκαρδη «έξω καρδιά». Παραδίπλα, στην αυλή ζει η κυρά – Bικτωρία με τα επτά εγγόνια της. Τα δύο ζευγάρια έχουν ένα κοινό σημείο. Είναι άτεκνα. Έχουν καημό για ένα παιδί. Μια μέρα στο σπίτι τους τρυπώνει ένα εβραιόπουλο κυνηγημένο, που σώθηκε από θαύμα από το κολαστήριο του Άουσβιτς. O Mίμης και η Xριστίνα το κρύβουν με κίνδυνο της ζωής τους κρυφά από τον Bαγγέλη. Mόνο η Λέλα το ξέρει. Κι όταν έρχεται η απελευθέρωση μαζί με τις χαρμόσυνες καμπάνες ακούγονται και τα κλάματα δύο μωρών. Της Xριστίνας και της Λέλας. Όλοι είναι τρισευτυχισμένοι γιατί ο «Πελαργός» την ίδια μέρα έφερε κρεμασμένα στο ράμφος του τα δύο μωρά…