Τα 400 χτυπήματα*
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”121376″ img_size=”full”][vc_column_text]Δεν υπάρχει ωκεανός να τρέξουμε. Ό,τι και να κάνουμε, θα μας εκδικούνται. Πότε σιωπηρά και πότε απροκάλυπτα. Στο σχολείο, στην αγορά, ακόμη και στο σπίτι. Όσο αντιδρούμε στην απολυταρχισμό τους, τόσο περισσότερο θα γίνονται έξω φρενών μαζί μας. Τους εξοργίζει το γεγονός ότι σε αντίθεση με τους ενήλικες, εμάς δεν μπορούν να μας εκβιάσουν το ίδιο εύκολα. Έναν οικογενειάρχη όμως μπορούν να τον λυγίσουν και να τον σπάσουν σαν κλαδάκι. Γιατί; Γιατί έχει μάθει να συνθηκολογεί. Έχει συνηθίζει να συμβιβάζεται. Έχει αποδεχθεί την επόμενη ήττα, ήδη από την στιγμή που αναγνωρίζει την τωρινή.
Δεν υπάρχει ουρανός να πετάξουμε. Το πηγαίο αίσθημα ελευθερίας πάντοτε θα προκαλεί την μήνιν των ανελεύθερων. Μας κρύβουν διαρκώς τον ουρανό για να μην αντικρίζουμε ανά πάσα στιγμή την προοπτική της ελευθερίας. Την δύναμη που κρύβεται στο άνοιγμα των φτερών. Τις άπειρες δυνατότητες που μας περιμένουν εκεί που τελειώνει ο ορίζοντας. Είναι τόσο αφοσιωμένοι στο να συντηρούν μία κόλαση για εμάς, που στο τέλος το μόνο που θα πετύχουν είναι να εντείνουν την περιέργειά μας. Το αληθινό μας ενδιαφέρον για τον κόσμο, όχι μόνο όπως είναι αλλά και πως τον θέλουμε εμείς. Διότι αδιαμφισβήτητα είμαστε και εμείς κομμάτι του. Έχουμε και εμείς δικαιώματα σε αυτόν τον κόσμο.
Συνεχίστε λοιπόν να μας τιμωρείτε. Συνεχίστε να επιτηρείτε την συμπεριφορά μας. Συνεχίστε να βάζετε εμπόδια στην δίκαιη βούλησή μας. Συνεχίστε να μας αγνοείτε. Να αγνοείτε όχι μόνο αυτό που ισχυριζόμαστε αλλά και την ίδια την ύπαρξή μας. Σα να σας έχει παραχωρήσει κάποιος το δικαίωμα επάνω μας. Μπορεί να μην υπάρχει ωκεανός να τρέξουμε αλλά δεν θα σταματήσουμε να τον αναζητούμε. Μπορεί να μην υπάρχει ουρανός να πετάξουμε αλλά δεν θα σταματήσουμε να τον ψάχνουμε. Τους αναθρεμμένους στην κόλαση να φοβάστε. Έχουν εξοικειωθεί τόσο με τους δαίμονες που δεν τους φοβούνται πια. Δεν φοβούνται και δεν έχουν τίποτε να χάσουν, παρά μόνο τα δεσμά τους.
*Δραματική κινηματογραφική ταινία μία από τις χαρακτηριστικές ταινίες του Γαλλικού Νέου Κύματος σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φρανσουά Τρυφώ.
Ο Αντουάν Ντουανέλ, 13 χρονών, ζει στο Παρίσι με τους γονείς του, οι οποίοι δεν ασχολούνται καθόλου μαζί του. Ο Αντουάν δεν αντέχει την αυταρχική συμπεριφορά των δασκάλων του και θέλει να ξεφύγει πηγαίνοντας στη θάλασσα.
Εξαναγκασμός και φυγή, προβλήματα που παρουσιάζει ο Τρυφώ ως αντιπροσωπευτικά όλων των παιδιών αυτής της ηλικίας.
Είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένη ως μία από τις καλύτερες γαλλικές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, και το 2011, κριτικοί του Sight & Sound, την κατέταξαν στην 39η θέση των καλύτερων ταινιών που προβλήθηκαν ποτέ.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
