Τα αιτήματα του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα
Σύλλογος Εργαζομένων Δήμων Πύργου- Αρχ. Ολυμπίας- Ζαχάρως
Πενήντα (50) χρόνια συμπληρώνονται από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο Ελληνικός λαός αντιστάθηκε και αγωνίστηκε σκληρά για να αποτινάξει τελικά την 17η Νοεμβρίου του 1973 οριστικά τα δεσμά της δικτατορίας. Με αιχμή τη νέα γενιά, τους φοιτητές γύρω από τους οποίους συσπειρώθηκαν αργότερα και άλλες κοινωνικές ομάδες, κατέστη δυνατό να ανατραπεί το άρμα του φόβου και της τρομοκρατίας που είχε δημιουργήσει η χούντα των συνταγματαρχών. Εκείνη η ημέρα πέρασε στην ιστορία ως παγκόσμιο σύμβολο θυσίας, κορυφαία έκφραση αντιδικτατορικού αγώνα και αρχή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Το βασικό αίτημα που συνόδευσε πριν πενήντα χρόνια την εξέγερση του Πολυτεχνείου, για «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», όπως και πολλά ακόμη αιτήματα, μεταξύ των οποίων η υπεράσπιση της Δημοκρατίας, παραμένουν επίκαιρα ακόμη και σήμερα. Τόσο στην Ελλάδα, όσο και εκτός των συνόρων. Δεν μπορεί κανείς να κλείσει τα μάτια ή να αγνοήσει τις σφαγές στη Γάζα. Ένα διεθνές κατεστημένο, προεξαρχόντων των Η.Π.Α., κάνουν πλάτες στο Ισραήλ που βομβαρδίζει και σκοτώνει, αμάχους, γυναίκες και παιδιά του Παλαιστινιακού λαού, που διεκδικεί χρόνια τώρα να ζει σε μία ελεύθερη χώρα, χωρίς κατοχικά στρατεύματα. Εγκλήματα επί εγκλημάτων για τα συμφέροντα της αστικής τάξης του Ισραήλ και της Δύσης στη Μέση Ανατολή.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, που άνοιξε το δρόμο για την κατάρρευση της δικτατορίας, στις 17 Νοεμβρίου του 1973, μας δίδαξε πώς ένας λαός μπορεί να έχει μέλλον όταν ορθώνει το ανάστημα του στη βία και την ανομία, όταν αγωνίζεται για την προάσπιση της Δημοκρατίας.
Όπως τότε, που άνθρωποι θυσιάστηκαν για την ελευθερία και τη Δημοκρατία, για να ζούμε εμείς καλύτερα, έτσι σήμερα έχουμε εμείς χρέος να βαδίσουμε αποφασιστικά στο δρόμο ενάντια στο οικονομικοπολιτικό κατεστημένο που υποβαθμίζει και υπονομεύει τη Δημοκρατία, καταστρατηγεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, βάλει κατά του βιοτικού επιπέδου των πολιτών και τους σπρώχνει ολοένα και περισσότερο στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Ο ίδιος, ο φορολογούμενος, βλέπει την ακρίβεια να έχει «χτυπήσει» κόκκινο. Βασικά είδη διατροφής να μην μπαίνουν πλέον στο καλάθι, καθώς όσο αυτό πλησιάζει προς το ταμείο, γίνεται βαρύ και ασήκωτο για την τσέπη του καταναλωτή. Καθημερινά είδη έχουν γίνει είδη πολυτελείας και το μηνιάτικο δεν αρκεί πλέον ούτε για το Σούπερ Μάρκετ. Την ίδια στιγμή, η γελοιότητα από την πλευρά των πολιτικών καταρρίπτει κάθε ρεκόρ, για δήθεν πρόστιμα και… σκληρά μηνύματα στις πολυεθνικές, τις οποίες ταΐζουν με δισεκατομμύρια ευρώ από την πίσω πόρτα και σε βάρος του Ελληνικού λαού.
Οι εργαζόμενοι σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα βλέπουν τα εισοδήματα τους να εξαϋλώνονται από τα υψηλά ποσοστά πληθωρισμού και τα άλματα στην ενέργεια, όταν διεθνώς οι τιμές της ενέργειας παρουσιάζουν αξιοσημείωτη υποχώρηση. Η κυβέρνηση απαντά με ευχολόγια, αλλά την ίδια στιγμή αμφισβητεί, περιορίζει ή και καταργεί τα κοινωνικά αγαθά, όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Κοινωνική Ασφάλιση και η Περίθαλψη. Βολεύει «ημέτερους», αλλά αφήνει χωρίς προσωπικό κρίσιμους τομείς, όπως της Υγείας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, βάζοντας παράλληλα στο στόχαστρο τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα.
Σήμερα, που κυβέρνηση και Αιρετοί, σε απόλυτη σύμπνοια με τα συμφέροντα επιχειρούν να ισοπεδώσουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ιδιωτικοποιώντας τις υπηρεσίες της, σήμερα που κυβέρνηση και εργολάβοι «κόβουν» την Ελλάδα και την μοιράζουν ως άλλοτε βιλαέτια θέλοντας τους Έλληνες σκλάβους και υπόδουλους, σήμερα που θεμελιώδη δικαιώματα των ανθρώπων και των εργαζομένων καταστρατηγούνται και φαλκιδεύονται, σήμερα που ο θεσμός της Δημοκρατίας υπονομεύεται και κλυδωνίζεται, πρέπει όλοι μαζί να αντιδράσουμε.
Επιβάλλεται να ορθώσουμε το ανάστημα μας στη «χούντα» του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου και να συνεχίσουμε πιο δυναμικά και αποφασιστικά τους αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων και του λαού μας που δέχονται σκληρή επίθεση. Επιβάλλεται να υπερασπιστούμε τη Δημοκρατία και τα θεμελιώδη δικαιώματα που απορρέουν από αυτήν. Το οφείλουμε στη γενιά του Πολυτεχνείου και σε όσους θυσιάστηκαν τότε για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
