Το σημείωμα του εκδότη: Τα «λευκά κολάρα» πηγαίνουν πάντα στον παράδεισο…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”100372″ img_size=”full”][vc_column_text]Το ζήτημα είναι η απονομή της δικαιοσύνης. Πάντοτε εκεί εντοπιζόταν το πρόβλημα, όποτε διαπιστωνόταν εκτεταμένη διαφθορά στις τάξεις των πολιτικών και βεβαίως του μεγάλου κεφαλαίου. Δεν υπάρχει ισονομία, οπότε δεν υπάρχει και απονομή δικαιοσύνης. Σχεδόν παντού στον κόσμο θα συναντήσεις διαφθορά και υπόγεια συνδιαλλαγή μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών. Συστημικά επικοινωνούν, ως συγκοινωνούντα δοχεία. Η μεγάλη διαφορά των πολιτισμένων-αστικών κρατών με την Ελλάδα, είναι ότι στα καθ’ ημάς,  αυτή η σχέση δεν μπήκε ποτέ σε ουσιαστικό και διαρκή θεσμικό έλεγχο.

Και περνάμε στο δια ταύτα. Υπάρχουν δύο τρόπο για να ελέγξεις την δικαιοσύνη. Ο πρώτος αναφέρεται στην πατροπαράδοτη μέθοδο του πολιτικού επηρεασμού, της μεταχείρισης δηλαδή φιλικής ή λιγότερο φιλικής πίεσης προς τους δικαστικούς λειτουργούς από κέντρα της πολιτικής και επιχειρηματικής εξουσίας. Κάποιοι δεν θέλουν και πολύ. Όπως έχει διαπιστωθεί κατ’ επανάληψη στο παρελθόν, η μόνη αντίσταση την οποία προβάλλουν αφορά αποκλειστικά το ύψος της αμοιβής των «υπηρεσιών» τους. Υπάρχουν όμως πάντοτε και αυτοί που δεν είναι διατεθειμένοι να «παίξουν μπάλα» και εκεί υπάρχει και πρόβλημα. Γιατί σε κάθε εποχή και σε κάθε χώρο, θα βρεις ανθρώπους, υπεύθυνους, ακέραιους και ευσυνείδητους. Κάποτε βλέπεις την φωτογραφία τους στην τηλεόραση, ή διαβάζεις το όνομά τους στις εφημερίδες, όπου τους στολίζουν οι αντικειμενικοί δημοσιογράφοι των μιντιαρχών.  Εξάλλου καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, ειδικά η δημοσιογραφία…

Οπότε, τι κάνεις με αυτούς, που όχι μόνο κάνουν την δουλειά τους αλλά ξαφνικά δεν τους ενοχλεί και η πολιτική εξουσία, που για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά, εκπροσωπείται από ένα κόμμα στο οποίο δεν τα παίρνουν; Συνεχίζεις τις πιέσεις και την λάσπη, μέχρι να επιστρέψεις στην εξουσία και να επαναφέρεις την κανονικότητα και την τάξη! Γεγονός το οποίο μας οδηγεί στον δεύτερο τρόπο ελέγχου της δικαιοσύνης, που είναι πολύ πιο αποτελεσματικός και απείρως πιο χονδροειδής. Αυτό ακριβώς έπραξε η κυβέρνηση με τη διαβόητη διάταξη στον Ποινικό Κώδικα, η οποία προβλέπει «ξεπάγωμα» των λογαριασμών και ανάκτηση περιουσιακών στοιχείων των υπόδικων προσώπων, που είναι ύποπτα για εγκληματική απάτη και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, αν δεν τεθούν σε δίκη εντός 18 μηνών.

Εάν δεν είναι αυτό κανονικότητα και ολική επαναφορά από την αν μη τι άλλο άβολη, για τα μεγάλα συμφέροντα, διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τότε τι είναι; Επίσης, τα δύο πανθομολογούμενα και αδιαμφισβήτητα συμπεράσματα που προκύπτουν από την διερεύνηση της υπόθεσης, είναι ότι αφενός μεν το πάρτι δεν σταμάτησε στην κρίση (ίσα ίσα εντάθηκε), αφετέρου δε ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη παράγει πολύ καλύτερα αποτελέσματα όταν η πολιτική εξουσία δεν μπλέκεται στις υποθέσεις της. Γι’ αυτό και ο σημερινός πρωθυπουργός, ωσάν Μεγαλέξανδρος, κόβει βίαια τον γόρδιο δεσμό της νομιμότητας, κόβοντας τα πόδια των δικαστικών. Διόλου τυχαία λοιπόν οι Financial Times, η επίσημη εφημερίδα του παγκόσμιου κεφαλαίου, τον κρέμασαν στα μανταλάκια, κάνοντας λόγο για «αναστροφή υπέρ του ξεπλύματος χρήματος και της διαφθοράς».

Σε ένα άρθρο-κόλαφο, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατηγορείται ότι λύνει τα χέρια των εφοπλιστών, των μεγαλο-επιχειρηματιών και των πρώην τραπεζιτών, οι οποίοι βρίσκονται υπό έρευνα για παραβίαση εμπιστοσύνης και νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες. Χαρακτηριστικά επισημαίνεται ότι «ενώ τα περιουσιακά τους στοιχεία πάγωσαν μεταξύ δύο και επτά ετών, κανείς από τους κατηγορούμενους δεν εμφανίστηκε ποτέ στο δικαστήριο».

Μιλάμε για περίπου ένα δις ευρώ, κατ’ εκτίμηση πάντα της εφημερίδας, το οποία θα επιστραφούν στα «λευκά κολάρα»,  με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Μεταξύ τους και ο κ. Φρουζής, ο οποίος μετά από επίμονες ερωτήσεις των μελών της προανακριτικής, αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι θα ξεπαγώσουν τα λεφτά του στην Ελβετία. Διότι δυστυχώς εκεί οδηγεί  η νέα κανονικότητα του κ. Μητσοτάκη: στον παράδεισο της διαφθοράς. Θα μου πεις στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, οι δρόμοι των «λευκών κολάρων» οδηγούσαν πάντα στον παράδεισο…

Ο εκδότης

Υστερόγραφο

Πραγματικά δεν ξέρω! Τι να πρωτοχαρώ από αυτή την κυβέρνηση: τους χαρακτηρισμούς «ψυχικά νοσούντες» για τους αντιστασιακούς, «σκουπίδια» για τους πρόσφυγες, «γελοία υποκείμενα» για νεαρές κοπέλες, «αποβράσματα» για όσους δεν έχουν να πληρώσουν στο μετρό (και πόσα δεν θυμάμαι ακόμα`); Τις εισβολές σε κινηματογράφους και τις προσαγωγές ανηλίκων; Την επίθεση των ΜΑΤ και το… γονάτισμα, στην κυριολεξία, 300 νεαρών σε μπαρ χωρίς λόγο; Τα όσα έγιναν στην ΑΣΟΕΕ; Άντε, αυτά ας τα ξεχάσω.

Αλλά το να δέχεσαι τον Φρουζή, τον πρωταγωνιστή του σκανδάλου Novartis, να καταθέσει ως μάρτυρας για το σκάνδαλο στο οποίο εμπλέκεται ο ίδιος ώς τα μπούνια, ε όχι.

Όσο και να «χάρηκα» όλα τα παραπάνω, αυτό πια δεν καταπίνεται. Στ’ αλήθεια, τι άλλο χρειάζεται να γίνει για να πειστούμε ότι πρόκειται για …σκευωρία;[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]