Του Ηλία Παπαχατζή, εκπαιδευτικού, πρ. προέδρου ΕΛΜΕ Ηλείας

-Καλημέρα. Τι γίνεται;

-Τι να γίνεται, βρε δάσκαλε; Βάλτος…

-Δηλαδή;

-Πώς θα δώσει Πανελλήνιες το παιδί, χωρίς να διδάσκεται τα μαθήματα στο σχολείο;

-Αυτό λέμε κι εμείς. Είναι γελοίο αυτό το πράγμα…

-Άσε, που κι ο γιος στο Γυμνάσιο όλο τετράωρα κάνει. Και χαίρονται τα κ@λόπαιδα…

-Δε νομίζω να χαίρονται… Κουβεντιάστε τα… να τους μιλήσουμε κι εμείς.

-Καλά, εκεί στο υπουργείο, τι ρόλο παίζουν;

-Τι εννοείς;

-Αυτός δεν είναι ο ρόλος τους; Να στέλνουν δασκάλους και καθηγητές για να μορφώνονται τα παιδιά μας;

-Στέλνουν, αλλά… με δόσεις.

-Καλά, αυτοί δεν είπαν ότι η σχολική χρονιά αρχίζει στις 11 Σεπτεμβρίου;

-Ε, ναι.

-Και τότε, πού είναι οι καθηγητές;

-Κι εμείς αυτό ρωτάμε.

-Δε φτάνει που “χάθηκε η χρονιά” πέρσι με την τηλεκπαίδευση;

-Έλα, ντε. Μπα, δεν το ‘χουν καταλάβει. Γι’ αυτό και δεν έστειλαν κανένα πρόγραμμα αναπλήρωσης της ύλης. Με το ζόρι να βγει η ύλη της επόμενης τάξης.

-Καλά, δε ντρέπονται; Αγράμματα τα θέλουν τα παιδιά μας;

-Έτσι φαίνεται…

-Ε, βέβαια. Αφού τα έχουν καταδικάσει στην ανεργία με τις πολιτικές τους, τα προτιμούν αγράμματα, για μη διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

-Κι εγώ πιστεύω ότι γι’ αυτό το κάνουν. Αλλά εμείς αγωνιζόμαστε για το αντίθετο.

-Σου λέει: “Ντελιβεράς θα γίνεις, τι θέλεις; Να βγάζεις γλώσσα στ’ αφεντικό” ή “Άντε να πιάσεις μια θέση λιμενεργάτη. Δούλευε, γιατί η

επιχείρηση έχει έξοδα… και άσε τις διεκδικήσεις για οχτάωρα και κανόνες ασφαλείας”.

-Δυστυχώς. Κι αν σε πλακώσει και κανάς γερανός, όπως τελευταία στο λιμάνι του Πειραιά, “ήταν ατύχημα”…

-Επομένως, τι κάνουμε;

-Ενημερωνόμαστε, διαμαρτυρόμαστε στους υπεύθυνους, βγαίνουμε στους δρόμους όλοι μαζί.

-Συμφωνώ, αλλά αυτοί στο υπουργείο με τι ασχολούνται;

-Με το στοίβαγμα των παιδιών στις τάξεις και την αξιολόγηση.

-Δηλαδή παλεύουν ν’ αρρωστήσουμε όλοι;

-Είπαν μάλιστα ότι η απόσταση μεταξύ των μαθητών δεν παίζει ρόλο στη μετάδοση του κορονοϊού.

-Δηλαδή στο σχολείο δεν κολλάει, στη Βουλή κολλάει. Στα λεωφορεία και στα σούπερ μάρκετ δεν κολλάει, στα μπακάλικα και στα άλλα μαγαζιά κολλάει.

-Μας κοροϊδεύουν μου φαίνεται.

-Εγώ είμαι σίγουρος. Και μάλιστα βάζουν το 60% να τα βαλει με το 40% για να μεταφέρουν τις ευθύνες τους.

-Ακριβώς. Διαιρούν τον κόσμο, γιατί αν ενωθεί “τη βάψανε”.

-Και με την αξιολόγηση, γιατί τόση επιμονή;Δεν προλαβαίνουν να το συζητήσουν το θέμα όταν συνέλθουμε από την απειλή του κορονοϊού;

-Δεν ξέρω. Ή έχουν δεσμεύσεις σε ΟΟΣΑ, Ε.Ε. ή θέλουν πολύ και οι ίδιοι την επέκταση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και τη συρρίκνωση της δημόσιας, όπως αποδείχθηκε με την εισαγωγή της Ε.Β.Ε. και θα επιβεβαιωθεί με την Τράπεζα Θεμάτων και τα πανελλαδικά τεστ στην Στ’ Δημοτικού και τη Γ’ Γυμνασίου.

-Πάντως εμείς τον αγώνα μας. Αν δε δώσουν λεφτά για την Παιδεία κι αν δεν ενισχύσουν τις φτωχές οικογένειες, δεν υπάρχει ελπίδα.

-Σε βλέπω πολύ ενημερωμένο.

-Τώρα, που μπήκα στο σύλλογο γονέων, αρχίσαμε τις επαφές… και ενημερωνόμαστε καλύτερα. Βρήκαμε τους πραγματικούς συμμάχους, βρε αδερφέ.

-Μέχρι τώρα δεν είχατε συμμάχους;

-Οι περισσότεροι όχι. Νομίζαμε ότι δημόσια παιδεία είναι ν’ ασχολείται ο καθένας με το παιδί του και μόνο.

-Και τώρα τι άλλαξε;

-Συνειδητοποιούμε ότι είναι κοινωνικό αγαθό. Κι ότι, αν δεν εξασφαλιστεί για όλα τα παιδιά, δε θα έχει (καλό σχολείο) ούτε και το δικό σου.

-Αει, γεια σου. Τα ξαναλέμε σύντομα, λοιπόν…

-Καλημέρα, δάσκαλε!